Εμένα ο Θεός μου…

Εμένα ο Θεός μου...
Εμένα ο Θεός μου…

Γράφει η Μίνα Δαμίγου

Άγια Θεοφάνεια…μία από τις αρχαιότερες εορτές της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.

Τα Άγια Θεοφάνεια γιορτάζουμε την βάπτιση του Χριστού από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, στον Ιορδάνη ποταμό, και την εμφάνιση της Αγίας Τριάδος για πρώτη φορά στον ρεαλιστικό κόσμο, που έγινε αντιληπτή απ’ όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις .

Και κάπου εδώ κλείνει ο κύκλος του δωδεκαήμερου εορτασμού των Χριστουγέννων.

Κι αφού όλα έγιναν σύμφωνα με τα κατά τα άλλα αγαπητά, καθιερωμένα και πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, οι «τρόποι» εορτασμού γύρω μας διίσταντο, παρόλο που μιλάμε για την ίδια Χριστιανική Ορθόδοξη κοινότητα.

Στον ίδιο κύκλο της ίδιας εκκλησίας, υπάρχουν πιστοί που γιόρτασαν «κατά γράμμα» το δικό τους χριστιανικό δοκούν και πιστοί που γιόρτασαν σιωπηλά σε μια γωνιά αυτού του κόσμου.

Πιστοί που δεν φόρεσαν τα καλά τους και να βρεθούν σε κάποια εκκλησία, όπως οι πρώτοι, χωρίς να κάνουν τον σταυρό τους κοιτώντας κατάματα τα εικονίσματα και ευχαριστώντας τον Θεό που τους αξίωσε να είναι τόσο καλοί άνθρωποι, αλλά στο σπίτι τους γονατισμένοι μπροστά στο αναμμένο καντηλάκι τους ζητώντας συγχώρεση . Γιόρτασαν χωρίς να διαδίδουν σε όποιο σπίτι βρίσκονταν ότι νηστεύουν και δεν θα δεχτούν το αρτύσιμο κέρασμα του οικοδεσπότη.

Νηστεία…πόσο παρεξηγημένη. Για άλλους απλά μια εντολή που πρέπει να εκτελέσουν, και για άλλους μια αληθινή μεταμόρφωση.

Για ποια ακριβώς «νηστεία» θες να σου μιλήσω;

Του σώματος ή της ψυχής;

Μα είναι μεγάλη γιορτή, θα μου πεις, τι λες;!

Και θα σου απαντήσω…

Η ψυχή σου γιορτάζει; Νιώθεις να είναι καθαρή;

Ίσως να με αποκαλέσεις αμαρτωλή, ακόμα και βλάσφημη, μιας και όπως τα έχεις τακτοποιήσει εσύ στο μυαλό σου, τώρα πιθανόν να σκέφτεσαι πως απαξιώνω τη νηστεία και τον τρόπο που «όλος ο κόσμος γιορτάζει». Πολύ γνωστή η τελευταία φράση ε;

Σ’ αυτό το σημείο, όμως, θα ήθελα να σου θυμίσω πως κ εγώ πιστεύω στον Θεό, μα δυστυχώς όπως φαίνεται δεν είναι ο ίδιος.

Θα προσπαθήσω να προλάβω την σκέψη σου και θα σου πω πως δεν σε κρίνω. Απλά σε ρωτάω κάτι που θα έπρεπε εσύ ο ίδιος να έχεις κρίνει τον εαυτό σου για να μπορέσεις να μου απαντήσεις.

Ο Θεός μου εμένα με έμαθε να δέχομαι, να αγαπάω, να συγχωρώ να εξελίσσομαι.

Μόνη μου… Όχι σε λάσπες αλλά στο φως που μου χάρισε και παλεύω να κρατήσω ζωντανό στην ψυχή μου…

Με έμαθε να προχωράω πατώντας σε όσα καρφιά κι αν υπήρχαν σπαρμένα γύρω μου, βγάζοντας τα μόνη μου από τα πόδια μου χωρίς να κατηγορώ κανέναν που βρέθηκαν εκεί.

Με έμαθε να ψάχνω και να αναζητώ τις πραγματικές Του αλήθειες. Όχι μόνο στο κτίριο της εκκλησίας, στις γραφές και στα μυστήρια.

Αλλά στα μάτια, στις ζωές και στις ψυχές των ανθρώπων γύρω μου .

Στα δημιουργήματά Του.

Στην εκκλησία που χτίζω σιγά σιγά κάθε ήμερα στην ψυχή μου με την βοήθεια Του.

Στην αγνότητα της κάθε σκέψης.

Στην ανιδιοτέλεια κάθε προσφοράς.

Στην καλοσύνη του πνεύματος.

Με έμαθε να πιστεύω για μένα και όχι για τον κόσμο. Όχι για τον κύριο και την κυρία που κάθεται στο διπλανό στασίδι.

Με έμαθε να προσπαθώ καθημερινά να αγωνίζομαι να αποτινάξω από πάνω μου κάθε κακό μίασμα που μολύνει την ψυχή μου, όχι μόνο κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μόνο και μόνο για να κοινωνήσω.

Εμένα ο Θεός μου δίνει ευκαιρίες, δεν απορρίπτει.

Εμένα ο Θεός μου αγκαλιάζει το λάθος, δεν το δείχνει με το δάχτυλο για να το κατακρίνει.

Πριν βιαστείς πάλι, σκέψου ! Δεν σε κρίνω, να σε ξυπνήσω θέλω απ’ αυτόν τον λήθαργο που έφτιαξες μόνος σου για να σκεπάσεις ίσως κάποιο πόνο στην ψυχή σου.

Ο Θεός μου είναι ο Θεός σου! Δεν μπορείς να το δεις;

Προσπάθησε έστω !

Να δεις τα αληθινά σημάδια που μας στέλνονται για να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Μην στέκεσαι στην επιφάνεια.

Κάτω απ’ αυτήν βρίσκεται η σωτηρία της ψυχής.

Σήμερα, που είναι η γιορτή του Φωτισμού της Ανθρωπότητας,

ας είναι η αφορμή να φωτιστούν όλες οι σκοτεινές γωνιές της ψυχής κάθε ανθρώπου..

ας είναι η αφορμή να ζεσταθούν όλες εκείνες οι καρδιές που πάγωσαν κάθε ζεστό συναίσθημα μέσα τους…

ας είναι η αφορμή να αγαπάς ακόμα κι αν σε μίσησαν, κι αν σε αδίκησαν, κι αν σε πόνεσαν.

Εκεί έξω υπάρχουν ζεστές καρδιές κι ας κατοικούν σε κρύα σώματα…

Αγάπα τες όσο πιο πολύ αντέχεις, το έχουν ανάγκη…

Η αγάπη δεν χρειάζεται αιτία κι αφορμή για να υπάρχει.

Απλά υπάρχει…

Σαν Τον Θεό όλων μας…

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments