Κάθε χρόνο, εν μέσω τής σχολικής χρονιάς, ειδικοί κάνουν ομιλίες, αναδεικνύοντας τα επικρατέστερα επαγγέλματα, μέσω των οποίων, οι αυριανοί φοιτητές, θα έχουν άμεση και σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση : παιδαγωγικά, αστυνομία, οικονομικά, στρατός…
Τι θα λέγατε, αγαπητοί μου αναγνώστες, να γίνουμε εμείς για λίγο οι ειδικοί, ως προς τα επαγγέλματα τού μέλλοντος; Θα κάνω μια δική μου πρόβλεψη και στείλτε μου τα δικά σας μηνύματα στα Chronographimata για ν’ ανταλλάξουμε απόψεις.
Κατ’ εμέ, δύο είναι οι επικρατέστερες κατηγορίες επαγγελμάτων που δηλώνουν “φαβορί” για το μέλλον : α) ό,τι έχει σχέση με το ΑΡΑΓΜΑ των παιδιών (ναι, καλά διαβάσατε), και β) ό,τι έχει σχέση με την ομορφιά της γυναίκας.
Ας πιάσουμε την πρώτη κατηγορία. Ζευγάρια υποταγμένα στις απαιτήσεις της κοινωνίας και στο περίφημο βιολογικό ρολόι, κάνουν παιδιά, δίχως πρότερη σκέψη, σκέψη για το τι μέλλει γενέσθαι, απέναντι σ’ αυτά τα άμοιρα τα τέκνα και από την άλλη, άντε, διαιωνίζουν το είδος και μετά; Υπάρχει περίπτωση να μη δουλέψουν κι οι δυο γονείς, για να τα βγάλουν πέρα; Ε, δε βρισκόμαστε και στην ιδανική κοινωνία παροχής βοήθειας στους νέους γονείς! Αποτέλεσμα : παιδάκια μηνών ή λίγων ετών, να βρίσκονται σε παιδικούς, σε παιδότοπους, σε ξένες γυναίκες, μακριά σε κάθε περίπτωση από τους φυσικούς γονείς, να μεγαλώνουν τα παιδιά όπως ΑΛΛΟΙ θέλουν, όπως ΑΛΛΟΙ μπορούν, και τέλος, να εναποθέσουμε, ό,τι πιο αγνό έμεινε σ’ αυτό τον κόσμο, στη δικαιοδοσία ενός άλλου ανθρώπου, ο οποίος μπορεί να το φροντίσει με τον καλύτερο ή με τον χειρότερο τρόπο! Και πείτε μου εσείς μαμάδες και μπαμπάδες, ποιος νομίζετε ότι θα φροντίσει καλύτερα το παιδί σας, πέρα από σας τους ίδιους;
Η πολυετής πείρα μου -λόγω επαγγέλματος- σε φροντιστήρια και σχολεία, μου έδωσε πολλά μαθήματα, γύρω από την ανατροφή των παιδιών και το πώς χειρίζονται οι γονείς τα παιδιά τους. Εκτός από το προφανές, παιδί προβληματικό = γονείς προβληματικοί, παιδί ήρεμο και γαλήνιο = υγιή γονεϊκά πρότυπα, έχω να μοιραστώ μαζί σας άπειρα παραδείγματα, για το πώς οι γονείς προσπαθούν με κάθε τρόπο, κουρασμένοι από τον φρενήρη τρόπο ζωής τους, ν’ αμπώξουν (συγχωρέστε με για την έκφραση) τα παιδιά τους.. Θα μοιραστώ μαζί σας ένα λάιτ παράδειγμα, γιατί ομολογουμένως, κάποια απ’ αυτά είναι ιδιαιτέρως σκληρά. Έβλεπα, σχεδόν καθημερινά ένα παιδάκι, στο φροντιστήριο που εργαζόμουν, το οποίο είχε μάθημα στις 7 το απόγευμα, να είναι ωστόσο στο χολ του κτιρίου πάντα από τις 3. Κουρασμένο και πεινασμένο, όπως έρχονταν κατευθείαν από το σχολείο και μη ξέροντας πώς να περάσει τις ώρες του, άλλοτε μιλούσε με τ’ άλλα παιδιά, άλλοτε έπαιζε, κάποιες φορές από την υπερένταση έκανε φασαρία… όταν μετά από καιρό τον ρώτησα, γιατί έρχονταν τόσο νωρίς στο φροντιστήριο, μου απάντησε: “δεν ξέρω κυρία, η μαμά μου με στέλνει, γιατί, λέει πως θέλει να κοιμηθεί”. Τα σχόλια δικά σας.
Φαντάζεστε, αγαπητοί μου αναγνώστες, όταν σε λίγα χρόνια εκλείψει, εκ των πραγμάτων, το μοντέλο τής παραδοσιακής γιαγιάς; Γιατί, άπασες κι αυτές, θα είναι εργαζόμενες. Τι θα γίνει; Ξέρετε τι θα γίνει. Για επαγγέλματα τού μέλλοντος μιλάμε: νταντάδες, βρεφονηπιοκόμοι, δασκάλες για το διάβασμα των παιδιών, παιδότοποι. Α! Και μια που είπα για παιδότοπους: ξέρετε πόσα παιδάκια αφήνουν κάθε πρωί οι γονείς στους παιδότοπους και στις κλήσεις των εργαζομένων ότι το παιδί κλαίει ή είναι λερωμένο ή αδιάθετο, απαντούν : “δεν μπορώ να το πάρω πριν το μεσημέρι”.
Ας αναλύσουμε και την δεύτερη κατηγορία. Είμαι γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, είμαι φυσικά και φιλάρεσκη. Πώς όμως ν’ ανταποκριθώ σε τόσους ρόλους; Είμαι κουρασμένη, είμαι “πτώμα” και πρέπει κι από πάνω να είμαι όμορφη, φρέσκια και βαμμένη στη δουλειά, γλυκιά με τους άλλους, αρεστή στον σύζυγό μου. Μα πώς; Πάνω στις γυναικείες ενοχές έρχονται ν’ απαντήσουν όλ’ αυτά τα ινστιτούτα ομορφιάς, αδυνατίσματος, κομμωτήρια και κάθε είδους επιχείρησης, που θα κάνει τη σημερινή γυναίκα να αισθανθεί καλύτερα. Διαβάσατε, φαντάζομαι, ότι τα μόνα επαγγέλματα που δεν αντιμετώπισαν κάμψη, λόγω τής οικονομικής κρίσης είναι αυτά που ασχολούνται με τη γυναικεία ομορφιά. “Πουλάμε ελπίδα” έλεγε πριν καιρό, ο ιδιοκτήτης γνωστής αλυσίδας ινστιτούτων αδυνατίσματος στον οδοντίατρό μου. Συγγενικό μου πρόσωπο, που δουλεύει δε ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης μου έλεγε, ότι απ’ όλους τους γιατρούς τής κλινικής, αυτοί που τρέχουν και δεν προλαβαίνουν είναι οι πλαστικοί χειρουργοί: φουσκωμένα χείλη, πλάκα κοιλίτσα, ανόρθωση βλεφάρων…
Περιμένετε την άσκηση τής εβδομάδας; Σκεφτείτε αγαπητοί μου αναγνώστες, προβληματιστείτε, αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας, μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας με λέξεις, όπως “ποιοτικός” και “ποσοτικός” χρόνος. Αλήθεια σας λέω, φοβάμαι τα επαγγέλματα του μέλλοντος.