Βοήθησέ με να ζήσω στη φύση.
Να αφουγκράζομαι τους ήχους της, νύχτα και μέρα.
Να ζω μαζί της σε πλήρη αρμονία.
Να ξυπνώ με το πρώτο κελάηδισμα των πουλιών.
Να βλέπω την ανατολή και να ατενίζω τη δύση.
Να χώνω τα πόδια μου μέσα στο ζεστό χώμα για να θυμάμαι τη θνητότητά μου.
Να γεύομαι τους καρπούς της γης που η ίδια έχω φυτέψει.
Να πίνω νερό μόνο από τη δική Σου πηγή.
Να κολυμπάω στα γαλαζοπράσινα νερά της θάλασσας.
Να την αγναντεύω πέρα ως πέρα εκεί που δεν ξεχωρίζει ο ορίζοντας.
Να ξυπνάω και να κοιμάμαι χωρίς ρολόγια, δίχως άγχος και πίεση.
Περιττά βάρη που τα εναποθέτω στα πόδια Σου.
Να εκτιμώ την κάθε μέρα μου σα να’ ναι η τελευταία.
Να ηρεμώ για να υπάρχω.
Να προσεύχομαι για να αναπνέω.
Να σε αγγίζω και να σε μυρίζω μέσα στα έλατα, στα πλατάνια, στα αγριολούλουδα.
Να σε γεύομαι στα μελίσσια, στα βοτάνια, στις πηγές.
Να σε συναντώ στο πέταγμα των πουλιών και στο θρόισμα των φύλλων.
Να σε κοιτάω στα μάτια μέσα από τα μάτια των παιδιών.
Να σε αισθάνομαι όταν δακρύζει ο ουρανός και όταν βγαίνει το ουράνιο τόξο μετά τη μπόρα.
Να σου μιλώ σ’ ένα ξωκλήσι ψηλά στο βουνό.
Βοήθησέ με να ζω κάθε μέρα ευχαριστιακά.
Βοηθήσέ με να πάω εκεί που είναι να πάω.
Βοήθησέ με να κάνω αυτό που είναι να κάνω.
Βοήθησέ με να ζήσω την αληθινή ζωή!
Αυτό δεν είναι ζωή. Είναι κάτι άλλο. Κάτι μακριά από την ουσία και την αλήθεια.
Βοήθησέ με να εκπληρώσω αυτό που Εσύ έχεις για μένα.
Δείξε μου, καθοδήγησέ με!
Γενηθήτω το θελημά Σου!