Το «ποτέ» και Το «πάντα»
Γράφει η Μίνα Δαμίγου
Και έρχονται στιγμές που μετανιώνεις…
κι άλλες πάλι που νοσταλγείς. Κι αυτές που προσμένεις.
Στιγμές…σαν τους «κόκκους» της άμμου… Πόσους χωράει μια ζωή άραγε… ;
Πφφ…Μην προσπαθήσεις να μετρήσεις. Άδικος κόπος…
Κι όλες μαζί να δίνουν χρώμα. Χρώμα στην μέρα σου. Χρώμα στη νύχτα σου…
…χρώμα σε κάθε αγάπη…
Κόκκινο, Λευκό, Γκρι, Μαύρο…
Ανάλογα ποιο είναι το αγαπημένο σου αλλά και το δικό της…
Πόσο την παρεξήγησες…
Έδινες εκεί που δεν σου ζητούσαν κι έπαιρνες από κει που την είχαν ανάγκη…
Λάθος την είχες τη ζυγαριά…
Σώπασες στο λάθος σου…σαν να τιμωρούσες τον εαυτό σου…
Εσύ είσαι ο εχθρός σου, αλλά δεν το κατάλαβες την κατάλληλη στιγμή…
Πολεμούσες λάθος. Κι εκεί λάθος…
Κι να σου πάλι εκείνη η κυρία που λέγεται «στιγμή». Να σου θυμίσει να ψάξεις σε ποιον «κόκκο» βρίσκεται η αλήθεια σου…το ψέμα σου…
το σωστό και το λάθος σου…
-Τι είπες τώρα άνθρωπε…;
-Δύσκολο ε…;
Γι’ αυτό αν υπάρχει κάτι που επιβάλλεται να μάθεις σε τούτη τη ζωή είναι αυτό…
Μάθε να διαλέγεις τους «κόκκους» της δικής σου ζωής προσεκτικά. Κι αν έχεις αστέρι, χάρισε και στους γύρω σου. Ξέρεις… «εκείνους» που αξίζει να τους κρατήσουν σαν φυλαχτό, να μην χρειαστεί ποτέ να τους ψάξουν γιατί πολύ απλά δεν θα ξεχαστούν…κι αυτό ποτέ…
…Ποτέ…όσο μπορεί τελικά να διαρκέσει…
Να το προσέχεις το «ποτέ», όπως και το «πάντα»…
Το «ποτέ»….και το «πάντα»…
Δυο τόσες δα λέξεις…
Διψάς για να τις πεις, ποθείς όμως και να τις ακούσεις…
Μα σιγά σιγά με τον καιρό πλέκονται το ένα με το άλλο…
Και κάποτε έρχεται η μέρα ενός καινούριου «ποτέ» ή ενός άλλου «πάντα» που ακυρώνει κάποια από τα προηγούμενα σου.
Και αν σκεφτείς τα «ποτέ» σου και τα «πάντα» σου θα βρεις εκεί τις πιο πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής σου.
Κι αυτό γιατί οι ιστορίες του «ποτέ» και του «πάντα» κρατούν μέσα τους χρόνους, ζωές…
Κρατούν στιγμές και αναμνήσεις…
Δεν πιστεύω πια στο «ποτέ» και στο «πάντα»…Έπαψα εδώ και καιρό…
Πιστεύω στο «τώρα», στο «μετά» αλλά και στο «πριν»…
…με ό,τι κι αν κουβαλά…
Είναι δικό μου….Είναι η ζωή μου….
Με τα όσα κι αν έχω μετρημένα σωστά μου…αλλά και τα αμέτρητα λάθη μου…
