Δύσκολες λένε οι ανθρώπινες σχέσεις. Τρίχες, απλά οι άνθρωποι έχουν εγκλωβιστεί στο λίγο τους, γιατί φοβούνται το πολύ τους. Εντάξει πόνεσαν, όλοι έχουμε περάσει πολλές φορές από το σπίτι του πόνου. Φιλόξενος δεν μπορώ να πω, και το κέρασμα του πάντα απλόχερα πικρό. Δεν μείνεις εκεί όμως μόνιμα, φεύγεις πάντα ποιο δυνατός από τα κομμάτια που πήγες και ποιο σοφός. Το θέμα λοιπόν είναι τι κάνεις μετά. Προχωράς μπροστά, πίσω εσύ επιλέγεις τη φορά των βημάτων σου. Αρχίζεις να επιλέγεις ανθρώπους για να μοιραστείς, τι θέλεις λοιπόν να μοιραστείς, τη ζωή σου θα μου πεις. Ποιο είναι το σύστημα αξιών σου θα σε ρωτήσω. Για να καταλάβω τη ματιά σου στις επιλογές σου άνθρωπέ.
Οι άνθρωποι από όσα έχω δει επιλέγουν με τη λογική, και η λογική είναι λογιστής. Το μυαλό μόνο του όταν επιλέγει μετράει τις ανάγκες που έχει ο καθένας και αντίστοιχα υπολογίζει αν το συμφέρει η όχι. Τόσο το κέρδος τόση η χασούρα. Κερδίζω περισσότερα από όσα χάνω μένω, χάνω περισσότερα από ότι κερδίζω φεύγω. Έχω δει ανθρώπους να επιλέγουν συντρόφους γιατί έχουν ένα σπίτι, δύο σπίτια, τρία όσα ντουβάρια θες βάλε. Επειδή έχουν κότερο “έχω και κότερο πάμε μια βόλτα” άλλοι γιατί έχουν ένα κανάλι ή ένα όνομα που θα τους καταξίωση κοινωνικά, άλλοι πάλι γιατί είναι οικονομικά δυνατοί. Τελικά κάνεις δεν διαλέγει με γνώμονα την καρδιά. Κενές σχέσεις που οι άνθρωποι αυτοί καταλήγουν να είναι περιφερόμενες μοναξιές χλιδάτες ενίοτε.
Οι άνθρωποι κοιμούνται μαζί και ονειρεύονται χώρια. Φανταστείτε ένα ζευγάρι που κάθεται στη βεράντα πίνοντας το απογευματινό τους καφέ μαζί. Κοιτάζοντας τον ορίζοντα αμίλητοι, τι νομίζεται κοιτούν τον ίδιο ορίζοντα; Υπάρχουν μυαλά που κάνουν δεύτερες, τρίτες, τέταρτες σκέψεις χωρίς να βλέπουν ποτέ τη πρώτη τους σκέψη. Γιατί αυτή είναι και η αλήθεια τους, που όμως δεν τους βολεύει δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Γι’ αυτό παίρνουν στις επόμενες που τις φτιάχνουν έτσι ώστε να εξυπηρετούν τον σκοπό τους.
Αυτό λοιπόν που δημιουργούν δεν είναι σχέση καρδιάς αλλά σχέση όφελος. Το μυαλό ικανοποιείται η καρδιά όμως μένει κενή δημιουργείται μια τρύπα που μπάζει μοναξιά, φόβο, θλίψη.
Προχωράνε όμως στη πεπατημένη που την έχουν μάθει καλά. Ο άλλος δρόμος είναι δύσκολος θέλει δουλειά εκεί είσαι εργάτης της αγάπης για να κερδίζεις τα οφειλή της. Ενώ στο δρόμο που πας είσαι το αφεντικό της… νομίζεις.
Η αγάπη δεν εξουσιάζεται είναι αφεντικό του εαυτού της. Θέλει εργάτες να δουλεύουν γι’ αυτή η αμοιβή της μεγάλη. Αλλά και η δουλειά που πρέπει να κάνεις πολύ, μέχρι να φτάσεις στην ανταμοιβή που δικαιώνει τον αγώνα σου. Γλυκιά η κούραση της, χαρίζοντας όμορφες στιγμές γεμάτη επικοινωνία, δυνατή ένωση με το άλλο ολόκληρο σου…
Οι ανθρώπινες σχέσεις κάθε μορφής θέλουν ψυχή, αλήθεια, καρδιά για να ενωθούν. Είναι μια ένωση που δεν χωράνε υπολογισμοί. Μόνο να αφήσεις τις αισθήσεις σου να λειτουργήσουν ελεύθερα. Στις αληθινές σχέσεις δεν σέρνεται δεν γίνεσαι ερπετό, ούτε τρως σάρκες δεν γίνεσαι αρπακτικό. Οι αληθινές ανθρώπινες επαφές και ενώσεις, ανοίγουν τα φτερά σου και γίνεσαι αετός πετώντας στην ελευθερία των αισθημάτων σου.
