Τι παράξενη αυτή η νύχτα! Σκέψεις αμέτρητες παλεύουν τη σιωπή μου. Όλα ήσυχα γύρω μου, όλα σε τάξη, και η μόνη αταξία που κυριαρχεί βρίσκεται στο μυαλό μου. Ένας λαβύρινθος που μέσα του μάχονται ψάχνοντας διέξοδο λόγια και συναισθήματα.
Κάπου εκεί δραπετεύει ένας μου αναστεναγμός φέρνοντας στο φως ένα πολυσήμαντο ερώτημα. Τι νόημα θα είχε άραγε ο κόσμος αν είμασταν μόνοι; Και η απάντηση; Κανένα απολύτως! Με ποιόν θα μοιραζόμασταν τις στιγμές μας, καλές και κακές, όμορφες και άσχημες…; Πώς θα μεταδίδαμε την αγάπη μας, το χαμόγελό μας αν δεν είχαμε κάποιον κοντά μας, δίπλα μας; Σε ποιόν θα μιλούσαμε, σε ποιόν θα μπορούσαμε να ανοίξουμε την καρδιά μας αν δεν είχαμε κανέναν να μας ακούσει;
Τότε συνειδητοποίησα πως όλοι, γονείς, αδέρφια, συγγενείς, φίλοι, ο σύντροφός μας, είναι αυτοί που συμπληρώνουν αρμονικά το δικό μας κόσμο. Είναι αυτοί που αποτελούν το στήριγμά μας απλώνοντάς μας το χέρι σε κάθε δυσκολία, που έχουν ανοιχτή την αγκαλιά τους για να κρυφτούμε μέσα όταν οι μπόρες της ζωής μας κατατρέχουν. Είναι αυτοί που μιά γλυκιά τους λέξη αντηχεί σαν μελωδία στη λαβωμένη ψυχή μας. Μία μελωδία μοναδική που αμέσως μας γαληνεύει. Είναι αυτοί που όταν όλα γύρω μας φαντάζουν σκοτεινά με ένα και μόνο τους χαμόγελο μας φωτίζουν, που όταν νιώθουμε τόσο μόνοι είναι εκεί δίπλα μας σύμμαχοί μας στη μάχη να βγούμε νικητές ενάντια σε όσα μας έχουν γονατίσει. Είναι με λίγα λόγια αυτοί που μπορούμε τόσο ελεύθερα να μοιραστούμε μαζί τους τα πάντα.
Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Όπως το περιβόλι δεν γίνεται να είναι το ίδιο χωρίς τα λουλούδια, όπως το ψάρια δεν γίνεται να υπάρχουν χωρίς τη θάλασσα, όπως τα όνειρα δεν έχουν την ίδια αξία χωρίς την ελπίδα, όπως χωρίς ουρανό δεν υπάρχουν τ αστέρια, χωρίς ήλιο δεν υπάρχει η μέρα και χωρίς φεγγάρι δεν υπάρχει η νύχτα, έτσι δε νοείται ο κόσμος, η ζωή μας ολάκερη χωρίς τους άλλους ανθρώπους.
Μία απέραντη μοναξιά, ένα θλιμμένο τοπίο, μία ζωή δίχως νόημα, όλα ανούσια, έτσι θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν είχαμε ανθρώπους δίπλα μας. Γιατί αυτό που λείπει σ αυτό τον κόσμο για να είμαστε ευτυχισμένοι δεν είναι ο πλούτος, είναι το μοίρασμα. Το μοίρασμα της ζωής μας με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν!