Ποιος ψάχνει το άλλο του μισό σαν είναι ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος, σαν τα έχει βρει με τον εαυτό του, σαν σέβεται τους γύρω του, σαν σκύβει ταπεινά να φροντίσει κάθε πλάσμα του Θεού και συνηγορεί στο έπακρον στην διατήρηση αλλά και ίαση του περιβάλλοντος που ζει και τον αγκαλιάζει, σαν αποδεχτεί το τι απειροελάχιστο μικρούλι όν είναι μέσα στον χωρόχρονο, αλλά κι απ την άλλη τι τεράστια ένθεη ψυχή που έχει και τότε ναι… μεγαλουργεί σαν Άνθρωπος κάτω απ την σκέπη του Σύμπαντος σαν αναγνωρίσει το ασήμαντο της ίδιας του της ύπαρξης, σαν ο εγωισμός του γίνει ένα μικρό σπουργίτι… σημαντικά ασήμαντο κι όμως…
Τότε και μόνο τότε, αυτός που ψάχνει τον Έρωτα, αυτόν το μικρό φτερωτό, αυτόν τον λάγνο μνηστήρα τότε θα του φανερωθεί και θα τον εκπλήξει… γιατί θα είναι ντυμένος με την θαλπωρή της αγάπης στο βλέμμα.
Αλλά όχι… Δεν θα είναι το άλλο του μισό. Όχι!
θα είναι. Ολόκληρος, ακέραιος και ατόφιος. Ο ένας.
Αυτός που κρατάει πάντα ένα περίσσεμα ψυχής να μοιραστεί με τους φίλους του, κοιτάει το φεγγάρι και το καρτερεί να γιομίσει, από ένα τόσο δα σαν μια νυχιά μικρή που εμφανίζεται στον ουράνιο θόλο ίσαμε να τον κατακλείσει με την Πανσέληνο δύναμη του φωτός του, ωχρό μεν αλλά άπλετο, πανίσχυρο και σαγηνευτικό και Ολόκληρο.
Το άλλο μισό σου είναι μια παραμυθένια ουτοπία, που σε έλκει γιατί φοβάσαι την αλήθεια…
το άλλο Ολόκληρο σου είναι αυτό που καρτερείς να έρθει να σε γεμίσει έρωτα και αγάπη ανιδιοτελούς ηδονής, ναι αυτό ψάχνεις, και σαν πάψεις να πνίγεσαι μυξιάρικα στις ψευδαισθήσεις σου θα το αναγνωρίσεις εύκολα. Αν ανοίξεις διάπλατα τα μάτια της ψυχής σου μόνο τότε θα το δεις…
θα πέσει απ τ’ άστρα σαν εσύ είσαι έτοιμη και θα ‘ρθει να κάτσει απαλά σαν στεφάνι από αστερόσκονη στα μαλλιά σου μια νύχτα με παναστρία…
Μια νύχτα που θα είναι τόσο πολλά τ’ αστέρια, που τα πεφταστέρια θα τελούν τον χορό της ζεύξης σου με την αγάπη, σε ένα ιερό αλισβερίσι.
Σ’ ένα χορό απαλό σαν θάλασσας λίκνισμα τον Ιούνη.
ΚΙ ο Άλλος δίπλα σου θα είναι το ταίρι σου που πάντα έψαχνες στη λάθος πλευρά της Σελήνης, στην σκοτεινή, εκεί που και δίπλα σου να πέρασε , εσύ είχες μόνο σκότος πηχτό τυλιγμένο στων ματιών σου το ανέγγιχτο …
Πήγαινε απ την άλλη πλευρά .Στο φως μάτια μου. Στο φως!!
ο Άλλος θα έρθει …θα τον νιώσεις και ξέρεις πως και γιατί;
Γιατί θα είναι αυτός που σαν σε πάρει από το χέρι, δεν θα είναι για να στο σφίξει στην χούφτα του να στο λιώσει μην και σε χάσει …όχι …θα ναι αυτός που τρυφερά θα στο κρατήσει σαν για να μην σε πονέσει, αυτός που θα σε περάσει απέναντι με ασφάλεια, για να συμπορευτείτε κάτω απ τα θέλγητρα της νύχτας στο σμίξιμο δύο κορμιών σε μια ψυχή μα με ψυχή ακέραια ο καθένας.
Θα είναι το ΌΛΟΝ που το μισό σου είχε ονειρευτεί μα που δεν ήταν έτοιμο ακόμη να το αναγνωρίσει.
Για αυτό σου λέω το να ψάχνεις το άλλο σου μισό είναι μια ουτοπία.
Είναι του έρωτα τυφλή κοροϊδία.
Γέμισε το στόμα σου άστρα και μετά έλα θαρραλέα και κάνε τόπι με την ανάσα σου την πανσέληνο… και να είναι νύχτα…
έλα να παίξουμε… σαν παιδιά που ποτέ δεν χόρτασαν το παιχνίδι και την μπάλα και τα μήλα και το κρυφτό και το κουτσό, και το ξυλίκι κι όλο φωνάζουν :
– λίγο ακόμη μάνα και θα φύγω απ’ την αλάνα, άσε με να παίξω …λίγο ακόμη καλή μανούλα και στο υπόσχομαι θα γυρίσω σπίτι μας. Ασε με λίγο ακόμη να παίξω. Και θα ρθώ!!!
Έτσι σε καρτερώ κι εγώ
….μάτια μου εδώ είμαι. Ολόκληρη εγώ.
Η μπάλα της αγάπης μου για σένα είναι.
Πιάστην.
Φάνυ Φωτεινή Πολέμη
