Στην ερώτηση “ποια ηλικία ήταν για σένα η καλύτερη;”, η απάντηση είναι πάντα η ίδια “αυτή που είμαι τώρα”. Φτάνοντας περίπου στο μέσο τής ζωής μου, αντιλαμβάνομαι ότι ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Η κλεψύδρα τής ζωής έχει κάνει ένα βουναλάκι, ικανό να μου υπενθυμίζει, πως κάθε κόκκος άμμου είναι πλέον πολύτιμος.
Όλα τα μέσα -υλικά και μη- χρησιμοποιούνται στο έπακρο. Τα καλά σερβίτσια και ποτήρια κατέβηκαν από την βασιλική θέση που είχαν στις κρυσταλιέρες και χρησιμοποιούνται καθημερινά από τους κοντινούς ανθρώπους. Γιατί να τα κρατάμε για τις…ιδιαίτερες στιγμές; η στιγμή είναι ΤΩΡΑ!
Τα τοπία χορταίνονται με το μάτι και όχι πίσω από τον φακό μιας κάμερας ή ενός κινητού. Αποφάσισα να τραβάω λιγότερες φωτογραφίες και να κοιτάζω, να παρατηρώ, να οσμίζομαι αυτά που βρίσκονται γύρω μου.
Όταν μπω στο αυτοκίνητο, δε θα σπαταλήσω τον χρόνο μου ακούγοντας διαφημίσεις στο ραδιόφωνο ή ανούσιες και ανόητες εκπομπές. Θα επιλέξω ν’ ακούσω ένα audio βιβλίο, μία ομιλία τής αρεσκείας μου, κάτι καινούριο γύρω από την δουλειά μου.
Στο μέσο τής ζωής μου θέλω χρήματα! Ναι, γιατί τα χρήματα επιλύουν το 80 τοις εκατό των προβλημάτων μας, κάνουν τη ζωή μου άνετη και χαλαρή.
Πετάω όσα “πρέπει” μπορώ, τα κάνω μια μπάλα και τα ρίχνω στον γκρεμό, φωνάζοντάς τους πως βαρέθηκα την συγκατοίκηση μαζί τους. Ποιος είναι αυτός που ορίζει τί και πώς πρέπει να γίνει κάτι;
Σήμερα, όλα μοιάζουν διαφορετικά: ένας κύκλος ζωής έκλεισε. Ένας νέος ξεκινά. Μάζεψα εμπειρίες, γνώση, σοφία, έφερα και έδιωξα ανθρώπους, αγαπήθηκα, μισήθηκα, χλευάστηκα, θαυμάστηκα, και πάμε πάλι απ’ την αρχή. Νέο ξεκίνημα… στο μέσον τής ζωής μου.