Ένας λόγος που τα δάση απαιτούν υγρό κλίμα είναι γιατί τα δέντρα καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες νερού. Σε αυτή την κατανάλωση βοηθούν οι ρίζες τους οι οποίες είναι σκεπασμένες με εκατομμύρια μικροσκοπικά ριζικά τριχίδια ( τόσα όσα θα σκέπαζαν ίσως αρκετά στρέμματα γης ) που αυξάνουν την επιφάνειά τους. Έτσι διακλαδίζονται βαθιά, σε μεγάλη απόσταση, προς πολλές κατευθύνσεις ώστε να απορροφούν πολύ νερό.
Το νερό μεταφέρεται από τις ρίζες στον κορμό και εκεί ανεβαίνει μέσα στο σομφόξυλο, που βρίσκεται κάτω από τον εσωτερικό φλοιό. Διαθέτοντας χιλιάδες πολύ στενούς σωλήνες με νερό, ένα δέντρο κατορθώνει να ανεβάσει το νερό σε ύψος 100 μέτρων ή και μεγαλύτερο. Μην ξεχνάμε ότι ένας κορμός μπορεί να είναι πολύ ψηλός. Τα μόρια του νερού λόγω της επίδρασης ορισμένων δυνάμεων κολλούν επάνω στις επιφάνειες και μεταξύ τους. Έτσι διαβρέχουν το τοίχωμα ενός σωλήνα και σιγά-σιγά, σπρώχνοντας το ένα το άλλο, ανεβαίνουν σε μια μακρυά και λεπτή σειρά,σαν ρυάκι. Έτσι έχουμε σαν αποτέλεσμα να μεταφέρονται δυο ειδών υλικά από αυτά τα μικροσκοπικά ρυάκια. Μερικά προέρχονται από τα διάφορα άλατα του εδάφους και είναι άτομα και άλλα είναι άζωτο υπό μορφή ενώσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Το νερό που τα μεταφέρει αυτά τα υλικά είναι κι αυτό από μόνο του ένα δομικό υλικό.
Μέσα στα φύλλα με τη δράση του ηλιακού φωτός τα μόρια του νερού διασπώνται και το υδρογόνο τους ενώνεται με το διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα και σχηματίζεται σάκχαρο (απαραίτητο για την παραγωγή ενέργειας και τη σύνθεση θρεπτικού υλικού σε όλα τα ζωντανά μέρη του δέντρου). Το διοξείδιο μπαίνει μέσα στο φυτό από μικρούς πόρους που υπάρχουν στα φύλλα. Μερικά μόρια σακχάρου καίγονται και παράγουν ενέργεια. Άλλα ενωμένα σε μεγάλες αλυσίδες σχηματίζουν μόρια κυτταρίνης, δομικό υλικό των κυτταρικών τοιχωμάτων και του ξύλου. Το σάκχαρο μεταφέρεται διαλυμένο μέσα στο ρεύμα του νερού που κατεβαίνει από τα φύλλα στα κλαδιά και από τα κλαδιά στον κορμό. Το ρεύμα αυτό λέγεται ”κατιών χυμός” και κατεβαίνει μέσα από σωλήνες που βρίσκονται στον εσωτερικό φλοιό του δέντρου, στον κορμό και φτάνει ως τις τελευταίες ρίζες και τα ριζικά τριχίδια για να θρέψει τα κύτταρά τους, ενώ το ρεύμα που ανεβαίνει από τις ρίζες προς τα φύλλα λέγεται ”ανιών χυμός”.
Για να γίνει αυτή η διαδικασία, το δέντρο χρειάζεται μεγάλη παροχή νερού. Φανταστείτε ότι για περίπου μισό κιλό ξύλο χρειάζονται σχεδόν πεντακόσια κιλά νερό. Από όλο αυτό το νερό μικρό μόνο μέρος χρησιμοποιείται για το υδρογόνο του και το υπόλοιπο εξατμίζεται μέσω των φύλλων. Η εξάτμιση από τα φύλλα είναι απαραίτητη για να συνεχιστεί η ροή του ανιόντος χυμού. Με την εξάτμιση του νερού από τους σωλήνες δημιουργείται στην κορυφή μια δύναμη που αναρροφά το νερό από τα χαμηλότερα μέρη των σωλήνων. Έτσι σιγά – σιγά ανασύρονται τα ρυάκια του νερού και φτάνουν στα φύλλα που βρίσκονται στην κορυφή του δέντρου. Εδώ η αποστολή του νερού ολοκληρώνεται.
Πηγή : Βιβλίο “Τα θαύματα της ζωής”.
.
