Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τον δικηγόρο Βάσο Καραμπίλια

Συναντήθηκα με τον κύριο Βάσο Καραμπίλια σε ένα καφέ στο Κολωνάκι. Είχα την ευκαιρία να τον ρωτήσω για το ποδόσφαιρο, την κοινωνία, την πολιτική, τη δικηγορία… Και η συζήτηση εξελίχθηκε κάπως έτσι.

1. Ποια η άποψη σας για τα αθλητικά δρώμενα;

Αν αναφέρεστε στα πρόσφατα γεγονότα στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν θα τα χαρακτήριζα ως “αθλητικά δρώμενα” αλλά ως κακώς κείμενα. Δυστυχώς ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό για το οποίο φωνάζω και γράφω εδώ και χρόνια. Όσο το Ποδόσφαιρο και η Πολιτική σε αυτήν τη χώρα πηγαίνουν χέρι-χέρι αλληλοεκβιαζόμενοι, τόσο ο πάτος στην κατρακύλα δεν θα έχει τέλος. Ζούμε στη χώρα, που δίδαξε πολιτισμό μέσα από τον αθλητισμό ανά τους αιώνες. Δυστυχώς όμως στην εποχή μας, ο αθλητισμός αν και ως αναπόσπαστο κομμάτι του Πολιτισμού θα έπρεπε να αποτελεί το αγαπημένο του “παιδί”, έχει καταντήσει το “αποπαίδι του.

2. Τι πρόκειται να αλλάξει στο χώρο του ποδοσφαίρου;

Δεν θα σας απαντήσω στο τι πρόκειται να αλλάξει στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά τι πρέπει να αλλάξει. Αρχικά πρέπει να δούμε το ποδόσφαιρο, ως μέρος μίας άλλης νοοτροπίας και κουλτούρας. Επιβάλλεται η καλλιέργεια μίας υγιούς αθλητικής κουλτούρας, που θα ξεκινήσει από τα σχολεία. Στην Ελλάδα δυστυχώς η νίκη πρέπει να έρθει με κάθε τίμημα, το αθλητικό προϊόν είναι φτωχό και το θέαμα σχεδόν ανύπαρκτο. Πρέπει να χτυπήσουμε τη διαφθορά, το οικονομικό έγκλημα, τη βία στους αθλητικούς χώρους, και το σημαντικότερο, να εφαρμόσουμε στο έπακρο τον αθλητικό νόμο για όλα τα αθλήματα. Οι ποινές πρέπει να είναι παραδειγματικές και να λειτουργούν προληπτικά, όχι απαραιτήτως εξοντωτικές. Δυστυχώς το δόγμα “Θάτσερ”, το οποίο εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία στη χώρα που γέννησε το χουλιγκανισμό και την ποδοσφαιρική σήψη, θα πρέπει να αρχίσει να μας απασχολεί σοβαρά. Μόνο έτσι ο αγνός φίλαθλος θα επιθυμεί, να πάρει το παιδί του και να πάει στο γήπεδο.

3. Ποια αθλήματα κατά την γνώμη σας χρειάζονται άμεσα κρατική επιχορήγηση;

Διαφωνώ με την έννοια της συνεχούς και μόνιμης κρατικής επιχορήγησης. Το εύκολο χρήμα που δινόταν αφειδώς όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν νομίζω ότι απέδωσε τα αναμενόμενα. Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τον αθλητισμό όπως το Σύνταγμα επιτάσσει, και ασφαλώς να τον ενισχύει. Αρχικά όμως επιβάλλεται η εφαρμογή μίας άλλου είδους στρατηγικής προς όφελος του ίδιου του αθλητισμού. Πρέπει να μάθουμε στις Ομοσπονδίες να βγάζουν μόνες τους χρήματα, μέσα από συνεχείς δράσεις, και εφαρμογή ολοκληρωμένων Marketing Plans. Στη συνέχεια πράγματι η πολιτεία μπορεί να επιχορηγήσει, σύμφωνα όμως με τα επιτεύγματα και τους στόχους που είχε θέσει η κάθε Ομοσπονδία, και κυρίως πέτυχε. Στην Ελλάδα μοιραία όλο το βάρος έχει πέσει στον επαγγελματικό αθλητισμό. Μόλις αντιληφθούμε ότι ο βασικός αιμοδότης του επαγγελματικού αθλητισμού είναι ο ερασιτεχνικός, τότε μόνο ο σπουδαίος αυτός θεσμός θα λάβει τη θέση που του αρμόζει. Επομένως μία ολοκληρωμένη και ορθή πολιτική οικονομικής και διοικητικής στήριξης του ερασιτεχνικού αθλητισμού, είναι επιβεβλημένη όσο ποτέ άλλοτε.

4. Θεωρείτε πως ο στόχος κάθε κυβέρνησης τα τελευταία 20 έτη να φέρει τις νεότερες γενιές κοντά στον αθλητισμό, έχει αποτύχει ή έχει στεφθεί με επιτυχία;

Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών τουλάχιστον, μιας και μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος από την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου το 2004, αλλά και μετά τις αποκαλύψεις για τα στημένα παιχνίδια, το ποδόσφαιρο άρχισε να γίνεται “της μόδας” και εντός Κοινοβουλίου, προσπάθησαν με νομοθετήματα-παρεμβάσεις αλλά και με τις πάμπολλες τροποποιήσεις του αθλητικού νόμου (2725/1999) να δώσουν το στίγμα τους προς την ελληνική κοινωνία, ότι κάτι πάει να αλλάξει. Δυστυχώς όμως αποδείχθηκε, ότι δεν ήταν παρεμβάσεις-βελτιώσεις για το καλό του αθλητισμού, αλλά για τους τύπους, καθώς δεν ήταν θαρραλέες. Υπήρχαν συνεχώς πολιτικοί εκβιασμοί, καθώς μην ξεχνούμε ότι οι φίλαθλοι των ομάδων είναι ταυτόχρονα και ψηφοφόροι. Ο νοών νοείτο… Και επειδή όλα κρίνονται ευτυχώς εκ του αποτελέσματος, νομίζω ότι τα γεγονότα στο χώρο ειδικά του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και του ελληνικού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, δίνουν από μόνα τους την απάντηση στο ερώτημά σας. Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμη.

5. Στις χώρες τις δύσης οι αθλητικές εγκαταστάσεις φροντίζονται, στην Ελλάδα γιατί παραμελούνται; Είναι μόνο πρόβλημα της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Έχετε απόλυτο δίκιο. Είναι και αυτό μέρος της γενικότερης αθλητικής μας παιδείας, αφού δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε προς όφελος όλων, τις δυνατότητες που έχουμε. Στην Ελλάδα μας αρέσει να κερδίζουμε τις αρχικές εντυπώσεις μέσα από τα κορδέλες και εγκαίνια, για παράδειγμα ενός αθλητικού κέντρου, ενός γηπέδου, μίας πλατείας άθλησης σε κάποια γειτονιά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ελλάδα των Ολυμπιακών αγώνων, που κατασκευάστηκαν εμβληματικές αθλητικές εγκαταστάσεις, για τη διεξαγωγή των αγώνων, και στη συνέχεια αφέθηκαν στη μοίρα τους και δυστυχώς στην πλήρη απαξίωση. Το πρόβλημα είναι σύνθετο. Ξεκινάει από την κεντρική πολιτική σκηνή, συνεχίζει στην τοπική αυτοδιοίκηση και καταλήγει στους ίδιους τους πολίτες. Πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε για το κοινό καλό και κυρίως να δούμε ένα αθλητικό γεγονός και κατ’επέκταση την σωστή συντήρηση μίας αθλητικής εγκατάστασης , όχι ως πολυτέλεια αλλά ως ανάγκη.

6. Ποια πολιτική προσωπικότητα του ιδεολογικού χώρου σας θαυμάζετε και γιατί;

Ανέκαθεν υπήρξα θαυμαστής του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Τον θεωρώ ίσως τη μεγαλύτερη πολιτική φυσιογνωμία της Ελλάδος, τα τελευταία 100 χρόνια. Ήταν δίκαιος, οραματιστής, Ευρωπαίος πολιτικός και πράγματι έβλεπε μπροστά από την εποχή του. Τον ξεχώρισα όταν ήμουν σε μικρή ηλικία και συγκεκριμένα γύρω στα 10, όταν είχα διαβάσει τυχαία μία σπουδαία φράση του, για την οποία ποιος μπορεί να αμφιβάλλει μέχρι και σήμερα; Είχε πει ότι “Το δυσκολότερο πράγμα είναι να κυβερνήσεις τους Έλληνες, γιατί όλοι θεωρούν ότι είναι ικανοί για όλα…”

7. Ο Ρούζβελτ στις 100 μέρες άλλαξε το αμερικάνικο σύστημα, και από τότε αποτελεί δείγμα έργου για κάθε κυβέρνηση, η δικιά σας εκτίμηση για την τωρινή κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήρθε σαν έτοιμη από καιρό, προκειμένου να κάνει δύο βασικά πράγματα κατά τη γνώμη μου. Πρώτον να καλλιεργήσει το αίσθημα ασφάλειας και την αλλαγή ψυχολογίας στους πολίτες, και δεύτερον να στείλει το μήνυμα στις Διεθνείς αγορές, ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει ξανά μία κανονική χώρα. Δεν είναι τυχαία άλλωστε, ότι η χώρα δανείζεται πλέον με μηδενικά επιτόκια, το έντονο νομοθετικό έργο αυτών των 7 μηνών, αλλά και η υλοποίηση σημαντικών προεκλογικών εξαγγελιών. Οι πολλές και καλές νέες θέσεις εργασίας, θα έρθουν μόνο μέσα από την ανάπτυξη και τις μεγάλες επενδύσεις. Αυτός πρέπει να είναι και είναι ο βασικός στόχος, σε συνδυασμό με την πάταξη γραφειοκρατικών αγκυλώσεων αλλά και την αποτελεσματικότερη οργάνωση του κράτους, σε βασικές του δομές. Είμαι σίγουρος, ότι πολύ σύντομα η Ελλάδα θα είναι μία άλλη χώρα, προς όφελος όλων των πολιτών.

8. Ποια η γνώμη σας για το μεταναστευτικό; Πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί;

Μεγάλη είναι η συζήτηση που έχει ανακύψει αλλά και αρκετό το μελάνι που έχει χυθεί τα τελευταία χρόνια, γύρω από το λεγόμενο προσφυγικό ζήτημα. Προσφυγικό για κάποιους, μεταναστευτικό για κάποιους άλλους. Νομίζω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Μιλάμε για ένα θέμα Ευρωπαϊκό και όχι Εθνικό, όπως ακούω πολλούς να το χαρακτηρίζουν λανθασμένα. Το νομοσχέδιο για τη νέα πολιτική χορήγησης ασύλου που ψηφίστηκε πρόσφατα, αλλά και οι γρήγορες και πολλές επιστροφές σε συνδυασμό με τον καλύτερο έλεγχο των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων, νομίζω ότι θα μπορέσουν να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Παρόλ’ αυτά, πέντε χρόνια μετά την κορύφωση της προσφυγικής κρίσης, η μεταναστευτική και προσφυγική πολιτική της Ευρώπης εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη αταξία, καθώς δεν έχει δείξει ακόμα επαρκή δείγματα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Είναι αδήριτη πλέον η ανάγκη για μία ουσιαστική στήριξη προς την Ελλάδα και μία πιο ώριμη αντιμετώπιση του προβλήματος, που να ταιριάζει σε μια σοβαρή Ευρωπαϊκή χώρα, όπου θα προστατεύονται τα εθνικά συμφέροντα, τα σύνορα αλλά και η κοινωνική συνοχή.

9. Ποια η γνώμη σας για το ενεργειακό; Φτάνει η διπλωματία των νόμων;

Παρόλο που δεν είμαι ο καθ’ύλην αρμόδιος για να απαντήσω σε μία τέτοια ερώτηση, θα έλεγα με τις βασικές γνώσεις που έχω, ότι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα αντιμετωπίζει ενεργειακά προβλήματα όλα αυτά τα χρόνια, είναι το λανθασμένο ενεργειακό μοντέλο που χρησιμοποιούσε επί δεκαετίες, η υψηλή ενεργειακή ένταση και το χειρότερο η μεγάλη εξάρτηση από πετρέλαιο και λιγνίτη, καύσιμα άκρως ρυπογόνα. Στόχος μας πρέπει να είναι η αποδοτικότερη και καλύτερη χρήση της ενέργειας αλλά και η μείωση της άσκοπης κατανάλωσης. Η διπλωματία των νόμων όχι δεν φτάνει, καθώς τα ανωτέρω προϋποθέτουν ευαισθητοποίηση των καταναλωτών, με σκοπό την αλλαγή στάσεων και συμπεριφορών σε επίπεδο παραγωγής ενέργειας, αξιοποιώντας παράλληλα και την σύγχρονη τεχνολογία. Οι λεγόμενες αναλώσιμες μορφές ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή, μπορούν να λειτουργήσουν ως εναλλακτική λύση στο πρόβλημα.

10. Θεωρείται τους πυλώνες της οικονομίας (γεωργία, ναυτιλία και τουρισμός) σε καλό επίπεδο ή έχουν αφεθεί;

Πράγματι, οι τομείς τους οποίους αναφέρετε, είχαν τη δυνατότητα τα προηγούμενα χρόνια να συνεισφέρουν ακόμη περισσότερο στην τόνωση της ελληνικής οικονομίας. Άποψή μου είναι, ότι η χώρα χρειαζόταν άμεσα την εφαρμογή ενός άλλου μείγματος πολιτικής. Ενός σύγχρονου μοντέλου στρατηγικής, σε κάθε τομέα της ελληνικής παραγωγής, είτε πρόκειται για τα αγροτικά θέματα, είτε για τη ναυτιλία, είτε για τον τουρισμό. Όλη αυτή η στρατηγική ήδη αρχίζει να εφαρμόζεται, με πρωτοβουλίες που ξεκινούν σε ανώτατο Πρωθυπουργικό επίπεδο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια την ευαισθησία του στους τομείς που αναφέρετε με την ερώτησή σας, και είμαι σίγουρος ότι πλέον και από τη θέση του Πρωθυπουργού, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να έρθουν τα καλύτερα αποτελέσματα. Μην ξεχνάμε, ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα με 6 μήνες στην ουσία καλοκαίρι και επομένως η γεωργία, η ναυτιλία και ο τουρισμός, επιβάλλεται να αρχίσουν να αποδίδουν το μέγιστο βαθμό και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη και την περαιτέρω αύξηση του Α.Ε.Π.

11. Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την δικηγορία;

Ο κύριος λόγος ήταν το οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσα. Προέρχομαι από μία παλιά νομική οικογένεια της Λάρισας. Ο παππούς μου ήταν ένας από τους παλαιότερους, προπολεμικούς δικηγόρους Λαρίσης, με αριθμό μητρώου 2, ενώ και ο πατέρας μου μετά τη Νομική σχολή ξεκίνησε τα πρώτα στάδια δικηγορίας, αλλά στη συνέχεια μεταπήδησε στον τραπεζικό κλάδο. Θυμάμαι όταν ο παππούς μου επισκέφθηκε έναν πελάτη του στις δικαστικές φυλακές Λαρίσης, κάπου στη δεκαετία του 90’. Με είχε πάρει μαζί του και εκεί μπόρεσα να καταλάβω δύο σπουδαία πράγματα. Από τη μία τη σπουδαιότητα της προσφοράς του δικηγόρου και από την άλλη τον τρόπο που τον αντικρίζει ο πελάτης του. Σαν έναν μικρό θεό, από τον οποίο περιμένει τα καλά νέα. Βέβαια μέσα από τον ιδιαίτερο ψυχισμό ενός μικρού παιδιού, μπόρεσα να αισθανθώ και τη σημασία του να απολαμβάνουμε καθημερινά την ελευθερία μας. Είχα παρακολουθήσει επίσης τον παππού μου, σε ένα σημαντικό δικαστήριο που είχε λάβει χώρα τότε στη Λάρισα, και είχε απασχολήσει έντονα την κοινή γνώμη. Ήμουν μαθητής Γυμνασίου πια, και κάπου εκεί ένιωσα ότι είχα πάρει την τελική μου απόφαση.

12. Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Όταν προέρχεσαι από μία οικογένεια με βαθιές πολιτικές ρίζες στα κοινά της Λάρισας, και έναν παππού τον Βάσο Καραμπίλια, πρωτοεκλεγέντα Βουλευτή Λαρίσης το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου, εν συνεχεία με την Ε.Ρ.Ε του Καραμανλή και τέλος με τη Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή, νομίζω ότι πάντα θα υπάρχει στο μυαλό σου η σκέψη της ενασχόλησης. Παρολ’αυτά στην Ελλάδα σήμερα, ακόμη και αυτός ο σπουδαίος θεσμός όπως η πολιτική, έχει χάσει την αίγλη που είχε σε άλλες εποχές, και έχει απαξιωθεί πλήρως στα μάτια των πολιτών. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, νομίζω ότι έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει, τόσο σε επίπεδο ικανότητας όσο και προσφοράς, μέχρι να επανακτήσει την αξιοπιστία που του αρμόζει. Ο Πλάτων έλεγε ότι “Μία από τις επιπτώσεις του να μη συμμετέχεις στα κοινά, είναι ότι καταλήγεις να κυβερνάσαι από κατώτερους” ενώ ο Ροκφέλερ είχε πει ότι “Η πολιτική είναι η τέχνη του να νομίζουν οι μέτριοι ότι κάνουν με επιτυχία τη δουλειά των αρίστων”’. Μόλις επικρατήσει στο μυαλό μου μία από τις δύο αυτές ρήσεις, τότε θα έχω πάρει και την τελική μου απόφαση.

13. Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους;

Στις νεότερες γενιές ένα πράγμα θα έλεγα. Πιστέψτε το. Αποκτήστε γνώσεις, θέστε στόχους και κυρίως καλλιεργήστε κοινωνική παιδεία. Δεν αναφέρομαι ασφαλώς στην πανεπιστημιακή παιδεία. Ο σεβασμός στον συνάνθρωπο και η επίτευξη των στόχων, ξεκινά από την κοινωνική μόρφωση και κυρίως από τις παραστάσεις που έχει λάβει ο καθένας, μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον. Σημαντική συνεπώς σε αυτό το σημείο και η συμβολή των γονιών, όσον αφορά την μετέπειτα εξέλιξη των παιδιών τους.

14. Πως ονειρεύεστε το μέλλον του Ελληνικού αθλητισμού;

Δεν μου αρέσει το ρήμα “ονειρεύομαι”. Παραπέμπει σε κάτι που είναι μάλλον δύσκολο να συμβεί. Προτιμώ τη λέξη “οραματίζομαι” γιατί έχει μία πιο αισιόδοξη χροιά. Οραματίζομαι λοιπόν, έναν ελληνικό αθλητισμό πρότυπο για κάθε άλλη χώρα, με σπουδαίο αθλητικό προϊόν, γεμάτα γήπεδα, μεγάλες επιδόσεις, χωρίς φαινόμενα βίας και κυρίως, με παραγωγή πλούτου τόσο για τις ομάδες, όσο και για τη χώρα. Όταν αντιληφθούμε ότι ο αθλητισμός στην Ελλάδα μπορεί να συνεισφέρει άμεσα στην οικονομική ανάπτυξη, μακριά από άρρωστες οπαδικές λογικές, μόνο τότε μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον καλύτερα. Είναι εντελώς παράλογο η χώρα με την μεγαλύτερη ιστορική κληρονομιά στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, αντί να φροντίζει να μεταλαμπαδεύει αξίες στις επόμενες γενιές, να τον αντιμετωπίζει ως κάτι δεδομένο, παρά το γεγονός ότι “εδώ κάποτε άρχισαν όλα”…

15. Τι περιμένετε από τις νεότερες γενιές για την χώρα;

Περιμένω και είμαι σίγουρος, ότι θα λάβουν άξια τα ηνία από τις δικές μας γενιές, και με ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Οι νέες γενιές πράγματι είναι το μέλλον. Είναι το αύριο. Έρευνες λένε ότι εάν ένας 45χρονος μπει στον ίδιο χώρο με έναν 17χρονο, ο δεύτερος θα δει με την πρώτη ματιά 75% περισσότερα πράγματα, γιατί έχει αναπτύξει νέα νευρωνικά δίκτυα λόγω της ενασχόλησης του με τις νέες τεχνολογίες. Το iq αυξάνεται δύο μονάδες κάθε 10 χρόνια, από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Συνεπώς μιλάμε για μία πανέξυπνη παρούσα γενιά και για άλλες στο μέλλον, ακόμα πιο έξυπνες . Οι νέοι μας χρειάζονται ένα νέο αφήγημα, μία νέα λογική, άλλης ποιότητας ανθρώπους προκειμένου να τους εμπνεύσουν. Τόσο στην πολιτική και τα κορυφαία επαγγέλματα, όσο και στον αθλητισμό. Τομείς θυμίζω που δυστυχώς όλοι έχουν απαξιωθεί στα μάτια τους. Είμαι σίγουρος ότι οι νεότερες γενιές θα κάνουν το αυτονόητο. Θα αγαπήσουν την Ελλάδα περισσότερο από ό,τι την αγάπησαν παλαιότερες γενιές, και θα συνεισφέρουν ούτως ώστε να έρθει γρηγορότερα η πρόοδος, που τόσο έχουμε ανάγκη.

Βιογραφικό:

Ο Βασίλειος (Βάσος) Καραμπίλιας είναι νομικός, ο οποίος γεννήθηκε στη Λάρισα στις 24 Ιουνίου του 1980. Προερχόμενος από Δικηγορική και Πολιτική οικογένεια της πόλης, ολοκλήρωσε τις σχολικές του σπουδές στο 4ο γενικό Λύκειο Λάρισας και εισήχθη μέσω Πανελληνίων εξετάσεων, στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης το έτος 1998.

Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή το 2003 και ολοκλήρωσε τις Στρατιωτικές του υποχρεώσεις το Μάρτιο του 2005, στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας (Α.Τ.Α) στη Λάρισα.

Από το 2005 ζει και εργάζεται στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε τα πρώτα στάδια της Δικηγορίας ως συνεργάτης του Δικηγορικού Γραφείου, του Κου Αλεξίου Κούγια, ο οποίος του δίδαξε βασικές αρχές του Ποινικού Δικαίου και μέσω του οποίου πήρε μέρος ως νέος Δικηγόρος σε σπουδαία Δικαστήρια που έλαβαν χώρα. Στο Δικηγορικό γραφείο Κούγια έμεινε επί 3,5 χρόνια και το 2008 προσελήφθη ως υπεύθυνος επικοινωνίας και ενασχόλησης με ναυτεργατικές υποθέσεις στη Ναυτιλιακή εταιρία Blue Line Yachts με έδρα τη Γλυφάδα.

Η αγάπη του για τον αθλητισμό και η επιθυμία του να τον συνδυάσει με την επιστήμη του, τον παρότρυναν ούτως ώστε να ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές του Σπουδές στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Αθλητικό Δίκαιο το 2015, ενώ νωρίτερα πραγματοποίησε στο Ινστιτούτο Αθλητικής Επιχειρηματικότητας το Master (MBA) του, στο Αθλητικό Μάρκετινγκ και την Επικοινωνία (Sports Management) τα έτη 2012-2014.

Από το 2009 έως το 2014 υπήρξε συνεργάτης στο κορυφαίο ίσως Δικηγορικό γραφείο Αθλητικού Δικαίου στην Ελλάδα, του Παντελή Δέδε, παλιού μέλους στο Αθλητικό-Διαιτητικό Δικαστήριο της Λωζάννης (CAS).

Από το έτος 2007 έως και σήμερα, εργάζεται παράλληλα και ως επιστημονικός συνεργάτης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, επιφορτισμένος με ζητήματα νομοσχεδίων, γνωμοδοτήσεων επί σχεδίων νόμων και γενικότερα θέματα Κοινοβουλευτικού Ελέγχου.

Από το 2015 έως και σήμερα, ασχολείται με ζητήματα Sports Law και Sports Marketing, έχοντας ως βασική του επιθυμία την ειδικότερη ενασχόλησή του με το κομμάτι της Διοίκησης του Αθλητισμού. Αρθρογραφεί έντονα περί Πολιτικής και Αθλητισμού σε πολιτικές και αθλητικές εφημερίδες και έχει λάβει μέρος σε Διεθνή και Εγχώρια Συνέδρια Διοίκησης του Αθλητισμού.

Μετά την πολύ πετυχημένη μεταρρύθμιση του Κυριάκου Μητσοτάκη για ανανέωση των στελεχών στο κόμμα της ΝΔ ο Βάσος Καραμπίλιας επελέγη να είναι μέλος του μητρώου στελεχών της ΝΔ. Επιπλέον λαμβάνει μέρος ως μέλος στις συνεδριάσεις των τομέων Δικαιοσύνης και Αθλητισμού της ΝΔ. Τέλος είναι μέλος του Ι.Δ.Ε.Α.Δ (Ινστιτούτο Διεθνούς και Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου) και του ΠΣΑΟΣ (Πανελλήνιος σύλλογος Αθλητικών Οικονομολόγων και στελεχών), ενώ υπήρξε αθλητής μπάσκετ του Γυμναστικού Συλλόγου Λάρισας. Χειρίζεται άριστα την Ελληνική και την Αγγλική γλώσσα.

Παράλληλα με τα ανωτέρω, είναι σύμβουλος επικοινωνίας και Μάρκετινγκ στην A.n.d Communication με εξειδίκευση στην οργάνωση και στα χορηγικά προγράμματα αθλητικών συλλόγων.