Με το βλέμμα στον ουρανό…
Να μείνεις σ’ αυτά που καθρεπτίζεται ο εαυτός σου.
Σ’ κείνα που φανερώνεται η ψυχή.
Σ’ αυτά που κοιτάζουν μέσα και όχι έξω.
Σ’ αυτά που μιλούν χωρίς λέξεις.
Σ’ εκείνα που αγκαλιάζουν.
Στα ζεστά, στα ονειροπόλα…
Σ’ εκείνα που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στον ουρανό… σαν του μικρού παιδιού που χαμογελά σαν αντικρύζει τον άγγελό του!