Το ταξίδι του ορατού με το αόρατο
Για ότι δεν βρήκα και πόθησα για τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.
Την αγάπη που δεν ήρθε ή ήρθε και την έχασα , τα τόσα γιατί που δεν απαντήθηκαν.
Για ότι δεν βρήκα και πόθησα για τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.
Την αγάπη που δεν ήρθε ή ήρθε και την έχασα , τα τόσα γιατί που δεν απαντήθηκαν.
Ήμασταν στο νησί που γεννήθηκε η Αφροδίτη και εκείνη αναγέννησε τον έρωτα. Πως θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε εμείς από τα δίχτυα της;
Το «εμείς» δεν είναι ποτέ ένα ολόκληρο. Είναι απλά δυο μισά μαζί
Άραγε πόσο παράξενη είναι η ζωή που πράγματα που έζησες, τα ξαναζείς με διαφορετικούς χαρακτήρες; Λόγια που ειπώθηκαν με τον ίδιο τρόπο, ακούστηκαν από διαφορετικά χείλη που έβγαζαν και βγάζουν το ίδιο συναίσθημα. Η νύχτα, έχει το χάρισμα να παίρνει αυτά τα λόγια και αυτά τα συναισθήματα και να τα διαχωρίζει σε άστρα. Πραγματικά είναι κάτι υπέροχο να μπορείς να τα χαζεύεις όλα αυτά στον ουρανό. Το άσχημο είναι να
Αληθώς Ανέστη ο Άνθρωπος, που, το σκότος υπερβαίνοντας, Αναγεννήθηκε στην Αγάπη!
Το κυνήγι του ανικανοποίητου έγινε τρόπος ζωής, γιατί χάθηκες στην διαδρομή της επιφάνειας.
«Η αγάπη είναι ό,τι και η ζωή… ένα μάθημα».
Τα μάτια μας καρφωμένα μέσα του ενός στον άλλον. Κανείς δεν μπορεί να κόψει αυτή τη σύνδεση κι ούτε κι οι ίδιοι πια το επιθυμούμε! Αφήνουμε το μεταξύ μας ως έχει!
Αναζητώντας την θέση μας στον κόσμο λοιπόν, πιστέψαμε, πώς , φορώντας την μπέρτα και κραδαίνοντας το ωραίο μας σπαθί, θα γίνουμε ο ήρωας, ο σωτήρας: μα,το σημαντικότερο απ’ όλα, μ’ αυτόν τον τρόπο, θα κάνουμε τους άλλους να μας αγαπήσουν!
Μπαίνω σπίτι… κάθομαι και σε βλέπω να κοιμάσαι. Είσαι σαν ένας πραγματικός άγγελος… μόνο μου εσύ δεν θα είσαι για πάντα στο πλευρό μου. Δεν θα είσαι δίπλα μου όταν σε χρειάζομαι… γιατί απλά εσύ δεν θα γίνεις ο φύλακας άγγελος μου.