Γράφει η Μίνα Δαμίγου
Όχι φίλε μου, δεν είναι μόνο ο ιός και η κορόνα του απέναντι σου…
Είσαι ο μοναδικός ελεύθερος επισκέπτης του «εγώ» σου…
Είσαι εσύ με εσένα, το έχεις καταλάβει;
(Είμαι συνειδητοποιημένη γιουχου να ξέρεις.. ξέρω πολύ καλά τι λέω… Παρεξηγημένη λέξη η τελευταία αλλά οκ, χου κεαρς; )
Φυσικά και δεν θα μείνω μέσα περιμένοντας τον θάνατο.
Φυσικά και θα μείνω μέσα και θα το ζήσω όπως ακριβώς είναι.
Με υπευθυνότητα για να προστατεύσω αλλά και για να προστατευτώ.
Χωρίς μίρλα και μου-σου-του.
Μένω μέσα και επιλέγω να το κάνω λευκό και όχι μαύρο.
Διανύω μια από τις περιόδους της ζωής μου που σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστη.
Που σίγουρα μετά απ’ αυτή δεν θα είμαι ο ίδιος άνθρωπος.
Διανύω μέρες που θα μου φανούν ίσως και χρόνια. Μέρες που θα νιώσω στο πετσί μου, πως τελικά δεν είναι το γεγονός του εγκλεισμού που με πειράζει, αλλά η ελεύθερη βούληση που μου στερείται. Ένα δικαίωμα που απαξιώνω πότε πότε, και άλλοτε χρησιμοποιώ για να πληγώσω τους γύρω μου. Να λοιπόν η ευκαιρία να το χρησιμοποιήσω δημιουργικά και υπέρ του εαυτού μου.
Πώς θέλω να θυμάμαι αυτές τις χρονομέρες;
Τι θα κερδίσω και τι θα χάσω ;
Πάρε πέντε ανάσες και σκέψου…
Όλα αυτά που χτυπιόσουν ανελέητα πως τόσο πολύ θες αλλά δεν τα προλαβαίνεις…
Όλα αυτά που προασπιζόσουν πως δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά…
Όλα αυτά που, πολύ ωραία, έλεγες στα λόγια αλλά τώρα θα ‘χεις τον χρόνο να τα κάνεις πράξη…
Εδώ σε θέλω μάγκα μου…
Να δω πως και πόσο νοιάζεσαι.. Από τον γείτονα μέχρι την χλωρίδα και την πανίδα της γης…
Να δω πως κ πόσο σε αγαπάς.. Η φροντίδα του εαυτού σου είναι η μεγαλύτερη ένδειξη, αν έχεις ακουστά..
Να δω ποιες από τις επιλογές σου τελικά χαρακτήρισες σωστά “α” ή “ε” -κούσιες.
Να δω πόσο επιτρέπεις στη ματαιοδοξία και στην αλαζονεία να πρωταγωνιστούν στη ζωή σου.
Ευκαιρία, λοιπόν, να συστηθείς με τον εαυτό σου και να πεις «Χάρηκα για την γνωριμία» ή «Λυπάμαι που σε γνώρισα».
Ευκαιρία, λοιπόν, να δεις ποιοι άνθρωποι σου λείπουν πραγματικά και τι σημαίνουν για σένα.
Ευκαιρία να κλείσεις τα κουτάκια σου και να τα τακτοποιήσεις εκεί που τους πρέπει, εκεί ακριβώς που τους άξιζε να είναι απ’ την αρχή.
Κάποια αδικήθηκαν, και κάποια τα υπερεκτίμησες.
Ευκαιρία να χωρίσεις οριστικά από τον εγωισμό για να δεις επιτέλους την πραγματική αξία της ζωής στο εδώ και στο τώρα..
Ευκαιρία να βάλεις τις τέλειες και τα κόμματα στην σωστή θέση μέσα στο κεφαλάκι σου και κατ’ επέκταση στη ζωή σου..
Ευκαιρία να σε δεις και να σε αποδεχτείς … ή … να σε κατασπαράξεις.
Χμ… Είναι πολύ προκλητικό αυτό το ρίσκο αλλά δεν παύει να είναι ευκαιρία…
Έτσι ακριβώς πρέπει να το δεις…
Αυτή που ποτέ δεν έφταιγες εσύ, παρά μονάχα οι «άλλοι».
Αυτή που απομακρύνθηκες από κάθε σου αρχή, από κάθε σου Θεό, από κάθε σου «πιστεύω».
Αυτή που δεν ανέλαβες ποτέ σχεδόν καμία σου ευθύνη για καμία συνέπεια των δικών σου, παρόλα αυτά, επιλογών.
Αυτή που έλεγες πως σου στερούσε η σκληρή ρουτίνα της καθημερινότητας σου για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος που τόσο πολύ(?) ήθελες !
Γιατί ήθελες, ε; … Έτσι δεν είναι;
Εσύ με εσένα είσαι…
Αυτό το «μένω σπίτι» κάποιους θα τους αρρωστήσει και κάποιους θα τους γιατρέψει..
Πρόσεχε σε ποιους θα είσαι γιατί αυτό το εμβόλιο δεν πρόκειται να ανακαλυφθεί ποτέ και το ξέρεις…
