γράφει η Μίνα Δαμίγου Η αλήθεια είναι πως οι πειρασμοί για να πράξεις το αντίθετο από το να γεμίσεις την ψυχή σου με αγάπη, είναι περισσότεροι από τις αιτίες που σε πείθουν να το κάνεις.Βλέπεις, οι άνθρωποι εθίζονται στο να βλάπτουν, και ζουν μ’ αυτή την εξάρτηση χειρότερα κ από τους καπνιστές. Κάθε εξάρτηση όμως κόβεται. Ναι, ναι κόβεται (με) μαχαίρι. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Το ξέρω, το ‘χεις ξανακούσει.
Η σιωπή καταχωρημένη ως δειλία,
Η αγάπη καταχωρημένη ως ιδιοκτησία,
Το θράσος καταχωρημένο ως απόδειξη δύναμης,
Ο έλεγχος καταχωρημένος ως άσκηση βίαιης πράξης…
Εύχομαι ολόψυχα στο εξαίσιο αυτό δίδυμο να κάνει την «Αγαποκοινότητα» ακόμη μεγαλύτερη και να συνεχίσει τις διαφορετικές θεματολογίες, εξάλλου τα βαθύτερα νοήματα στην ζωή είναι ένα κράμα εμπειριών.
Κλείνω με την φράση ενός ξανθού μπόμπιρα που θα μπορούσες να πεις είναι η μασκότ τους,
«Όλοι είμαστε φίλοι».
Το μήνυμα της Ανάστασης είναι η ολοκληρωτική αποδοχή και η ταύτιση του ανθρώπου με την επιθυμία της θέλησης του Θεού, μέσω της αγάπης για την αγάπη.
Μην ζητιανεύεις την αγάπη κανενός, γιατί κανένας δεν μπορεί να σε αγαπήσει και να σε σεβαστεί περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό
Σε ευχαριστώ γιατί με αξίωσες να γίνω μάνα και να καταλάβω τι πραγματικά αξίζει σ’ αυτό που λέγεται ζωή…
Κοιτάς ψηλά, στο γαλάζιο. Και το χαμόγελο συνεχίζει να είναι εκεί κολλημένο μέχρι τα αφτιά! Βλέπεις τα χαρωπά άσπρα συννεφάκια, κάπου εκεί πάνω βρίσκεσαι.
Για όλα τα πλάσματα της γης υπάρχει ο πηγαίος πόθος, η ελευθερία.
Γιατί χωρίς λάθη το σωστό δεν έχει καμία αξία…
Ζήσε τη ζωή όσο είσαι νέος.
