Θέλω να με ταξιδέψεις
Η Σκέψη Δημιουργεί… Ο Έρωτας Ολοκληρώνει… Αρχή και Τέλος σε κάθε νέα εμπειρία…
Η Σκέψη Δημιουργεί… Ο Έρωτας Ολοκληρώνει… Αρχή και Τέλος σε κάθε νέα εμπειρία…
Αναρωτιόταν τι κάνει λάθος; Κοιτούσε όμως πάλι μέσα από τις κουρτίνες… Διέκρινε αχνά το φως, τα χρώματα και τα σχήματα… Ένιωσε την καρδιά της να πάλλεται σε ένα φτερούγισμα… προσπάθησε να εστιάσει μέσα της κλείνοντας τα μάτια και κοιτώντας μέσω του τρίτου ματιού…
Το μυρμήγκι έμεινε ακουμπισμένο στην πέτρα όλη την ημέρα. Ρώτησε πολλά ζώα το” γιατί ” και πήρε πολλές απαντήσεις :” επειδή με χρειάζονται “,”από συνήθεια”,” επειδή δεν ξέρω τη μη ζωή “,” επειδή…, επειδή… “.
Η αγάπη κατοικεί και στα καλώδια. Και στα πιξελάκια της οθόνης. Το μήνυμα ανοίγει. Κι είναι ένα νεογέννητο αγοράκι. Ταλαιπωρήθηκε πολύ για να το φέρει στον κόσμο, μα είναι εδώ τώρα, νάτο.
Με αποκαλούσαν έτσι μα μέσα μου φώναζε μια φωνή Σόκ με λένε Σόκ .
Ένα δυνατό μπουμπουνητό και μερικές ψιχάλες και ξαφνικά τινάχτηκε, ξύπνησε.
Και δεν άργησε να φανεί η Βοήθειά Του μέσα από τις Αδελφές της… Ενωμένες πάλι μέσα από Αγάπη και Πίστη αιώνων έτρεξαν δίπλα της.
Από το κλουβί, το μόνο που έβλεπε ήταν το σκοτάδι και το φως που άλλαζαν θέση και πλημμύριζαν το τοπίο. Και τα κάγκελά του. Αυτός ήταν όλος ο κόσμος. Μικρός. Αρκετά μικρός για να γεμίσει το κενό το κελάηδημά του και σιγά σιγά να γίνει όλος ο κόσμος του.
Ο Κουραμπιέδας ήταν καθισμένος σε ένα χαρτόκουτο σε μια αποθήκη. Πρώτη φορά του συνέβαινε αυτό. Πάντα βρισκόταν σε ζεστά σπίτια, με αναμμένο τζάκι.
Φοβήθηκε, κουράστηκε, μάτωσε, απογοητεύθηκε. Συνέχισε όμως γιατί μέσα της έλαμπε ένα Φως.