Μονόλογος Δυσλεκτικού

Μονόλογος Δυσλεκτικού

Δεν τα καταφέρνω στο διάβασμα, τους ξεγελώ όλους πως διαβάζω αργά. Αποδίδω καλύτερα στα προφορικά. Η ορθογραφία δεν είναι απαραίτητη, υπάρχει η αυτόματη διόρθωση. Είμαι ένα έφυες, μοναδικό, εξαιρετικό άτομο. Έτσι μου έμαθε η μητέρα μου να αποκαλώ τον εαυτό μου.

«Μόνο έτσι θα αποκτήσεις την αυτοπεποίθηση στην δύσκολη ζωή», μου έλεγε. Πράγματι, χωρίς αυτοπεποίθηση είσαι ένα μηδενικό, ένας του περιθωρίου, ένας τίποτα. Τεμπέλη, αδιάφορε, κουτέ, επιπόλαιε, αυτά τα κοσμητικά επίθετα μου κόλλησαν οι συμμαθητές μου στο σχολείο. Με συνέτριβαν τα λόγια τους. Όμως υπεροχή, η Ευφυΐα μου. Το IQ μου υπερβαίνει κατά πολύ ακόμη και των εξυπνότερων.

Αυτό βοήθησε την άνοδό μου. Η πνευματική μου ικανότητα είναι ανώτερη. Όμως, όλοι γελούν πίσω από την πλάτη μου γιατί είμαι ανοργάνωτο άτομο, είμαι της τελευταίας στιγμής. Μου λείπει η αίσθηση του χρόνου, αυτό βέβαια είναι κοινό χαρακτηριστικό των διάσημων εφευρετών, και των ηγετών. Δεν μπορώ να γράψω σωστά, τα κείμενα. Άλλος τα γράφει, τα διαβάζει δυνατά δύο τρεις φορές, μόνο έτσι τα αποστηθίζω.

Είμαι ανυπόμονος, υπερκινητικός με εξαιρετική όμως λογική. Έχω διάσπαση προσοχής, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Όμως, λειτουργώ συντριπτικά ταχύτερα από τον κοινό εγκέφαλο.

Άλλη μια μέρα στο γραφείο. Ο τίτλος μου η επιβεβαίωσή μου.

Το ίδιο χαμόγελο με υποδέχεται κάθε μέρα.

«Καλημέρα κύριε Πρωθυπουργέ»

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments