Όπως το όνειρο είναι η άλλη μας πραγματικότητα, έτσι κι οι περισσότεροι έχουν το άλλο, το δικό τους ιερό, το χώρο απ’ όπου βλέπουν το δικό τους ουρανό.
Το εργαστήριο είναι ο ναός της φλόγας και της ομορφιάς για κάθε φαρμακογνώστη, για κάθε άνθρωπο που θέλει να μυηθεί στη φύση και στα μυστικά της, στο ξελόγιασμα μέσ’ απ’ τα κοιτάγματα της, στους κώδικες της και τα αγγίγματα.
Στον αρχέγονο αργαλειό του αιώνιου, στο εργαστήριο, υφαίνονται έργα με τεράστια εσωτερική φωνή, εκκωφαντική πολλές φορές, που γίνονται απολαύσεις μιας ζωής.
Είναι το όνειρο που γίνεται ένα με τη φωνή, με τις εικόνες που συλλέγεις συλλέγοντας εμπειρίες κι άλλα χίλια δυο από τη φύση για το εργαστήριο, το μάτι που πεινάει για τα πάντα της ομορφιάς, το κορμί που ανασαίνει μες τ’ αρώματα, την ψυχή που πετάει ελεύθερη, αφού για ελεύθερη ήρθε εδώ να ζει. Είναι το τραγούδι που δεν είναι μονότονο, ο χαρούμενος αινιγματικός δεν είναι, ο απόμακρος που είναι ο πιο ανοιχτός του κόσμου άνθρωπος.
Η μπαλάντα της ομορφιάς ακόμη δε γράφτηκε, μονάχα οι ελεύθερες ψυχές την τραγουδούν και τη βιώνουν και δεν μπορεί κανείς να αντιγράψει το απόλυτο, το όμορφο παράθυρο σε κάθε χαμόγελο.”
Το εργαστήριο είναι δημιουργία. Η φύση είναι δημιουργία. Όταν ασκλάβωτα σκέφτεσαι είναι δημιουργία. Όταν αυτά τα ποτάμια ενώνονται κανείς δε μένει άπραγος.
Όποιος παντρεύεται το φυσικά όμορφο ζητάει να δημιουργήσει απ’ αυτό, μέσα σ’ αυτό. Ανακαλύπτει την τελείως φυσική του ορμή κι είναι αυτή μια πράξη ακραία, μα ακραία ερωτική..
ΥΓ: Και για να μη μένουμε στα λόγια από αύριο λέω ν’ αρχίσουμε τις συνταγές. Τι λέτε;