Κάτι από το άρωμα των γραπτών μου

Γράφει η Ρενάτα Αλβέρτου

Με ρωτάς τι είμαι. 
Θα σου πω. 
Πολλά
και τίποτα. 
Αέρας
και φωτιά. 
Ήλιος
και θάλασσα.
Σκιά μορφή.
Σκέφτομαι πολύ.
Εκδηλώνομαι πλέον με φειδώ.
Μαθαίνω κ
αι απορώ.
Να διαβάσω πλέον δεν μπορώ.
Άπλα παρατηρώ κ
αι μαθαίνω μέσω.
Ακοής κ
αι παρατήρησης.
Τι να σου πούνε τα βιβλία.
Όταν η ζωή είναι μελέτη κ
αι πείραμα.
Με ασαφές αποτέλεσμα.
Κ
αι οδηγίες να σου δοθούν πως να τη ζήσεις πάλι θα σου αλλάξει τη ρώτα.
Να ελίσσεσαι να εξελίσσεσαι.
Μεγάλωσα με πόλεμο των άστρων.
Τον Ίντι τον αρχαιολόγο.
Τη Μπαρμπι τη Σιντι και Bibi Bo.
Ο John μόνο έλειπε.
Ίσως σκοπίμως πάντα.
Μετά μεγάλωσα.
Και έμαθα κ
αι άλλα πολλά.
Που δεν πίστευα ότι θα τα μάθω.
Και υπάρχουν κ
αι άλλα ακόμη περισσότερα.
Που είναι αδιανόητα για μένα.
Αλλά συμβαίνουν.
Τι θέλω να πω;
Ότι υπάρχουν κάποιοι που γεννήθηκαν μεγάλοι.
Και κάποιοι που όσο κ
αι να μεγαλώσουν.
Υπάρχει ένα κομμάτι άφθαρτο.
Το παιδικό κομμάτι.
Που για κάποιο λόγο δεν θέλει να μεγαλώσει.
Έχει εγκλωβιστεί εκεί.
Στη χ
ώρα του ποτέ. 
Στη
χώρα της Άλικης των θαυμάτων. 
Στη ζούγκλα με το Μ
όγλη.
Αυτά τα πλάσματα μη τα πληγώνετε.
Είναι ίσως τα μόνα πλάσματα που με τη αγνή ψυχή τους μπορεί να σώσουν το κόσμο.
Όταν όλα θα είναι ευτελή κ
αι ξεγραμμένα.
Κλείνω.
Κ
αι όταν θα φύγω. 
Εύχομαι να μείνει κάτι από το άρωμα των γραπτών μου.

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments