Η αγάπη είναι πάντα εκεί.
Η πόρτα φαίνεται κλειστή, τα λουκέτα είναι βαριά και κρέμονται άχαρα οι αλυσίδες…
Γύρω γύρω καρφιά για να σου θυμίζουν, ότι δεν είναι εύκολο να αγαπάς…
Τα χέρια σπρώχνουν τη βαριά πόρτα, και να!
Η Αγάπη είναι πάντα εκεί…
Μερικές φορές δεν τη βλέπεις γιατί κρύβεται πίσω από μια άλλη βαριά πόρτα με χρυσαφί περίγραμμα.
Μα είναι πάντα εκεί, το νιώθεις…
Ούτε μπροστά ούτε πίσω αλλά στη μέση, κάθεται και μας περιμένει, στο μέσο, στη χρυσή τομή.
Είναι πάντα εκεί η Αγάπη, με τα χέρια απλωμένα να σ΄αγκαλιάσει.
Είναι πάντα εκεί να ζεστάνει αυτά τα χέρια
που έσπρωξαν τη βαριά της πόρτα!
Χωρίς ΓΙΑΤΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ
μόνο με ΝΙΩΣΕ, ΜΠΟΡΕΙΣ, ΠΑΜΕ!
Είναι πάντα εκεί η Αγάπη
ακόμα και γι’ αυτούς που δεν έχουν φτάσει
στο κατώφλι της, ακόμα…
Η Αγάπη είναι πάντα εκεί!
