Σώπα μη μιλάς, ακούω την φωνή μου, ακούω την ανάσα μου. Σώπα μη μιλάς νιώσε, άγγιξε δεν έχω πυρετό, πάγος το κορμί μου. Σώπα μη μιλάς, ακούς την καρδιά μου; Κτυπάει; Δεν ξέρω.. Σώπα μη μιλάς, να ακούσεις τη ζωή που φωνάζει έλα; φύγε, σώπα μη μιλάς η μνήμη γέμισε δεν έχει άλλο χώρο. Σώπα μη μιλάς, δεν μπορώ να ακούσω τα λόγια σου πονάνε, σώπα μη μιλάς μόνο άκου τη σιωπή τι σου λέει ….
Σώπα μη μιλάς το όνειρο φεύγει ταξιδεύει, εκεί που δεν μπορείς να πας . Δεν μπορείς; Δεν θες; Δεν αφήνεις ότι έχεις… Το βόλεμα πονάει πιο πολύ, όταν το χάνεις από την αγάπη. Σώπα μη μιλάς δεν θέλω να ακούσω, δεν το αντέχω . Σώπα μη μιλάς, οι στιγμές λίγες ο κτύπος δυνατός, ο ιδρώτας στο μέτωπο τρέχει. Τα μάτια σβήνουν τα φώτα τους, και όλα γίνονται σκοτάδι. Σώπα μη μιλάς, οι άνθρωποι είναι ύλη δεν χαρίζονται, πουλιούνται σε τιμή…βάλε όση θες. Σώπα μη μιλάς δεν θέλω να ακούσω μόνο μη χάσω, γιατί; δεν θέλω να κερδίσω, ότι δεν ξέρω τι θα μου κοστίσει.
Έτσι δεν μαθαίνω ποτέ αν θα με ωφελούσε. Ο πόνος πονάει δυνατά όταν τον αφήσεις ανεξέλεγκτο, θωράκισε την καρδιά να αγαπά με ασφάλεια, κι αν σου καεί άλλαξε ασφάλεια, και αν δεν έχεις ψάξε.. κάποια παλιά θα βρεις στο σπίτι…. Στο σπίτι που το έχω ντύσει με τα καλά του. Το έχω φωτίσει με λαμπιόνια πολύχρωμα, με όλα τα κεριά αναμμένα. Το ουίσκι συντροφιά στην μουσική που παίζει, για να ακούγεται το ρεφρέν του έρωτα .. Ενώ το σπίτι στέκεται εκεί όμορφα ντυμένο λες και περιμένει να του πουν πόσο όμορφο είναι, η σιωπή παγώνει ότι είναι ζεστό ….
Σώπα μη μιλάς πονάει να σε ακούω ψυχή μου ….
