Οι περίοδοι μοναξιάς που περνάμε είναι ένα μεγάλο δώρο αυτογνωσίας και εσωτερικής αυτοανακάλυψης. Είναι ένα διάλειμμα από τις καθημερινές προκλήσεις και τα προβλήματα που μας κρατούν παγιδευμένους στον μικρόκοσμο μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα στην μοναξιά μαθαίνουμε τον εαυτό μας καλύτερα. Και αυτό δεν το αντέχουν όλοι οι άνθρωποι. Γι’ αυτό η μοναξιά ανήκει στους λίγους, αυτούς που δεν τρομοκρατούνται στην ιδέα της.
Οι περισσότεροι από μας φοβόμαστε τη μοναξιά. Δεν μπορούμε ούτε να διανοηθούμε την απόλυτη απουσία κινητών ή Wi-Fi.
Ο φόβος της μοναξιά σου πρωταγωνιστής των επιλογών σου.
Τη φωνή που κραυγάζει μέσα σου δεν την ακούς. Που σου λέει ζήσε νιώσε τον Έρωτα ξανά. Τον έρωτα για ζωή, ρίσκαρε μη φοβάσαι.
Στις σκέψεις που ταξιδεύουν με την νύχτα, το αστέρι του βορρά, η Φοινίκη για τους αρχαίους, το πιο λαμπρό κόσμημα της νύχτας που καθοδηγεί τους ναυτικούς και τις χαμένες καρδιές, σου στέλνει απαλά την αύρα του, ξεκινώντας από το πρόσωπο σίγα σιγά σε αγκαλιάζει
