Σήμερα γιορτάζω την πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου…

Σήμερα γιορτάζω

Μεγάλη η Χάρη Αυτού που έχει τη Θεία Δύναμη, την Δύναμη του Ήλιου, Μεγάλη η Χάρη σε αυτό το κομμάτι του εαυτού μας που κατοικεί στον Ήλιο, Μεγάλη η Χάρη στους… εορτάζοντες και μη…

Πριν από 7 χρόνια, σαν σήμερα, σταμάτησε η αναπνοή μου, για λίγα λεπτά εξαιτίας της ανευθυνότητας ενός οδηγού όπου με τράκαρε σχεδόν μετωπικά με αποτέλεσμα να χάσω τον έλεγχο και… μέσα σε δευτερόλεπτα δημιουργήθηκε μία ολοσχερής καταστροφή με ανεπανόρθωτες ζημιές, ευτυχώς μόνο υλικές.

Ο οδηγός αυτός με εγκατέλειψε και έφυγε, ίσως φοβήθηκε στην ιδέα ότι προφανώς έχω πεθάνει. Οι προσπάθειες επεγκλωβισμού μου από το όχημά μου μεγάλες και χρονοβόρες μιας και η παραμόρφωση του ήταν ασύλληπτη… Ο κόσμος τριγύρω, έντρομος, ήταν πρόθυμος να βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο.

Από την πρώτη στιγμή που τον είδα να έρχεται με μεγάλη ταχύτητα κατά πάνω μου, φοβήθηκα πολύ, πάρα πολύ, τόσο πολύ που, μπήκα σε άλλη διάσταση.

Έβλεπα, σαν από ψηλά, τα πάντα να κινούνται σε αργούς ρυθμούς, η ανάσα μου είχε κοπεί, το αίμα μου είχε παγώσει, το σώμα μου αναίσθητο και ακίνητο, τα μάτια μου σταθερά ορθάνοιχτα κατέγραφαν τις τραγικές εικόνες, ο νους ασάλευτος… και όμως, αυτή που τα βίωνε όλα αυτά ένιωθε ταυτόχρονα τόση ηρεμία, τόση γαλήνη, τόση χαρά φτάνοντας σε σημείο να υπερβεί ακόμα και αυτές τις αισθήσεις…

Εκείνα τα δευτερόλεπτα, για μένα αιώνας, δεν υπήρχε ουδεμία σκέψη, κρίση, τελικά και αίσθηση… μόνο κοίταγμα, ένα κοίταγμα γεμάτο σοφία, αγάπη και δύναμη τολμώ να πω, που πήγαζε από το κέντρο της ουσίας μου σε πλήρη ισορροπία… τίποτα, μα τίποτα δεν είχε σημασία εκείνη την άγια στιγμή, τίποτα δεν υπήρχε, ούτε εσύ ούτε εγώ, ούτε καν εμείς… μόνο Ένα, αυτό που Είναι!

Ένα κοίταγμα βαθιάς κατανόησης, πλήρης ένωσης, συνεχής και απόλυτης επαφής, τέλειας ασημαντότητας, σε παρόντα μόνο χρόνο, τόσο ζωντανό και αιώνιο…

Ημέρα γιορτής της ανάληψης του προφήτη Ηλία η σημερινή, μα για μένα ζει στη γη μας, ο ένσαρκος Άγγελος, μεταμορφώνει τις ζωές μας και προσεύχεται για την ανάσταση μας.

Γεμάτη ευγνωμοσύνη για αυτήν την ευλογημένη μέρα που μέσα σε όλα μου έμαθε πως ο κάθε χτύπος της καρδιάς μου είναι η αγάπη του Χριστού, ο ίδιος ο Χριστός… μα ακόμα και να θελήσει να τον σταματήσει η ζωή συνεχίζεται…

Η ζωή μου, είναι ζωή χαρισάμενη και η μόνη μου προτεραιότητα πια είναι να είμαι σε συνεχή επαφή μαζί Του, με την καρδιά μου, είναι το μοναδικό μέρος που κατοικεί.

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments