γράφει η Μίνα Δαμίγου
Η αλήθεια είναι πως οι πειρασμοί για να πράξεις το αντίθετο από το να γεμίσεις την ψυχή σου με αγάπη, είναι περισσότεροι από τις αιτίες που σε πείθουν να το κάνεις.
Βλέπεις, οι άνθρωποι εθίζονται στο να βλάπτουν, και ζουν μ’ αυτή την εξάρτηση χειρότερα κ από τους καπνιστές. Κάθε εξάρτηση όμως κόβεται. Ναι, ναι κόβεται (με) μαχαίρι.
Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Το ξέρω, το ‘χεις ξανακούσει. Και πίστεψε με, ούτε αυτή θα είναι η τελευταία φορά που το ακούς.
Κοίτα γύρω σου, σαν απλός θεατής.
Μισός, κακία και κάθε αρνητικό συναίσθημα να γράφει τις μουντζούρες του στις ψυχές των ανθρώπων. Ένας πόνος με ενδόμυχη καταγωγή αλλά με λάθος προορισμό.
Δεν σου ανήκει, οπότε προσπέρασε τον χωρίς ένοχη και σίγουρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Προσπάθησε να μην γίνεις αποδέκτης. Δεν θα σου πω να μην γίνεις στόχος, γιατί αυτό δεν είναι στο χέρι σου.
Οι άνθρωποι που έχουν δηλητήριο στην ψυχή τους θα το στάξουν όπου βρουν το καλύτερο από εκείνους, και ιδιαίτερα όπου βρουν αυτό που είτε θα ήθελαν να αποκτήσουν αλλά ξέρουν πως δεν το αξίζουν, είτε αυτό που θα ήθελαν να καταφέρουν να είναι οι ίδιοι.
Βλέπεις, η απόγνωση δεν έχει συντεταγμένες ούτε ανάσες για μεγάλες διαδρομές. Κι αυτό δεν είναι επιλογή σου.
Επιλογή σου είναι όμως να μην επιτρέψεις να σ’ αγγίξει, επιλογή σου είναι να μην επιτρέψεις να σε διαπεράσει ίχνος από αυτά τα δήθεν σκοτάδια .
Επιλογή σου είναι να το κάνεις νερό και να κυλήσει σαν ένα δάκρυ δίπλα σου που δεν είναι όμως ούτε αυτό δικό σου.
Είναι εκείνων που η ψυχή τους κοιμάται και ξυπνάει στην φωτιά των σκοταδιών τους.
Συγχώρεσέ τους, κι αν μπορείς συμπόνεσέ τους.
Εσύ, μην ξεχνάς, ζεις στο φως!
Καν’ το για σένα. Γέμισε την ψυχή σου με αγάπη. Ολοκληρώσου !
Αυτός είναι ο δικός σου στόχος και να ευχαριστείς κάθε νύχτα την Παναγία που με τις μεσιτείες της, ο Θεός σου χαρίζει την επόμενη μέρα για να ζεις, να εξελίσσεσαι, να δημιουργείς.
Και την κάθε επόμενη μέρα, όπως και την κάθε επόμενη νύχτα.
