Προϊστορία, Αρχαία Ιστορία, Αναγέννηση είναι μερικές από τις εποχές που ο άνθρωπος άφησε το στίγμα του και χαρακτηρίστηκε για την πνευματική διαύγεια και τα επιτεύγματα του. Σε κάθε εποχή προάγει το πνεύμα και οικοδομεί βάσεις για ένα μέλλον που θα ανταποκρίνεται στο status quo και θα αφήνει το νου να φλυαρεί.
Πού οδηγεί όμως αυτή η ανυπέρβλητη επιθυμία; Μήπως είναι το μικρόβιο της επιτυχίας; Μήπως «η πρόοδος» μετουσιώθηκε σε μια αίσθηση που «πρέπει» να γίνει το αδύνατο δυνατό; Μήπως πίσω από όλο αυτό κρύβεται η τάση για το ανικανοποίητο ή κρύβει την αίσθηση του άπληστου και αχόρταγου όντος. Θα καλπάσει ποτέ αυτή η τάση;
Η συγκρότηση σύγχρονων κοινωνιών που απολαμβάνουν κάθε είδος τροφής, διασκέδασης, ελευθερίας… συμβαίνει σε όλες τις χώρες, σε κάθε μήκος και πλάτος αυτού του πλανήτη; Σαφώς και όχι! «Ευτυχούντες ουκ επίσταντο φέρειν.» (Αυτοί που ευνοήθηκαν από την τύχη δε συμπεριφέρονται σωστά. Ευριπίδης, 480-406 π.Χ.) Αντιθέσεις πολλές συλλογίζεται ο κάθε νους έχοντας από τη μια ανθρώπους χωρίς νερό και από την άλλη αγοραστές ατελείωτων και υπερπολυτελών θαλαμηγών για τις καλοκαιρινές διακοπές.
Φτάνοντας, όμως, στο 2020 όλοι οι άνθρωποι φτωχοί και πλούσιοι είναι αντιμέτωποι με έναν κίνδυνο που είναι κοινός για όλους. Η υπενθύμιση ότι όλοι είμαστε το ίδιο χτυπάει την πόρτα! Γιατί ο COVID19 είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της εποχής. Αυτός είναι πια ο αχόρταγος, ο άπληστος, ο αλαζόνας και όχι ο άνθρωπος! Έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, έχει κοιμηθεί σε πολλά «ξενοδοχεία» και συνεχίζει να δίνει την αίσθηση του φόβου σε κάθε σπίτι. Ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα βλέπει πόσο μεγάλος είναι ο ωχαδερφισμός και η ανευθυνότητα του ανθρώπου στο κοινό πρόβλημα της Γης.
«Η ισχύς εν τη ενώσει», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι… Η κίνηση του πιονιού σε αυτό το παιχνίδι είναι υπόθεση συλλογική. Με υπομονή, θετική ενέργεια και μεγάλη αισιοδοξία θα προσπαθήσουμε και θα κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα. Ούτως ή άλλως «η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχει. Ο άνθρωπος αντέχει.» (Ν. Καζαντζάκης , 1893-1957)