Παντού και πάντα, χωρίς να ξέρουμε το πότε και το που, υπάρχει κάτι που περιμένει να ξεκινήσει! Κάπως έτσι έγινε και εδώ, μέσα από το πολύ απλό «πάμε μια βόλτα», «ελάτε να γνωριστούμε»! Είναι το τόσο απλό, που δίνει χώρο και χρόνο στην ευκαιρία να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, που έχουν την ίδια αγάπη με σένα! Τη μοτοσυκλέτα! Δεν έχει σημασία κυβικά, ποσό κοστίζει, σημασία έχει να αγαπάς τη μοτοσυκλέτα και τις διαδρομές, με καλή διάθεση και ευγένεια! Αυτά είναι που χρειάζονται για να είσαι μέλος σε αυτή την ομάδα!
Έτσι λοιπόν κανονίσαμε την πρώτη βόλτα (για εμένα), με την μοτοσυκλετιστική ομάδα των Yamaha mt-07 & tracer 700. Μια πρωτοβουλία μελών του γκρουπ, που πήρε σάρκα και οστά. Βέβαια ένα στοιχείο που μου άρεσε ήταν πως δεν ήταν απαραίτητο να έχεις την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα για να ακολουθήσεις τη διαδρομή. Μπορεί οι περισσότεροι να είμαστε κάτοχοι μιας τέτοιας μοτοσικλέτας, χωρίς όμως να σημαίνει πως ακυρώνονται, όλοι οι υπόλοιποι! Όλοι ανήκουμε στη μεγάλη οικογένεια της μοτοσικλέτας!
Προορισμός της διαδρομής μας ήταν η Σαρωνίδα Αττικής! Ένα όμορφο παραθαλάσσιο σημείο, με ωραίες καφετέριες, μπαράκια και με πολλές παραλίες (beach bar), τα οποία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, σφίζουν από ζωή, μιας και αρκετοί οι οποίοι ζουν στην Αθήνα, είτε νοικιάζουν είτε έχουν εξοχικές κατοικίες, που περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές!
Το σημείο, από όπου θα ξεκινούσαμε όλοι μαζί την βόλτα μας, ήταν το στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ένα σημείο εύκολο να το βρει κανείς, ακόμα και αν δεν γνωρίζει, αρκετά καλά την Αθήνα. Η ώρα συνάντησης ήταν 10:00 το πρωί, για να έχουμε όλο το πρωινό μπροστά μας, ώστε να έχουμε το χρόνο να ευχαριστηθούμε όλη την διαδικασία! Έφτασα στο σημείο, λίγο πριν τις 10:00, στο οποίο πρώτο συνάντησα τον Βασίλη, ο οποίος είχε φτάσει πρώτος από όλους! Μέχρι τις 10:30 είχαμε μαζευτεί, όσοι ήταν να πάμε αυτή την χαλαρή διαδρομή, και ξεκινήσαμε την κάθοδο, προς την παραλία και τον μυρωδάτο καφέ, που θα πίναμε μόλις φτάναμε σε μια καφετέρια, εκεί στην παραλία της Σαρωνίδας.
Περίπου στα μέσα της διαδρομής, στις στροφές στα λιμανάκια, λίγο πριν τη Βάρκιζα, ήταν για να γίνει κάτι ώστε να μου θυμίσει, ότι η οικογένεια της μοτοσικλέτας, παραμένει με γερές βάσεις και με τις αγνότερες πραγματικά προθέσεις. Μοτοσυκλετιστής, που είχε ένα yamaha tenere 1200cc, που από ότι κατάλαβα είναι καινούριο και είχε βγει για στρώσιμο, μας παρατήρησε που κινούμασταν όλοι μαζί, μας χαιρέτησε και πολύ γρήγορα ενσωματώθηκε στην παρέα μας και μας ακολούθησε σε όλη τη διαδρομή και στον καφέ που ήπιαμε.
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, ωραία κουβέντα, ιστορίες, εμπειρίες και χαβαλέ, συνεχίσαμε μέχρι το ναό του Ποσειδώνα, για να βγάλουμε φωτογραφίες, με θέα τη θάλασσα. Στη διαδρομή, πετύχαμε και μια δεύτερη ομάδα, μοτοσυκλετιστών που επέστρεφαν, προφανώς για να πιούνε και αυτοί το καφέ τους σε κάποια παραλιακή καφετέρια. Χαιρετηθήκαμε και συνεχίσαμε τη διαδρομή μας, ώστε μετά τις φωτογραφίες, να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Τόσο απλά βάζοντας μια όμορφη ακόμα εμπειρία στη βαλίτσα, γνωρίζοντας ανθρώπους, κάθε ηλικίας και ανανεώνοντας το ραντεβού μας, για την επόμενη διαδρομή πάντα με τις ίδιες καλές βάσεις, προθέσεις και την ίδια αγάπη για τη μοτοσυκλέτα.
Καλές διαδρομές σε όλους!
Πάντα με εξοπλισμό και με ασφάλεια!
Live to ride!
