Παντού βλέμματα.
Πάνω σου, γύρω σου, πίσω σου…
Αυτά που έρχονται κατά πάνω σου, μη τα φοβάσαι.
Αυτά που σε γυροφέρνουν, άστα στο παιχνίδισμά τους.
Εκείνα που κοιτάνε πίσω σου, εκείνα να προσέχεις.
Απ’ όλα θα συναντήσεις.
Βλέμματα κενά.
Ψυχρά και παγωμένα.
Βλέμματα θολά, πλανεμένα.
Άλλοτε πονεμένα, μελαγχολικά.
Μπερδεμένα, αποπροσανατολισμένα.
Κουρασμένα και ρυτιδιασμένα.
Θυμωμένα… φοβισμένα.
Βλέμματα μίσους και διαχωρισμού.
Και άλλοτε…
Βλέμματα γεμάτα και με νόημα.
Καθαρά, καθρέπτες να δεις τον εαυτό σου.
Γλυκά και μελωμένα.
Ξάστερα γιομάτα ουρανούς.
Παιδικά, αγνών ψυχών.
Να μείνεις σ’ αυτά που καθρεπτίζεται ο εαυτός σου.
Σ’ κείνα που φανερώνεται η ψυχή.
Σ’ αυτά που κοιτάζουν μέσα και όχι έξω.
Σ’ αυτά που μιλούν χωρίς λέξεις.
Σ’ εκείνα που αγκαλιάζουν.
Στα ζεστά, στα ονειροπόλα…
Σ’ εκείνα που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στον ουρανό… σαν του μικρού παιδιού που χαμογελά σαν αντικρύζει τον άγγελό του!
