Δίνοντας χώρο… χρόνο… με υπομονή και καρτερικότητα για αποδοχή και λείανση των μνημών που έχτισαν εκείνους τους ψηλούς τοίχους που κρύβουν όλη τη μαγεία και τη θέα πέρα από τα σύνορα της φαντασίας που όμως είναι ένα μικρό βήμα εμπρός…
Σου χαρίζω το ουράνιο τόξο του δικού μου ουρανού, για να σου ομορφαίνει την μουντή ζωή σου. Έχω τόσα πολλά ουράνια τόξα, πέρασα πολλές καταιγίδες άλλωστε.
Γράφει η Μίνα Δαμίγου Παναγία μου, ξημέρωσε η μέρα σου… Η μέρα που κοιμήθηκε το σώμα σου αλλά το πνεύμα σου παραμένει αιώνες ξάγρυπνο ν’ ακούει τις προσευχές του ανθρώπου. Τις προσευχές για υγεία εκεί που αργοσβήνει η ζωή. Τις προσευχές για αγάπη εκεί που βασιλεύει το μίσος και η κακία . Τις προσευχές για φως σε ένα ολότελα παντοτινό σκοτάδι. Τις προσευχές για ελπίδα στα κρυμμένα κεφάλια που γονάτισαν
Και η θάλασσα …; Μόνο δυο γυναικεία μάτια -τα μάτια σου-, μόνο εκείνα μπορούν να αναμετρηθούν μαζί της, μέσα από το καθρέφτισμα της ψυχής μου.
Διακοπές πας μόνο με παρέα.
Αν δεν έχεις παρέα, δεν πας διακοπές. Λες και θα είναι λειψό το σετ του αλατοπίπερου. Υποβόσκει μια διάθεση οικτιρμού, απαξιωτικής συμπόνοιας για τους ανθρώπους (ειδικά τις γυναίκες) που έχουν τη δύναμη να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους και να κάνουν μόνοι τους διακοπές.
Αυτή η λάμψη στα μάτια σου όμως είναι το κοριτσάκι που κρατάς μέσα σου, με την μορφή γυναίκας, μη το αφήσεις ποτέ, κράτα το γερά από το χέρι, βαδίζοντας σε δρόμους που σας κάνουν Ευτυχισμένες, γιατί η καλύτερη ηλικία της γυναίκας ξεκινάει όταν είναι ευτυχισμένη.
Γράφει η Μίνα Δαμίγου Δεν ξέρω πώς γίνεται (τρόπος του λέγειν, δεν το ‘χω χάσει ακόμα) αλλά έφτασε ο καιρός της…πάλι… Είναι ελκυστικό το κέρασμα της, δεν μπορώ να πω, αλλά να, σαν να την επιτάσσει ο καιρός, μιας και είναι καλοκαίρι, και κάτι δροσερό το ζητάει ο οργανισμός μας όσο να ‘ναι. Αυτή η λατρεμένη κατά τα άλλα αγαπημένη να το πω(;), χωνευτική να το πω(;) τελοσπάντων , που
Άνθρωποι με υπέροχο, καθαρό και φωτεινό περιτύλιγμα, το λεγόμενο emballage, με κρυμμένη, τέτοια σαπίλα και δυσοσμία, που, όταν φτάσεις στο βάθος τής ψυχής τους και ανακαλύψεις τη βρωμιά τους, τότε, θα προτιμούσες να ζήσεις δια βίου στην κοντινότερη χωματερή
Αυτό είναι η δύναμη. Να είσαι ένας κάμπος δίχως φράχτη και να μην περνάει τίποτα μέσα!
Κάθε πρόβλημα προσφέρεται για την ανακάλυψη μιας τουλάχιστον λύσης, χρησιμεύει σαν ένα εσωτερικό κίνητρο ανάπτυξης, σαν μια ευκαιρία επίτευξης των στόχων και υλοποίησης των ονείρων μας, σαν μια διαδικασία αυτοαξιολόγησης και αυτοανακάλυψης.
