Ευτυχισμένες μέρες

Ευτυχισμένες μέρες

Εκείνος δεν πίστευε πως είναι αληθινή, νόμιζε πως παίζει τόσο καλά τον ρόλο της που απλώς πουλάει…

Ήξερε να πουλάει καλά τον εαυτό της. Να πλασάρει ιδανικά το κορμί αλλά και τις σκέψεις της σαν κάτι που το είχε σκεφτεί πριν καν το συναντήσει. Μα  όχι δεν είναι εκείνος όπως τους άλλους τους ρηχούς, τους δήθεν, τους υποκριτές οι οποίοι είχαν ήδη περάσει από τη ζωή της και άνοιγαν και άλλες πληγές. Εκείνος την αισθανόταν.. άγγιζε τον πόνο της και είχε τον τρόπο του να τον διώχνει, σαν μια κούκλα που δεν θέλεις να σπάσει γιατί έχεις την ανάγκη να ενώσεις τα κομμάτια της και εκείνη τότε θα βγει πιο δυνατή.

Εκείνος της έδινε τη δύναμη, μόνο με ένα βλέμμα, μια αγκαλιά και μια όμορφη κουβέντα. Δεν ζητούσε πολλά… μονάχα να την έχει κοντά του και εκείνη θα ήταν ευτυχισμένη.

Ένα είδος ευτυχίας που δεν είχε ξαναβρεθεί στο δρόμο της. Αυτό ήταν και ο λόγος για να τρομάζει. Να φοβάται και να ενθουσιάζεται ταυτόχρονα για εκείνον. Για το που θα καταλήξει η ιστορία τους. Δεν ήξερε αν ψυχικά κυρίως ήταν έτοιμη για να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο. Όμως δεν την ένοιαζε γιατί εκείνος αποδείχτηκε τελικά πως ήταν αυτό που απεγνωσμένα αναζητούσε να έχει δίπλα της.

Δεν φοβόταν πλέον να δείξει τα συναισθήματά της, της έβγαιναν τόσο αβίαστα που ούτε εκείνη η ίδια το πίστευε. Μα δεν την ενοχλούσε, αυτό ήθελε. Ήθελε κάποιον κοντά της που θα μπορούσε να είναι ο εαυτός της και όχι να προσπαθεί να γίνει κάποια άλλη. Δεν ήθελε κάτι άλλο, ήταν ευτυχισμένη.

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments