Σκέψου… Συγχώρεσε… Μετάνιωσε… Αγάπα…
Γράφει η Μίνα Δαμίγου
Μεγάλη Παρασκευή …
Λίγες ώρες μετά την σταύρωση του Χριστού…
Βλέμματα σκεπτικά, βλέμματα αδειανά, βλέμματα χαμηλωμένα…
Περίεργη η πλάση γύρω μας. Όλα μοιάζουν θλιμμένα αλλά έχουν μια ελπίδα στην αύρα τους κι ας μην το μάρτυρα το χρώμα τους ή η όψη τους.
Όλα μοιάζουν σαν να περιμένουν το θαύμα τους και να ξαναγεννηθούν . Κι υπάρχουν κι εκείνα που κουβαλούν το άδικο κορόνα στο κεφάλι τους και καμαρώνουν πως κέρδισαν δίκαια την κάθε άνιση τους μάχη.
Αν παρατηρήσει κανείς την Μεγάλη Εβδομάδα, θα δει πως είναι σαν την κάθε μέρα.
Ξεκινάει με χαρά την Κυριακή των Βαΐων, με την ελπίδα πως όλα θα γίνουν καλύτερα. Έτσι απλά. Χωρίς κόπο. Χωρίς τίμημα.
Όμως κάθε επόμενη μέρα είναι γεμάτη πόνο κι απανθρωπιά απέναντι στο πρόσωπο του Χριστού. Κάθε επόμενη μέρα είναι γεμάτη προδοσία και συνωμοσία εναντίον Του. Κάθε επόμενη μέρα είναι μια πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό.
Και φτάνει στο αποκορύφωμα της Σταύρωσης , όπου ο Θεάνθρωπος βίωσε τον ύψιστο σωματικό και πνευματικό πόνο. Φτάνει εκεί όπου ο Θεάνθρωπος έλαβε τα φιλιά του Ιούδα και της υποτιθέμενης αγάπης, και παρόλα αυτά δεν έπαψε στιγμή να ελπίζει.
Γιατί ακόμα κι όταν σταυρώθηκε και σταμάτησε η καρδιά του να χτυπάει στο φθαρτό του σώμα, η ελπίδα δεν πέθανε.
Γιατί ακόμα κι όταν φάνηκε πως το κακό κατάφερε να επικρατήσει, Εκείνος συνέχισε να μεσολαβεί και να παρακαλάει Τον Πατέρα Του να μας χαρίσει την συγχώρεση για το τόσο βασανιστικό άδικο, που αβίαστα και χωρίς δεύτερη σκέψη, του «χαρίσαμε».
Κι όταν έμοιαζαν όλα να έχουν τελειώσει, να έχουν χαθεί, εκείνος αναστήθηκε …
Και η ελπίδα έλαμψε και απλώθηκε παντού !
Πήρε την άυλη μορφή της και βρέθηκε σε κάθε χαραμάδα, σε κάθε καταγώγι που μπορούσε να ριζώσει… Ακόμα και στα πιο ξερά και άνυδρα κομμάτια τούτης της γης.
Τι πιο τρανό παράδειγμα απ’ αυτό ; Ότι η καλοσύνη πολύ δύσκολα μπορεί να επιβιώσει αλλά πάντα θα τα καταφέρνει.
Τρανό παράδειγμα πως το να είσαι άνθρωπος είναι σωτήριο και καταστρεπτικό ταυτόχρονα .
Η επιλογή είναι στο κέντρο της ζυγαριάς. Θα υπάρξει τίμημα, ναι. Αλλά το «κέρδος», όποια κι αν είναι η επιλογή σου, θα ‘ναι ολότελα δικό σου.
Το όνομα του θα είναι είτε «γαλήνη», είτε «τύψη», μα το σπίτι του θα είναι πάντα ένα και θα είναι η ψυχή σου.
Εσύ θα επιλέξεις που θα γείρει η ζυγαριά.
Δεν είναι αδυναμία να μην ανταποδίδεις την πίκρα…
Δεν είναι ελάττωμα να μην επιλέγεις να θες να ανταποδώσεις το κακό…
Δεν είναι μειονέκτημα να συγχωρείς και να μπορείς να προχωρήσεις …
Ό,τι κι αν έλαβες …
Ό,τι κι αν άκουσες …
Ό,τι κι αν βίωσες …
Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα είναι η ευκαιρία σου … Όπως και η κάθε σου ήμερα που τόσο πολύ της μοιάζει..
Η ευκαιρία σου να γυρίσεις την κλεψύδρα σου και κάθε κόκκο του χρόνου της να μην τον χαραμίσεις σε μικροπρέπειες. Να μην τον ξοδέψεις όπου σε προκαλέσουν μόνο και μόνο για να λιγοστέψει και να χαθεί σαν να μην υπήρξε .
Θα συναντήσεις και Τελώνες, θα συναντήσεις και Φαρισαίους και Ιούδες και Πόντιους Πιλάτους . Θα συναντήσεις και Πέτρους.
Αλλά και πόρνες ψυχές… Αυτές είναι και οι πιο επικίνδυνες. Τις εξ’ ορισμού να μην την φοβηθείς…
Θα συναντήσεις πλήθη που θα λιθοβολούν αλλά να μην γίνεις μέρος τους. Ίσως κάποτε να ‘σαι κι εσύ ένας από εκείνους που θα λιθοβοληθούν . Μην φοβηθείς και μην δειλιάσεις…
Πριν κρίνεις σκέψου…
Τι αξίζει περισσότερο ; Η σωτηρία της ψυχής σου ή η τιμωρία των άλλων από σένα ;
Ο χρόνος όλα τα σβήνει. Όλα…
Κι όταν κατακάθεται η σκόνη από τον θυμό και την οργή όλα φαίνονται ξεκάθαρα . Τι θες να δεις ; Αυτό είναι το θέμα…
Αν επιλέξεις συντρίμμια, να είσαι σίγουρος πως θα υπάρχουν και δικά σου κομμάτια εκεί μέσα .
Αν όμως επιλέξεις την αναγέννηση, αυτή θα είναι ολοκληρωτικά και μόνο δική σου…
Σκέψου… Συγχώρεσε… Μετάνιωσε… Αγάπα…
Δώσε όλα εκείνα που αξίζεις κι εσύ να πάρεις …
Να είσαι σίγουρος πως η Ελπίδα δεν σε εγκαταλείπει…
Να πιστεύεις σε Αυτήν …
Πάντα θα έρχεται ακόμα κι όταν όλα φαίνεται ξεκάθαρα πως έχουν τελειώσει. Θα είναι πάντα εκεί . Αρκεί να αφήσεις τα μάτια και τα χέρια της ψυχής σου να την δουν και να την κρατήσουν απ’ το χέρι.
Να έχεις θέληση, αντοχή και αγάπη στο ανεξάντλητο ασκί της καρδιάς σου.
Χίλια πράματα θα ακούς, μα ένα να θυμάσαι…
Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Όταν κρίνουμε πρώτα εμάς τους ίδιους, τότε θα μπορέσουμε να δούμε την αλήθεια γύρω μας.
Να την δούμε, και όχι να την «φτιάξουμε». Υπάρχει τεράστια διαφορά…