Σε έναν κόσμο που δε βλέπει πια στα μάτια γυρίζω ξένη από συντροφιά κι αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που ώρες ώρες με θλίβει. Σα φυλακισμένη σε κάποιο λαβύρινθο ψάχνω για διέξοδο, τη διέξοδο της αλήθειας. Ακούω να λένε ”δεν υπάρχει η τέλεια αγάπη” , ”δε γίνεται να είναι όλα ρόδινα”. Όχι, όχι και πάλι όχι! Εγώ δε θέλω να το πιστέψω αυτό.
Στα μάτια μου τρέχουν δάκρυα, σα μπογιές που χρωματίζουν θάλασσες κι η σκέψη μου τρέχει πιο γρήγορα από το φως σε ανθρώπους που ίσως και να μπορούν να με καταλάβουν και να με νιώσουν. Υπάρχει η τέλεια αγάπη! Ακόμη κι αν πουν ότι ζω σε μία πλάνη, σ’ έναν άλλο πλανήτη, εγώ θα συνεχίσω να έχω τη δική μου κοσμοθεωρία.
Ναι υπάρχει, υπάρχει το τέλειο όταν δυο άνθρωποι πραγματικά αγαπιούνται, σέβονται και κατανοούν ο ένας τον άλλο. Όταν τα λόγια που ειπώνονται εννοούνται και δεν είναι φανφάρες. Όταν ο εγωισμός ταπεινώνεται μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης, όταν οι άνθρωποι θεωρούν ο ένας τον άλλο ίσο κι όχι ο ένας τον άλλο υπόδουλο. Όταν το ”εγώ” γίνεται ”εμείς” και στις πράξεις και στα λόγια.
Θα μου πείτε δεν είναι εύκολο να υπάρξει η αρμονική σχέση. Ναι, δεν είναι, όμως δεν είναι και ακατόρθωτο. Φτάνει να βρεις το σωστό άνθρωπο, φτάνει να βρεις την πραγματική, την αληθινή αγάπη. Τότε όλα παίρνουν το δρόμο τους, τότε οι λύπες γίνονται χαρές κι όλα τα άσχημα όμορφα. Αγάπησε κάτι και κάντο τέλειο εσύ με την αγάπη σου, γιατί απλά μπορείς!