Ευγνωμοσύνη…
Μια πολυσυζητημένη, πολυακουσμένη και πολυδιαβασμένη λέξη, όσο και η λέξη ενσυναίσθηση.
Αλήθεια συνδέονται μεταξύ τους αυτές οι δυό λέξεις;
Τι να ναι άραγε η ευγνωμοσύνη;
Συναίσθημα; Βιωματική κατάσταση; Τρόπος ζωής;
Τη νιώθει το μυαλό, το σώμα ή η καρδιά;
Και τι σχέση έχει με την ενσυναίσθηση;
– Σας έχει κακολογήσει ποτέ κάποιος;
– Σας θάβει δεξιά κι αριστερά, ενώ σας το “παίζει φίλος”;
– Σας κρατά ως φίλο μόνο από συμφέρον;
Τι κάνετε σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
α) τον κακολογείτε κι εσείς
β) θυμώνετε με την συμπεριφορά του
γ) στεναχωριέστε
δ) αδιαφορείτε και δεν ξανασχολείστε μαζί του
ε) του ζητάτε το λόγο
ή
στ) νιώθετε ευγνωμοσύνη
(εεε, πως είπατε; τι θέλει να πει ο ποιητής;)
Μα καλά είναι δυνατόν να νιώσω ευγνωμοσύνη;
Φυσικά και είναι. Το να νιώθεις ευγνωμοσύνη για τα ωραία πράγματα που σου συμβαίνουν, είναι εύκολο.
Το να ευχαριστήσεις όμως τον άλλον μέσα σου για την στάση του απέναντί σου, είναι άλλο πράγμα γιατί σημαίνει πως αν το κάνεις, έχεις πάει σε άλλο επίπεδο, σε εκείνο που δεν αντιδράς απέναντι σε ότι δεν σε ευχαριστεί.
Και φυσικά αν καταφέρεις να μην αντιδράς, έχεις καταφέρει να μπεις λίγο στα παπούτσια εκείνου που σε κακολογεί και να συναισθανθείς πως το εσωτερικό του κενό, οπλίζει αυτές του τις συμπεριφορές.
Γιατί αγαπημένοι μου, κανένας εσωτερικά υγιής και γεμάτος άνθρωπος δεν επιλέγει να σκορπά έτσι την ενέργειά του.
Σε όλους αυτούς που σας κακολογούν οφείλεται ένα Ευχαριστώ που με τον τρόπο τους, σας δείχνουν την εσωτερική σας πρόοδο.
Κρατήστε μέσα σας την αξία σας και την ανθρωπιά σας αλώβητη από ανθρώπους που ακόμα δεν έχουν καταλάβει πως είναι πολύ φτωχή η κληρονομιά του εγωισμού τους.
