Ήττες και νίκες μάχες και πόλεμοι… του μέσα μας με ότι κουβαλάμε. Θησαυρός μαύρος ή χρυσός αυτός είναι… Παλεύουμε να σωθούμε από τι; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ; Από τον εαυτό μας, από τα βάρη που μας βάλανε και αυτά που τον φορτώσαμε μόνοι μας!! Κι εκεί αρχίζει ο πόλεμος. Μάχες ανίκητες πτώσεις που δημιουργούν πληγές που δεν κλείνουν αιμορραγούν και σε τελειώνουν απλά και όμορφα σε τελειώνουν.
Για να σε ξαναρχίσουν από την αρχή. γιατί η ψυχή έχει φτιαχτεί από ένα τέτοιο υλικό για να αντέχει. Να σηκώνεται να μπαίνει ξανά στη μάχη με την ελπίδα να μη νικηθεί αυτή τη φορά.
Το μυαλό γεμίζει πόνο, φόβο, εφιάλτες αντί για όνειρα και η ψυχή μοναξιά η καρδιά κτυπά πότε αργά πότε γρήγορα. Χωρίς σκοπό χωρίς ρυθμό σαν ξεκούρδιστη κιθάρα.
Οι ήττες είναι περισσότερες από τις νίκες γαμώτο αλλά και πάλι η δύναμη της δεν το βάζει κάτω επιμένει για μια νίκη έστω. Συνεχίζει πότε αδύναμη και πότε δυνατή μάχεται λυσσαλέα για ότι θέλει, για ότι επιθυμεί για ότι αγαπά… πολύ!!
Μη πεις ποτέ τέλος μη πεις αρχή, πες θα παλέψω θα τα καταφέρω να νικήσω αυτή τη φόρα, το όνειρο, την επιθυμία, την αγάπη.
Μην της κλείνεις το στόμα, άστη να μιλήσει να πει ότι νιώθει μη φοβάσαι την ήττα της απόρριψης. Αν δεν την αφήσεις θα αναρωτιέσαι πάντα αν. Ένα αν είναι η ζωή μας σε κάθε απόφαση τη δεδομένη στιγμή που μπορεί να αλλάξει την ιστορία της.
Νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα σωστά και τελικά μπορεί να τα έχουμε δει όλα λάθος.