Η αφωνία του έρωτα και η αλχημεία των γεύσεων του.
Η κοινή αφωνία του έρωτα, γίνεται αγωνία και λαχτάρα στο στόμα και σε κάθε μας αίσθηση, όταν είμαστε τρελοί ο ένας για τον άλλο.
Η κοινή αφωνία του έρωτα, γίνεται αγωνία και λαχτάρα στο στόμα και σε κάθε μας αίσθηση, όταν είμαστε τρελοί ο ένας για τον άλλο.
Επιτέλους ξημέρωσε Κυριακή. Η μόνη μέρα που δεν θα κατέβω στο μαγαζί. «τι ώρα να έχει πάει άραγε;» κοιτάζω το ρολόι, «τι είπες τώρα! Πότε πήγε 12.30;» Πετάχτηκα να φτιάξω καφέ «και από φαγητό; τι θα φάμε άραγε σήμερα;» Δεν είχα τίποτα. Ευτυχώς το μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μου είναι ανοιχτό τις Κυριακές. Παράτησα τον καφέ, ντύθηκα γρήγορα και κατέβηκα να δω τι θα μπορούσα να βρω για κάτι πρόχειρο.
Πως θα συντηρήσουμε τον αυτοθαυμασμό και αυτοσεβασμό απέναντι στα σχόλια και την κακή διάθεση; Ροφήματα, διατροφή, λουτρά, κρέμες, οροί, με τι ξεκινάμε;
Παίρνω την κούπα μου με το αχνιστό μου ρόφημα και κατευθύνομαι στο κρεβάτι. Ανοίγω για μια ακόμη φορά να αεριστεί το δωμάτιο και ξαπλώνω.
Η ησυχία με αγκαλιάζει, οι ατμοί με τις υπέροχες μυρωδιές φτάνουν και στην τελευταία κυψελίδα των πνευμόνων μου.