Επιτέλους ξημέρωσε Κυριακή. Η μόνη μέρα που δεν θα κατέβω στο μαγαζί. «τι ώρα να έχει πάει άραγε;» κοιτάζω το ρολόι, «τι είπες τώρα! Πότε πήγε 12.30;» Πετάχτηκα να φτιάξω καφέ «και από φαγητό; τι θα φάμε άραγε σήμερα;» Δεν είχα τίποτα. Ευτυχώς το μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μου είναι ανοιχτό τις Κυριακές. Παράτησα τον καφέ, ντύθηκα γρήγορα και κατέβηκα να δω τι θα μπορούσα να βρω για κάτι πρόχειρο. Σε λίγα λεπτά ήμουν ήδη μπροστά από τα γεμάτα καφάσια του μπακάλη. «Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ντομάτες, κρεμμύδια, σκόρδο, μαϊντανό… μμμ νομίζω ότι μπορώ να φτιάξω κάτι πολύ καλό. Ντομάτες Προβενσάλ!». Ευτυχώς ένα πακετάκι φρυγανιές που θα χρειαζόμουν θυμήθηκα ότι υπήρχε ξεχασμένο στο ντουλάπι.
Ενθουσιασμένος για το γρήγορο και εύκολο φαγητό που θα μου έφτιαχνα, ψώνισα ό,τι ήθελα και κίνησα γρήγορα για το σπίτι. Μπαίνοντας στο διάμερισμά μου, ο Άρης με περίμενε στη πόρτα κρατώντας την παντόφλα μου, γρυλλίζοντας και κουνώντας την ουρά του σαν τρελός. Αμέσως έχωσε την μουσούδα του στις σακούλες να δει τι έφερε ο άνδρας – κυνηγός του σπιτιού. Έδειξε να απογοητεύεται, τα λαχανικά δεν φάνηκαν να τον ξεσηκώνουν ιδιαίτερα. «Δεν πειράζει Άρη μου, εγώ θα φάω καλά!». Του έδωσα μια λιχουδιά για σκύλους για να μην μείνει παραπονεμένος και κατευθύνθηκα στην κουζίνα γρήγορα γρήγορα.
Έβγαλα τις ντομάτες, τις έπλυνα καλά και τις σκούπισα. Τις έκοψα στη μέση και τις τοποθέτησα σε μια λαμαρίνα με την κομμένη πλευρά να κοιτούν ταβάνι, τη μια δίπλα στην άλλη. Τις σκέπασα με τον ψιλοκομμένο μαϊντανό. Αλατοπιπέρωσα. Άνοιξα το ψυγείο, πιο πολύ από συνήθεια, μήπως έβρισκα και τίποτε άλλο που να ταιριάζει στη συνταγή μου. Βρήκα λίγο κεφαλοτύρι που είχα ψωνίσει για το προχθεσινό μου πιλάφι και το έτριψα από πάνω. «Α! Να βάλω λίγη ρίγανη και δυόσμο». Εντάξει, ευτυχώς τα δύο αυτά μυρωδικά δεν λείπουν ποτέ από τη κουζίνα μου. Έριξα λοιπόν τη ρίγανη και το δυόσμο και τα άφησα όλα μαζί να πάρουν έναν υπνάκο, να ενώσουν τις μυρωδιές τους.
Έκοψα τα κρεμμύδια και τα σκόρδα σε κύβους και τα έβαλα σε ένα τηγάνι να σωταριστούν για ένα τέταρτο περίπου μέχρι να μαλακώσουν «Αχ, να’ σαι καλά βρε Ζακλίν με τις ωραίες σου συνταγές». Το φαγητό αυτό το έμαθα στην Γαλλία, άραγε θα έβγαινε το ίδιο καλό; «Καλή μαγείρισσα σα την Ζακλίν δεν είμαι βέβαια, αλλά με λίγη φαντασία και αγάπη όλα γίνονται τέλεια».
Υλικά
- 1 κιλό ντομάτες μέτριες
- 250 γρ. κεφαλοτύρι τριμμένο
- 3 κρεμμύδια
- 4 σκελίδες σκόρδο
- 6 φρυγανιές αλεσμένες
- 1/2 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
- λίγο ελαιόλαδο
- αλάτι, πιπέρι
- ρίγανη, δυόσμος κατά βούληση
Το παρών άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εναλλακτική Δράση – Πηγή , αλλά από αρθρογράφο που ανήκει στο δυναμικό των Χρονογραφημάτων.
