Ένα βιβλίο, γροθιά στο στομάχι, που περιγράφει ένα κόσμο με αισθητική αλλά χωρίς ηθική, που σε προκαλεί να συμφιλιωθείς με το κτήνος που κρύβεις μέσα σου, με την απροθυμία να είσαι άνθρωπος απέναντι σε ανθρώπους, που θεωρείς κατώτερα όντα.
Η μοναδική μεταμόρφωση, έρχεται μέσα από τον διαλογισμό, είναι η μοναδική μέθοδος που σε κάνει να έχεις «επίγνωση».
Ζήτησε συγγνώμη όταν έχεις άδικο ή έστω, παραδέξου το. Έλεος με τις δικαιολογίες, τύπου “εγώ δεν εννοούσα αυτό”, “αυτός με αδίκησε”. Επιτέλους, δεν τα ξέρεις όλα!!! Άκουσε λίγο!!! Φτάνει η φλυαρία σου!!! Ίδιον τού Έλληνα, ο ξερόλας! Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει λάθος. Έχει για όλα μια απάντηση και μία-διογκωμένη τα μάλα-προσωπική εμπειρία
Τίποτα πιο ιερό …τίποτα πιο όμορφο… μια χούφτα καραμέλες και δεν υπάρχουν αποστάσεις..
ούτε χρόνος..ούτε εποχές..
Η αρρώστια είναι μια απόφαση. Δεν είναι κάτι που σου συμβαίνει χωρίς να έχει επιδιωχθεί, που σε καθιστά αδύναμο και σε κάνει να υποφέρεις. Είναι μια επιλογή που κάνεις.
Όλα άναβαν.. Και η φωνή πάλι μου έλεγε πάτα τα όλα, η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα και βλέπω κουμπί “Φόβος” και το πατάω, κατεβαίνω στον φόβο, και ναι ένιωθα φόβο πολύ φόβο, ήθελα να κλάψω, αλλά αντιμετώπισα τον φόβο, Ο φόβος πρέπει να αντιμετωπίζετε!!
Υπάρχει όμως, (σαν υποβόσκουσα) μια εγγενής επανάσταση, που μπορεί να ανακόψει την αρχή της (προδιαγεγραμμένης πορείας) και κατακτώντας ένα περιθώριο χώρου να αποκτήσουμε και κάποιο κομμάτι ελεύθερου ορίζοντα για να στεγάσουμε τις δικές μας προσπάθειες και επιτεύξεις μέσα στο σύμπαν. Ο καθένας ξεχωριστά και στην συνέχεια όλοι μαζί..
Το να έχεις παιδιά είναι κάτι μεγαλειώδες, το να τα μεγαλώνεις η ίδια… χρειάζεται μεγαλείο ψυχής, μεγαλείο υπομονής και εξαιρετική αυτοκυριαρχία. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ.
Φτιάχνεται με ότι βγάζει ο μπαξές. Μπορεί να είναι μια απλή στραπατσάδα με ντομάτες και αβγά ή να προσθέσει κανείς ότι τραβάει η όρεξή του.
Βασισμένο στην ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ του Μαριβώ, σε σκηνοθεσία Ειρήνης Σταματίου
