Η συγγραφέας Βιβή Καρά αντλεί την έμπνευσή της από πολλούς και διαφορετικούς κόσμους τους οποίους επιτυγχάνει να συγκεράσει αρμονικά. Όλα τα βρήκα εκεί, ταξιδεύοντας με το ιστίο του στίχου. Η θεματολογία αναφέρεται σε κοινωνικούς και προσωπικούς προβληματισμούς, οδηγεί σε έντονους στοχασμούς. Ενώνει τις λέξεις με τις εικόνες μια ώριμης ποίησης. Πολλά τα θέματα που συνθέτουν το βιβλίο “Η Άμπωτις” -πολλαπλά ωφέλιμο περιεχόμενο.
Η συγγραφέας
Βιβή Καρά καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ακριβής Καρακώστα που γεννήθηκε στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Η ενασχόληση με τα εικαστικά αλλά και την λογοτεχνία άρχισε από τη σχολική ηλικία. Συμμετέχοντας σε πολλές εικαστικές εκδηλώσεις, λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, καθώς και συμμετοχή της σε παρουσιάσεις βιβλίων και βραδιές ποίησης. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει συμμετάσχει σε ποιητικές ανθολογίες και δύο συλλογικές εκδόσεις.
Το βιβλίο της διηγήματα με τίτλο “Άμπωτις” αφορά αφηγήσεις μυθοπλαστικού αλλά και βιωματικού χαρακτήρα, με έμφαση στις ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς, σε καταστάσεις λεπτών ισορροπιών και ορίων των ηρώων της. Ασχολείται με τη συγγραφή, τις εικαστικές τέχνες και το θέατρο. Ανάγκη για μεγαλύτερη αποτύπωση συναισθημάτων και συμπατικών αλλαγών, οδηγούν στην πρώτη της ποιητική συλλογή “Τα ποιήματα των Ηρώων μου”, Domino. Ξεχώρισα τα ποιήματα: “Επανάληψη”, “Ξόρκι”, “Χαρτογράφηση”.
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ. Ποιητική συλλογή “Τα ποιήματα των Ηρώων μου”, εκδόσεις Domino. ISBN 978-618-00-0367-3
[….Ανακτώ παλμό κι αναζητώ αχτίδα φωτός
στα σκοτάδια μου.
Οι ριπές των όπλων μόνο ακούγονται σφυρίζουνε κοντά
μου κι ενοχλούν τον στοχασμό μου.
Κι αν με ρωτούσαν, ως άλλος Αϊνστάιν θα απαντούσα:
“Δε με φοβίζει ο τρίτος παγκόσμος πόλεμος,
αλλά ο τέταρτος”, γιατί, θα γίνεται με πέτρες…]
ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. “Η Άμπωτις”, εκδόσεις Όστρια ISBN: 9789606043598
Η καθημερινότητα τις περισσότερες φορές μπορεί να γίνει εφιαλτική, λόγω αιφνίδιων γεγονότων, αντικειμενικά (δύσκολα διαχειρίσιμων) που καταλήγει σε κυνήγι μαγισσών και ανεκπλήρωτο αίσθημα!
Ουσιαστικά απουσιάζει η ηρεμία της στιγμής, με αποτέλεσμα το αίσθημα αυτό να οδηγεί τα άτομα σε μια κατάσταση κόπωσης, εσωτερικών συγκρούσεων και ψυχολογικής αστάθειας.
Δοκιμάζονται και δοκιμάζουν εν συνεχεία και οι ίδιοι τους εαυτούς τους, υπερεκτιμώντας πάντα τις δυνατότητές τους, αν μπορούν να περάσουν μέσα απ’ τις συμπληγάδες πέτρες, που ο ίδιος ο εαυτός τους τις περισσότερες φορές τις βάζει εμπρός τους.
ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΠΙΤΙ
Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων,
Κλείνω τα μάτια και το δωμάτιο απλώνεται στο άπειρο,
Το σώμα μου εκρήγνυται κι αιωρείται πάνω από στάχυαδερβίσηδες,
Τα βλέφαρα κλειστά – κατάματα στον ήλιο,
Και δεν υπάρχει πόνος, ούτε θλίψη,
Τα σκέπασε η μυρουδιά του πεύκου και της ρίγανης,
Ακούω ένα τραγούδι των νεανικών μου χρόνων,
Αγάπη μου, έρχομαι σπίτι.
Σεπτέμβρης του 14
**
ΨΙΘΥΡΟΙ
Ψιθύρισέ μου θάλασσα όλες τις χάρες που μου χει δώσει η ζωή
Ψιθύρισέ μου θάλασσα κι όλες τις πίκρες και τον πόνο που χω νιώσει.
Άσε την αρμυρή ανάσα σου το μέτωπο να μου δροσίζει
Και τ αφρισμένο χάδι σου τις αμαρτίες μου στα βράχιανα ξορκίζει.
Τ ανταριασμένα κύματα την άγρια χαρά μου ας θεριεύουν
Και στης μπουνάτσας τη γαλήνη, μαλάκωσε τα βάσανα και τους καημούς.
Στείλε τους άνεμους, στον ουρανό σα γλαροπούλι να με πάνε
Και κλείσε στην παγωμένη αγκάλη του βυθού σου όλες τις μαύρες σκέψεις
Που σαν το σαράκι μού κατατρώγουν την ψυχή.
Ψιθύρισέ μου θάλασσα τραγούδια για χορούς που χω ξεχάσει
Ψιθύρισέ μου θάλασσα ένα νανούρισμα που χω ν ακούσωαπό παιδί.
Κι όταν θα ρθεί το τέλος μου, φώναξε τ όνομά μου δυνατά
Κι άσε τις στάχτες μου μέσα στ απέραντο γαλάζιο των νερών σου να ρθουν
Σ έναν αιώνιο γάμο, ένα μαζί σου να γενώ.