Χριστός Ανέστη στην Αγάπη
Αληθώς Ανέστη ο Άνθρωπος, που, το σκότος υπερβαίνοντας, Αναγεννήθηκε στην Αγάπη!
Αληθώς Ανέστη ο Άνθρωπος, που, το σκότος υπερβαίνοντας, Αναγεννήθηκε στην Αγάπη!
Νιώθω το φως της μέρας να διαπερνά τα σπλάχνα μου, να φθάνει ίσαμε τη σκοτεινότερη γωνιά της ύπαρξής μου, κι όλα ευθύς, να γίνονται φως, και χρώμα, αφή και αέρας ..
Κι αν κοιτάξεις μέσα τους θα δεις το χρώμα μου το άλικο, του έρωτα και της καρδιάς… ένα κόκκινο φωτεινό, ένα πορφυρό σκοτεινιασμένο
Πριν λίγες μέρες διάβαζα ένα βιβλίο και πρόσεξα μια φράση «Μέσα από τα πιο όμορφα αγνά μάτια κρύβονται τα πιο πονηρά βλέμματα». Αναρωτήθηκα πόσο αληθινή είναι αυτή η φράση, πόσες φορές τα όμορφα μάτια που βλέπουμε σε κάποιον δεν είναι ο καθρέφτης της ψυχής του όπως θέλουμε να πιστεύουμε. Ίσως, τελικά, τα μάτια δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση στο τι θέλουμε και στο τι ζητάμε, πράγματα που μέσα μας λείπουν…