Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος εάν δεν αγαπάει με εκείνη τη Θεία Αγάπη, την ανιδιοτελή, την καθολική και πανανθρώπινη.
Κανένας δεν μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος εάν δεν αγαπάει με την Αγάπη εκείνη, που το μόνο που θέλει είναι να είναι όλοι πραγματικά ευτυχισμένοι, να έχουν βρει τον σκοπό της ζωής τους, να συντονίζονται με αυτόν και με όλα εκείνα, που ταιριάζουν με την Ψυχή τους και τους κάνουν χαρούμενους και δημιουργικούς.
Κανένας δεν μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος, εάν δεν αγαπάει με εκείνο τον αγνό και καθαρό τρόπο , που είναι απαλλαγμένος από υστεροβουλίες και περιορισμούς στο ατομικό συμφέρον, αλλά που επεκτείνεται στο Εμείς, γιατί γνωρίζει ότι τα πάντα είναι ενωμένα και ταυτόχρονα το καθένα έχει τον δικό του χάρτη ευτυχίας, που δεν μπορεί να κάνει κανέναν άλλο ευτυχισμένο παρά μόνο εκείνον! Γιατί γνωρίζει ότι τα μόνα σύνορα, που είναι αληθινά, είναι αυτά του προσωπικού χάρτη της ευτυχίας μας, γιατί κανένας εισβολέας δεν μπορεί να ευτυχίσει καταπατώντας τα.
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος εάν δεν αγαπάει με εκείνη τη Σοφή Αγάπη, που ελευθερώνει και αποδεσμεύει με σεβασμό, κάθε άνθρωπο για να ζει με τις επιθυμίες και τις επιλογές του, όποιες και εάν είναι αυτές, σωστές ή λάθος.
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος εάν δεν αγαπάει με εκείνη την Ειρηνική Αγάπη, που γνωρίζει με σιγουριά, ότι τα πάντα γίνονται για την εξέλιξή μας και τίποτα δεν γίνεται εάν δεν οδηγεί στην ανάπτυξη της Θεοσυνείδησης, γιατί η Θέωση του ανθρώπου είναι μονόδρομος, μιας και είναι η μόνη Αληθινή του Ταυτότητα.
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος εάν δεν αγαπάει με την Θεία Αγάπη του Εαυτού Θεού, που φέρει μέσα του και δεν κάνει ότι Εκείνη του προστάζει. Όταν κάνουμε αυτό που θέλει η Τέλεια Αγάπη, τότε μόνο νιώθουμε την πραγματική ευτυχία και πληρότητα, όταν κάνουμε το έργο του Πατέρα μας, γιατί ο Θεός Αγάπη εστί!
Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, κεφάλαιο 4, στίχοι 31-34:
31 Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· Ραββί, φάγε.
32 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε.
33 ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· Μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν;
34 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον.
