Σάββατο απόγευμα έχοντας επιστρέψει στο σπίτι, μετά την δουλειά, κι αφού έφτιαξα έναν ελληνικό χωρίς καφεΐνη σκέτο (decaf ) για να “ξυπνήσω” σκέφτηκα να μου μαγειρέψω. Χμ τι θα μπορούσα να φτιάξω αναρωτήθηκα; Άνοιξα το ψυγείο, από συνήθεια πιο πολύ… Τι έχουμε εδώ, σκέφτηκα. Βρήκα κάτι φρέσκα κρεμμυδάκια, μαρούλι, πράσο, όλα τα ‘χα τυλιγμένα μέσα σε χαρτί το καθένα ξεχωριστά για την υγρασία του ψυγείου, καθώς μανιτάρια που είχα αγοράσει την προηγούμενη βδομάδα από το μανάβικο της γειτονιάς μου. Ήδη στο μυαλό μου ξεκίνησε η επεξεργασία για το τι μπορούσα να μαγειρέψω. Το μόνο που δεν γνώριζα μέχρι εκείνη την στιγμή, ήταν πως δεν θα ήμουν μονάχος.
Πήρα ένα ξερό κρεμμύδι και ένα σκόρδο και το ψιλόκοψα, ξεχωριστά. Το ίδιο έκανα για το πράσο, τα φρέσκα κρεμμυδάκια ξεχωρίζοντας τα λευκά μέση από τα φύλλα. Σε ένα σκεύος έβαλα τα μανιτάρια πορτσίνι μαζί λευκό κρασί να ανακτήσουν το σχήμα τους.
Σε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι, έριξα λίγο ελαιόλαδο να το ζεστάνω σε δυνατή φωτιά. Έριξα το ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το πράσο και το φρέσκο κρεμμυδάκι χωρίς τα φύλλα και με μια ξύλινη κουτάλια τα ανακάτεψα να σορταριστούν για 4 με 5 λεπτά. Πρόσθετα το ψιλοκομμένο σκόρδο, τα σόρτασα κι αυτά και στην συνέχεια έβαλα τα μανιτάρια και τα μανιτάρια πορτσίνι αφού τα σούρωσα πρώτα, τα πρόσθεσα κι αυτά μέσα κρατώντας στην άκρη το ζωμό από το λευκό κρασί.
Τα ανακάτεψα όλα μαζί. Ταυτόχρονα έκοψα σε χοντροκομμένα κομμάτια τα μαρούλια, τα πρόσθεσα κι αυτά μέσα, τα ανακάτεψα έως ότου μαραθούν τα μαρούλια. Πρόσθεσα τα φύλλα των φρέσκων κρεμμυδιών, και πρόσθεσα το ζωμό από τα μανιτάρια πορτσίνι κι ίσα πως ελάχιστο νερό. Α να μην ξεχάσω το αλάτι και πιπέρι και λίγο κουρκουμά. Και ευθύς άνοιξα το ντουλάπι με τα μπαχαρικά… έριξα κι από αυτά λίγο μέσα στο τηγάνι.
Μέχρι να πάρουν μια βράση, πήγα προς το σαλόνι να βάλω λίγη μουσική να σπάσει λίγο η μονοτονία της σιωπής. Εκείνη την στιγμή το κουδούνι χτύπησε.
– Ναι ποιος είναι;
– Ανδρομάχη, ακούστηκε η φωνή να λέει.
Της άνοιξα την πόρτα, ο Άρης (ο σκύλος μου) που μέχρι εκείνη την στιγμή είχε βάλει ένα κόκκαλο κάτω και του άλλαζε τα φώτα, πετάχτηκε πρώτος κι έτρεξε προς το μέρος της να την προϋπαντήσει, κουνώντας την ουρά του.
Έπειτα από τα καλωσορίσματα και τις αγκαλιές, πήγα στη κουζίνα να φτιάξω καφέ, να δω και το φαγητό καθώς εκείνη ήταν στο σαλόνι κι έπαιζε με τον Άρη.
– Καφέ decaf σκέτο φτιάχνω όπως το πίνεις, της φώναξα απ’ την κουζίνα. Εκείνη ήρθε από περιέργεια πιο πολύ να δει τι φτιάχνω.
– Τι μαγειρεύεις; ρώτησε.
– Μανιτάρια φρικασέ να καθίσεις για φαγητό;
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Tί έχεις την ρώτησα, καθώς ανακάτευα το φαγητό.
– Χώρισα.
– Πότε πρόλαβες; ρώτησα με απορία; Τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί μου έλεγες πως παρά τα ελαττώματά του, ήσουν ευτυχισμένη, τι στο καλό έγινε;
– Έχουν γίνει πολλά, τελικά το πρόβλημα ήμουν εγώ που φοβόμουν να μείνω μόνη, που δε καταστάλαξα όπως συχνά πυκνά λες, τι θέλω και τι ζητώ από τους άλλους.
Κι άρχισε να μιλά, να λέει πράγματα για την τέως σχέση της και ταυτόχρονα σκεφτόμουν πως αν ο διάλογος είναι ζωτικής σημασίας η σιωπή είναι απαραίτητη για να διατηρήσει η σχέση το μυστήριο, καθώς ανακάτευα με την κουτάλα το φαγητό. Καθώς μιλάς της είπα, πάρε τον άνηθο και το μάραθο και ψιλοκοψέτο. Με κοίταξε σαν να μην περίμενε να της το πω.
– Θέλεις να μου αποσπάσεις την προσοχή ε; Αποκρίθηκε χαμογελώντας.
– Σε ακούω να μιλάς με απογοήτευση, ότι προσπάθησες, μα δεν υπήρχε επικοινωνία. Μα κάθε σχέση που δεν περιέχει το στοιχείο της σωστής επικοινωνίας κινδυνεύει να διαλυθεί. Δεν υπάρχει το “εγώ” σε μια σχέση, γιατί τα δύο “εγώ” σχηματίζουν το “εμείς”.
Η Ανδρομάχη δεν μιλούσε, άκουγε. Το μόνο που είπε …έτοιμα τα ψιλοκομμένα βοτανάκια. Μου τα έδωσε τα έριξα κι αυτά μέσα στο τηγάνι. Τα άφησα όλα μαζί να βράσουν, έβαλα και το ξυπνητήρι να με ενημερώσει στα 18 λεπτά, και της έκανα νόημα να πάμε στο σαλόνι.
– Είπες ότι πριν ότι σε μια σχέση δεν υπάρχει εγωισμός, πίνοντας το καφέ της.
– Ναι, πράγματι. Δεν υπάρχει. Όταν ξεκινάς μια σχέση ο ένας θέλει να γνωρίζει τα πάντα για τον άλλο αλλά. Πρόσεξε όμως, ελλοχεύετε ο κίνδυνος ότι η υπερβολική “διαφάνεια” μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνη, να χάσει ή ο ένας ή ο άλλος την προσωπικότητα του. Κι αν αυτό συνεχιστεί, απειλεί την ίδια τη σχέση.
– Τι εννοείς;
– Εννοώ πως όταν δυο άνθρωποι μοιράζονται τα πάντα, μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της μαγείας και του ερωτισμού. Κι όλο αυτό, αν δεν προσέξει το ζευγάρι, ίσως να οδηγήσει σε μία σχέση αδελφική, χωρίς πόθο και πάθος.
Παύση, αμηχανία, σκέψεις. Μετά από λίγα λεπτά σπάζοντας την σιωπή της, κατάλαβα πως το εννοείς.
– Τι γίνεται με σένα; Σχέση;
– Όπως τα ήξερες, μετά την Ελβίρα το έχω ρίξει στην δουλειά, δουλειά, βόλτα με τον Άρη και εδώ που τα λέμε μου αρέσει η μοναχικότητα μου.
– Μιλάτε;
– Όχι, δεν υπάρχει λόγος. Καμιά φορά την ακούω στο ραδιόφωνο, αλλά ως εκεί.
Το ξυπνητήρι από την κουζίνα ακούστηκε. Πετάχτηκα μονομιάς. Η Ανδρομάχη ήρθε ξοπίσω μου.
– Θα το αυγοκόψεις εσύ είπα γελώντας.
– Όχι μου αρέσει να σε βλέπω να μαγειρεύεις!!
Άνοιξα το ψυγείο πήρα ένα αυγό και σε ένα μπολ το χτύπησα να αφρατέψει με το σύρμα. Πρόσθεσα το κορν φλάουρ κι ανακάτεψα να διαλυθεί και στην συνέχεια πήρα ένα λεμόνι στο έστυψα και πρόσθεσα το χυμό στο μείγμα. Με ένα φλιτζάνι πήρα ζωμό από το φρικασέ και το έχυσα σιγά σιγά και ανακατεύοντας ταυτόχρονα με το αναδευτήρι ώστε να εξισορροπήσει η θερμοκρασία του φαγητού με το αυγολέμονο.
Περιέχυσα τα μανιτάρια φρικασέ με το μείγμα και ανακάτεψα το φαγητό. Το άφησα για 3 με 4 λεπτά σε σιγανή φωτιά να πήξει ελαφρά.
Σερβίρισα το φαγητό ζεστό.
Υλικά
- 500 γραμ. μανιτάρια πλευρώτους
- 5 γρ μανιτάρια πορτσίνι
- 4-5 κ.σ ελαιόλαδο
- 6 φρέσκα κρεμμύδια
- 1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
- 1 πράσο ψιλοκομμένο
- 1 μαρούλι χοντροκομμένο
- 1/4 ματσάκι άνηθο
- 1/4 ματσάκι μάραθο ψιλοκομμένο
- αλάτι και πιπέρι κατά βούληση
- 1 κ.γ κοφτή κουρκουμά
Για το αυγολέμονο
- 1 αυγό
- 1 λεμόνι
- 1 κ.σ κοφτή άμυλο καλαμποκιού (κορν φλάουρ)
