Όταν έχει λιακάδα μου αρέσει να σηκώνω τα χέρια μου ψηλά και ανοίγοντας τις παλάμες μου να θέλω να αγγίξω τον ουρανό και να του κλέψω λίγο από το γαλάζιο του στη χούφτα μου…
Έτσι και σήμερα μια υπέροχη χειμωνιάτικη λιακάδα μετά τη χθεσινή βροχή με έκανε και τεντώθηκα …σήκωσα ψηλά ψηλά τα χέρια μου με τις παλάμες προς τα πάνω ώσπου ουπς… είδα το..σημάδι..
Ένα σημάδι στο πάνω μέρος της δεξιάς παλάμης μου..
Ένα σημάδι από κάψιμο… το άγγιξα το χάιδεψα και χαμογέλασα..
Ήταν το βράδυ της Πρωτοχρονιάς όταν στην προσπάθεια μου να βγάλω το ψητό από το φούρνο κάηκα… ούτε του έδωσα σημασία τότε..
Όμορφη γιορτινή βραδιά ..χαμογέλασα πάλι ..μου άφησε το σημάδι της..
Τα σημάδια της σάρκας.. μικρά , μεγάλα, ασήμαντα, σημαντικά… είναι εκεί για να μας θυμίζουν τις μικρές μεγάλες στιγμές μας..
Όμως.. υπάρχουν και κάποια άλλα σημάδια που μπορεί να μην φαίνονται αλλά είναι εκεί χαραγμένα βαθιά μέσα στην… Ψυχή μας..
Σημάδια χωρίς σχήμα , μέγεθος ή χρώμα αλλά εκεί βαθιά κρυμμένα πίσω από πόνο και κλάμα που δεν εκδηλώθηκε..
Σημάδια που καθόρισαν το μονοπάτι μας… μας άλλαξαν… μας θωράκισαν,.. μας πείσμωσαν… μας θύμωσαν … μας κλείδωσαν…
Σημάδια που εξαιτίας τους πονέσαμε μεγαλώσαμε απότομα , αλλά παράλληλα ορθώσαμε το ανάστημα μας ισιώσαμε το κορμί μας και είμαστε εδώ όρθιοι…
Σημάδια που μας ταρακούνησαν, μας μέστωσαν…
Σημάδια που φόρεσαν πανοπλία στα συναισθήματα μας…
Σημάδια κρυμμένα βαθιά πολύ βαθιά… πολλές φορές και από εμάς τους ίδιους που υποσυνείδητα τα αγνοούμε.. νομίζοντας ότι έτσι τα ξορκίζουμε…
Όμως αυτά είναι εκεί και ύπουλα υπονομεύουν το συναίσθημα μας… τάχα μας «προστατεύουν»… να μην ξαναπληγωθούμε και στην ουσία μας… κλειδώνουν… μας φυλακίζουν…
Μα έρχεται η στιγμή που θα βρεθεί στη ζωή σου κάποιος που θα σε κάνει, αν το επιτρέψεις, να δεις μέσα στη Ψυχή σου… και να νιώσεις το σημάδι σου… να το κοιτάξεις πραγματικά… να το κατανοήσεις
Μη φοβηθείς άσε τότε τον Ανώτερο Εαυτό σου να το αγγίξει…να το χαϊδέψει…να το λειάνει… άφησε τον να σηκώσει το βάρος της δικής σου βαλίτσας … άφησε τον να σου δείξει ότι δεν είσαι η βαλίτσα ούτε το σημάδι που κουβαλάς … και έτσι να μπορέσεις να Σε βρεις να Σε ανακαλύψεις ξανά…
Και το σημάδι πια θα είναι εκεί… ναι πάντα θα είναι εκεί αλλά για να σου θυμίζει τις μάχες που έδωσες και Νίκησες…
Θα είναι εκεί και θα είναι η τρανή απόδειξη πως κάποτε λαβώθηκες αλλά δεν ηττήθηκες… είσαι Ζωντανός Επέζησες και τώρα πια είσαι έτοιμος να Αγαπήσεις ξανά…
Και για όλα αυτά να ευγνωμονείς να ευγνωμονείς και να ευχαριστείς το Σημάδι σου..
Μια όμορφη αλληγορία, που διδάσκει….πολλά!