Άλλη μια νύχτα αγκαλιασμένοι, άλλο ένα πρωινό πιο ερωτευμένοι. Κάπως έτσι ξεκινάει η ευτυχία μαζί σου κάθε μέρα. Βιάζομαι να ξυπνήσω πρώτος, να μπορώ να σε χαζέψω έτσι γαλήνια που κοιμάσαι σαν μωρό… να δω τη φλέβα του έρωτά σου στο λαιμό σου να χτυπάει αργά… να είσαι παραδομένη και ξέγνοιαστη, αφημένη στην αγκαλιά μου, ανυπεράσπιστη, δικιά μου και μόνο!
Ο ήλιος φωτίζει τις νυχτερινές μου ελπίδες και πραγματικά, ξυπνώ πιο ερωτευμένος από χτες, είσαι πλάι μου κι ο πόθος μου ασίγαστος. Γέρνω πάνω σου να ανασάνω την απαλή ανάσα σου, να γεμίζω τα χείλια σου φιλιά πεταλούδες, να μαζέψω τα μαλλιά σου για να γεμίσουν τα μάτια μου τη γλυκιά σάρκα σου… Περνώ τα χείλια μου απαλά από το κορμί σου… και σε βλέπω… δεν κουνιέσαι… η ανάσα σου για λίγο σταματά κι ανατριχιάζεις.
Και τότε θέλω να γίνω ο δαίμονας που θα σε κατακτήσει, να τρυπώσω στα όνειρά σου εγώ, να χωθώ στο κορμί σου έτσι παρθένο που μου δίνεται ξανά… κι ο πόθος μου ανίκητος κι ακοίμητος για σένα με οδηγεί μέσα σου. Μην ανοίξεις τα μάτια σου, μωρό μου, θέλω να σε ταξιδέψω μακριά… τύλιξε με μονάχα με την αύρα σου… άσε τους αναστεναγμούς σου σαν φιλιά στο στήθος μου, τους κρυφούς αναστεναγμούς της ηδονής σου… κι ο κόσμος παύει να υπάρχει γύρω μας, σε μια στιγμή ξαναγεννιόμαστε αθώοι, σε μια στιγμή γινόμαστε ένα.
Αυτή η γεύση του κορμιού σου, θάλασσα, πέλαγος αλμυρό, δεν μπορώ να μην την ακολουθήσω, ένα αρχέγονο λίκνισμα, ένα παθιασμένο ταξίδι στο βάθος του κορμιού σου, εκεί που βρίσκω την ψυχή σου και μένα μαζί… εκεί θέλω σαν κύμα να χυθώ, εκεί που θα βγω νικητής και νικημένος, εκεί που λιώνω από πόθο και συναντώ τη λάβα σου. Άνοιξε τα μάτια σου, κοίταξέ με… να πιω από τα χείλια σου μια ανάσα ακόμα…
ΚΑΛΗΜΕΡΑ… Σ’ ΑΓΑΠΩ
