Πρώτη εβδομάδα εργασίας, μετά την άδεια και όλα κυλούν με τους αργούς ρυθμούς της επανόδου στην καθημερινότητα. Και εκεί που σκέφτεσαι το επόμενο που έχεις να κάνεις, πέφτει το τηλέφωνο, με μια στιχομυθία:
-Φιλαράκι, πάμε για ξεμούδιασμα την Κυριακή;
-Το συζητάς; Φύγαμε!
Κάπως έτσι είναι η φάση! Μια ωραία διαδρομή, με καλή παρέα και συντροφιά τη μοτοσυκλέτα σου!
Τσεκάρουμε ότι πρέπει να τσεκάρουμε για να ξεκινήσουμε την διαδρομή μας (ελαστικά, λάδια, φρένα κλπ), φοράμε εξοπλισμούς και ξεκινάμε την μικρή μας περιήγηση, προς το Λουτράκι! Μια μπορεί συνηθισμένη διαδρομή, που παραμένει όμως όμορφη και αρκετή για μια ημερήσια εξόρμηση από-συμπίεσης! Είχα αρκετά χρόνια να πάω στο Λουτράκι και συγκεκριμένα στην περιοχή «Λίμνη Βουλιαγμένη», που σημειωτέων δεν είχα βρεθεί ποτέ ξανά! Ένα όμορφο σημείο δέκα χιλιόμετρα έξω από το Λουτράκι, με μια ήσυχη παραλία χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση και με την καλοκαιρινή σεζόν να φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος της, είχε ως αποτέλεσμα τα καθαρά νερά και την ηρεμία που μπορεί να σου προσφέρει ένα τέτοιο σημείο! Παρ’ όλα αυτά είχε ένα ταβερνάκι με λίγες καρέκλες πάνω στη θάλασσα, που έφτιαχνε και καφεδάκι για τους πελάτες.
Μπροστά είναι το φιλαράκι, με την Ιταλίδα του ώστε να δείχνει το δρόμο και ελάχιστα πιο πίσω ακολουθούσα την κλασσική γιαπωνέζα ! Η διαδρομή προς την λίμνη περνά από διάφορα σημεία(πέρα χώρα, σκάλωμα κ.α), ο δρόμος είναι σχετικά καλός χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και με μια μικρή και σχετικά εύκολη ανάβαση, η οποία όμως ήταν αρκετή ώστε να ανάψουν τα αίματα και εκτός από εμάς, να ξεμουδιάσουν και οι μοτοσυκλέτες, που λόγο υποχρεώσεων παραμένουν αρκετές μέρες σε κατάσταση αναμονής!
Παρατηρώντας το μέρος, κατάλαβα πως το καλοκαίρι θα έχει αρκετό κόσμο καθώς αρκετά πιο κάτω είχε ακόμα μια ταβέρνα, καθώς πήρε το μάτι μου και κάποια καταλύματα προς την άλλη μεριά, από εκεί που καθόμασταν!
Χαλαρό καφεδάκι, με πολύ χαβαλέ και αποφόρτιση, χωρίς την διάθεση της επιστροφής εντός των τειχών, κάτι που όμως σιγά-σιγά έπρεπε να γίνει, μιας και η επόμενη ημέρα θα ήταν Δευτέρα, με την διαφορά όμως ότι θα είχα μαζί μου την όμορφη διάθεση που μου άφησε, αυτή η σύντομη, συνηθισμένη αλλά όμορφη διαδρομή, που πάντα όμως χρειάζεται!
