Μάνα είναι μόνο μία….

Μάνα είναι μόνο μία

… σαν κι αυτή άλλη καμία… Η μάνα είναι ικανή για όλα.. κι όταν λέω όλα εννοώ ότι μπορεί να σε βρει με την καλύτερη των διαθέσεων και να σε αφήσει ερείπιο όταν τελειώσει μ’ αυτά που έχει να σου πει… Όχι, δε θα πω τίποτα κακό, την αλήθεια μόνο!!

Λένε ότι η σχέση μάνας και κόρης είναι περίεργη… Ε! λοιπόν και λίγα λένε… Όπως βέβαια και η σχέση μάνας-γιου είναι εντελώς διαφορετική! Φυσικά αναφέρομαι στην πλειοψηφία καθώς πάντα υπάρχουν τόσο οι φωτεινές εξαιρέσεις όσο και κάποιες τραγικές..

Η Μάνα δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε καν στα ίδια της τα παιδιά… Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Έχει  μια τρομακτική ικανότητα να σε ανεβάζει στα ουράνια και μετά να σε ρίχνει στα τάρταρα (ή στα σκληρά ναρκωτικά, ότι προαιρείσθε). Όσο μεγαλώνει, βέβαια, πρέπει να παραδεχθώ ότι γίνεται πιο ελαστική. Μεγαλώνοντας μπορεί να στη χαρίσει αν είναι στις καλές της (κι εσύ στα πατώματα). Κι εκεί που λες “τώρα την ξεγέλασα” θα σε κοιτάξει με εκείνο το “τάχα αθώο” βλέμμα και αρκεί να σου πει μία κουβέντα για να σε τσακίσει. Ναι αυτό το αθώο βλέμμα που όλοι γνωρίζουμε!!!

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει!! Τόσο που θαρρείς να το απολαμβάνει. Δεν έχεις περιθώρια να κάνεις λάθος, βρε παιδί μου, θα στο κοπανάει μέχρι να κάνεις το επόμενο (αρκεί να είναι αξιόλογο). Και δε θες να κάνει αναδρομή στα παλιά, πονάει πολύ, κάλλιο το βασανιστήριο της σταγόνας.

Κι ενώ για τους γιους αρκείται στο «Ρίξε κάτι πάνω σου θα κρυώσεις» ή «τέτοιος που είσαι ποια θα σε πάρει (το τέτοιος μπορεί να είναι οτιδήποτε)», όταν κλήρος πέφτει στην κόρη, ουαί κι αλίμονο της.

“Κλασικά παράπονα της μανούλας”

  • Που δε θα δω εγγονάκι από σένα.. Αν, ωστόσο, της χαρίσεις το πολυπόθητο εγγόνι έχει άλλον εξάψαλμο του τύπου: « φαγητό είναι αυτό που του έφτιαξες» ή «δεν μεγαλώνουν έτσι τα παιδιά» κ.ο.κ.
  • Που σκοτώνεσαι στη δουλειά λες και θα ανταμειφτεί ο κόπος σου (αν όμως δε δουλεύεις θα ήσουν τεμπέλα)
  • Που δε μαγειρεύεις κι έχει πάθει το στομάχι σου (αν όμως πεις ότι έκανες κανένα φαγάκι, θα σου πει “το πέτυχες ή το πέταξες;”)
  • Που δεν έχεις μία σοβαρή σχέση (αυτό ισχύει έχεις-δεν έχεις σχέση.. απλά καμία δεν θεωρείται σοβαρή)
  • Που δε γνωρίζεις ένα καλό παιδί (κανείς από αυτούς που γνωρίζεις δε θα είναι ποτέ καλό παιδί, παρά μόνο όταν χωρίσεις που θα ειπωθεί το επόμενο….)…
  • Που αφήνεις τα καλά παιδιά.. (συνέχεια της προηγούμενης ατάκας)
  • Που αφήνεις να περνούν τα χρόνια (λες κι αν τους πεις σταματήστε θα σας ακούσουν)

Μένεις σπίτι ανησυχεί, βγαίνεις έξω πάλι ανησυχεί. Δεν την πιάνεις πουθενά. Τι κακό είναι αυτό; Η μοναδική περίπτωση να είναι μαλακή μαζί σου είναι όταν πια σε δει καταρρακωμένη, οπότε θα πει το τρομερό “και γιατί στεναχωριέσαι; , τι σου λείπει;” Αφού σου ‘χει μαυρίσει την ψυχή, σε έχει βγάλει άχρηστη, εργασιομανή, αποτυχημένη σε προσωπικό επίπεδο, μετά αναρωτιέται “τάχα” γιατί είσαι τόσο χάλια.

Κι αν νομίζετε ότι αυτό συμβαίνει μόνο σε εσάς, απατάσθε! Απλά διαφοροποιείται το ρεπερτόριο ανάλογα με την περίπτωση. Γιατί βεβαίως έτσι κι έχεις κάνει τα παραπάνω, πάλι κάτι υπάρχει. Πρώτα τρώγεται με το σχολείο, μετά με τις σπουδές, μετά αρχίζει το “πότε θα παντρευτείς” για να ακολουθήσει το “μάνα είσαι εσύ; έτσι θα μεγαλώσεις σωστά τα παιδιά σου;”, θα συνεχίσει με το “στα ‘λεγα εγώ ότι δεν είσαι από πάνω τους γι αυτό δε μπήκαν στο πανεπιστήμιο” κ.ο.κ.

Εννοείται ότι το να της πεις κάτι για την ίδια είναι απαγορευτικό, γιατί μετά αρχίζει το τροπάριο της μητρός, το οποίο πάει κάπως έτσι:

  • Που εγώ ήμουν συνέχεια δίπλα σας… (ήταν δεν ήταν)
  • Που εγώ σας διάβαζα, σας έπαιζα κλπ.. (τα έκανε, δεν τα έκανε)
  • Που δε σας χαλούσα χατίρι.. (το άλλο με τον Τοτό μου θυμίζει)
  • Που τι έκανα για πάρτη μου τι έκανα για μένα… (μα καμία πρωτοτυπία πια!)
  • Τα ίδια λέτε να τραβούσε κι αυτός που έγραψε το “Πέτα τη μαμά απ’το τραίνο”;

Εμ το άλλο το μεταφυσικό, μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει; Όσα χιλιόμετρα κι αν είσαι μακριά, ξέρει πότε είσαι καλά, πότε δεν είσαι καλά, πότε έχεις σκοτούρες, πότε είσαι άρρωστος/η, ένα μυστήριο πράγμα. Μπορεί να κάνεις να μιλήσεις μέρες, αλλά αν κάτι συμβεί δε μπορεί θα τηλεφωνήσει… Το άτιμο το ένστικτο!!

Υ.Γ. Όσο και να γκρινιάζουμε, δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς αυτές!!!!

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments