Ανθρωπινές Σχέσεις

Έρχεται μια μέρα κι αλλάζουν όλα. Κι έρχεται αυτός ο άνθρωπος που θα σε χτυπήσει με το δάχτυλο στην πλάτη. Ούτε καν θα γυρίσεις. Δεν το παίρνεις χαμπάρι. Κι έπειτα, αυτός που ενδιαφέρεται πραγματικά, σου χαϊδεύει την πλάτη και νιώθεις μια ζεστασιά. Γυρίζεις και τον κοιτάζεις με άγριο βλέμμα. Κι αυτός, ενώ σε φοβάται, σου χαμογελά.

Είσαι μοναδικός! Εσύ, ναι εσύ! Αυτή την στιγμή που διαβάζεις το άρθρο και κυλάει η άμμος από την κλεψύδρα τής ζωής σου, εσύ, που ασχολείσαι  με πικρίες και έχθρες, ενώ άλλοι είναι έξω και γλεντούν, κάτσε τώρα και συνειδητοποίησε , πως δεν υπάρχει κανείς, κανείς, κανείς άλλος σαν κι εσένα, που να έχει όλ’ αυτά τα χαρακτηριστικά που συγκεντρώνεις.

Το σύνδρομο τής ψωροκώσταινας δε θα εκλείψει ποτέ απ’ αυτή την χώρα. Τί σχέση έχει το επάγγελμά μας με το ποιοι είμαστε; κι έπειτα, η προσφώνηση; δηλαδή, λέτε αντίστοιχα “καθηγήτριά μου”, “μανάβη μου”, “φούρναρή μου”;