Είναι μέρη που χωρά ο νους και μέρη που χωρούν στην ψυχή σου. Αυτά είναι τα Λιχαδονήσια! Εκεί αφήνω την ολότητα μου να τρέχει.
Ένας παράδεισος με τυρκουάζ νερά και όλες τις αποχρώσεις του μπλε συνθέτουν το τοπίο του πανέμορφου σημείου, καθώς και ένα ναυάγιο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλές… δαντελωτές παραλίες και ξανθιά άμμο και πέτρες – κάρβουνα που ψήνουν τα πάντα.
Οι νησίδες που δημιουργήθηκαν είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας και ένα μεγάλο τμήμα τους βυθίστηκε από σεισμό που έγινε το 426 π.Χ. Η μυθολογία μας αναφέρει, ότι η σύζυγος του Ηρακλή η Διηάνειρα, νομίζοντας ότι είναι απατημένη, του έστειλε με τον Λίχα έναν δηλητηριασμένο χιτώνα. Τη στιγμή που ο Ηρακλής φόρεσε το χιτώνα και άρχισε να υποφέρει από τους πόνους άρπαξε τον υπηρέτη και τον εκσφενδόνισε προς την θάλασσα. Τα μέλη του έπεσαν γύρω από το ακρωτήρι Κήναιο, όπου ο Ποσειδώνας τα μεταμόρφωσε σε μικρά νησάκια, γνωστά σήμερα ως Λιχαδονήσια.
Από τα πιο όμορφα νησιά, εικόνες που έχουν τον δικό τους τρόπο να γαληνεύουν την μοναδικότητα σου. Δεν θα πω τίποτα για τον τόπο… παρά μονάχα ότι κάπου εκεί σε κάποια από τα μικρά Λιχαδονήσια ζει εδώ και μερικά χρόνια μια χαριτωμένη οικογένεια… μια ομάδα από φώκιες μονάχους – μονάχους που ζουν μόνιμα εκεί. Αν σταθείς τυχερός μπορείς να δεις μέχρι και δελφίνια…
Οι λέξεις, την αδικούν. Όπως άλλωστε και οι φωτογραφίες… Οι πιο όμορφες εικόνες είναι πάντα “πίσω” από τις φωτογραφίες… αγγίζουν κάθε μύχια σκέψη σου, την κάνουν πιο πλούσια, πιο δυνατή. Στιγμές που έχουν τον δικό τους τρόπο να γλυκαίνουν τα όνειρα σου, να αντρειεύουν τις εμπνεύσεις σου!
Το παρών άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εναλλακτική Δράση – Πηγή , αλλά από αρθρογράφο που ανήκει στο δυναμικό των Χρονογραφημάτων.
