Εκείνο το απόγευμα Τετάρτης, και έπειτα από τον μεσημεριανό φαγητό, βρεθήκαμε να συζητάμε για τις ζωές μας, για το τι είχε βιώσει ο καθένας μας κατά την διάρκεια της πορεία της ζωής μας. Η ώρα πέρασε χωρίς καν να αντιληφθούμε το χρόνο που είχε περάσει.
Ώσπου ξαφνικά μου λέει η Μυρτώ…
– Σα να πείνασα, μα θα ήθελα κάτι ελαφρύ για βράδυ.
– Το έχω, θα φτιάξω μια σουπίτσα, καβουρδισμένο τραχανά. Είμαι σίγουρος πως δεν έχεις δοκιμάσει.
– Όχι, δεν το έχω ακούσει ποτέ.
– Έχει άλλη γεύση, από το να το βράσεις απλά.
Κατευθύνθηκα στην κουζίνα. Με το που με πήρε είδηση ο Άρης κίνησε να έρθει μαζί μου. Σε κάθε μου βήμα ερχόταν ξοπίσω μου, μπερδευόταν στα πόδια μου, κουνούσε επιτακτικά την ουρά του. Εν τέλει τον φώναξε η Μυρτώ κρατώντας το μπαλάκι του και να παίξουν μαζί στο κήπο. Ανακουφισμένος που ο μικρούλης μου, δεν ήταν στα πόδια μου άρχισα το μαγείρεμα.Πήρα ένα βαθύ αντικολλητικό τηγάνι, έβαλα ελαιόλαδο και άναψα το μάτι της κουζίνας. Σε μια κούπα του τσαγιού πρόσθεσα τον τραχανά, και αφού έκαψε το ελαιόλαδο το έριξα μέσα. Με μια ξύλινη κουτάλα, ανακάτευα να ζαλιστεί, να μην μαυρίσει.
– Τραχανά καβουρδίζω, της φώναξα.
Χαμογέλασαν τα μάτια της…
– Τάισε με και μετά θέλω καβούρδισμα και εγώ…
Την κοίταξα, γεμάτος υπονοούμενα καθώς συνέχισα να φτιάχνω την συνταγή…. Όταν πήρε το επιθυμητό χρώμα, έριξα νερό. Τσιτσίρισε, χαμήλωσα την εστία της φωτιάς. Πήρα ντομάτες, τις ψιλοέκοψα σε πολύ μικρά κυβάκια, τα έριξα κι αυτά μέσα, μαζί με αλάτι και πιπέρι. Τα άφησα να σιγοβράσουν. Όταν έβλεπα ότι χρειαζόταν νερό πρόσθετα λίγο.
Λίγο πριν το κλείσιμο πρόσθεσα φέτα κομμένα σε κύβους και τα άφησα να πάρουν μια βράση.
– Το φαγητό είναι έτοιμο, της είπα.
Σέρβιρα σε πιάτα. Ο Άρης κοίταζε μια τον έναν, μια τον άλλον. Φάγαμε τον καβουρδισμένο τραχανά και στην συνέχεια καβουρδιστήκαμε…
Συνεχίζεται…
Υλικά
- 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
- μια κούπα του τσαγιού ξυνός τραχανάς
- 2 ποτήρια νερό
- αλάτι και πιπέρι
- 2 ντομάτες ώριμες κομμένα σε κυβάκια
- 150 γραμμάρια φέτας κομμένα σε κυβάκια