Με την έναρξη του σχολικού έτους υπάρχουν κάποια θέματα, «στάνταρ» θα τα έλεγε κανείς, που προβάλλονται, μέσω των ΜΜΕ, λες και τα κρατούν στο αρχείο τους και τα ξεθάβουν κάθε χρόνο για να ειπωθούν με τα ίδια λόγια, με το ίδιο ύφος:
- Άδεια και φέτος τα σχολεία από δασκάλους!
- Θα φτάσουν τα βιβλία στην ώρα τους στις σχολικές αίθουσες;
- Πόσο ακριβότερο γίνεται αυτό τον Σεπτέμβρη το γέμισμα της σχολικής τσάντας;
Θέματα κλισέ, δοσμένα με πολλά θαυμαστικά και ερωτηματικά. Τίτλοι φανταχτεροί που προκαλούν φόβο, ανασφάλεια, αμφιβολία…
Είπα, λοιπόν και ’γω, ως απλή πολίτης τής χώρας μας να δω πόσο αντιστοιχούν όλ’ αυτά τα τρομερά και φοβερά που μας περιμένουν, στην απτή πραγματικότητα. Και διάλεξα ένα θέμα «πιασάρικο», όπως θα χαρακτηρίζονταν από τους ειδικούς στα θέματα ενημέρωσης: προσοχή στα απαγορευμένα τρόφιμα που πωλούν τα σχολικά κυλικεία! Τι αισθήματα θα σας προκαλούσε μια τέτοια είδηση; Σε μένα, που ανήκω σε ευαίσθητη κοινωνική ομάδα – είμαι μανούλα βλέπετε! – ο συνδυασμός των λέξεων, προσοχή, τρόφιμα και κυλικεία μ’ ένα φαντασμαγορικό θαυμαστικό στο τέλος θα μου χτυπούσε πολλά καμπανάκια.
Και η έρευνα ξεκινά: μα τι πωλούν αυτοί οι άνθρωποι; Ρώτησα παιδιά, επισκέφθηκα σχολεία, δοκίμασα, μύρισα… μμμ… ευωδία ζεστού, φρέσκου, καλοψημένου κρουασάν.
- Το κρουασάν δεν είναι στη λίστα με τα τρόφιμα που πρέπει να πουλάμε, μου εξηγεί κυρία που κρατά κυλικείο.
- Γιατί;;;, ρωτώ με απορία.
- Είμαι σίγουρη πως αν δεν το έχετε εσείς, θα το πάρουν οι μαθητές από κάπου αλλού, ερχόμενοι για το σχολείο.
- Ακριβώς, μου εξηγεί η κυρία. Ό,τι απαγορεύεται για μας επιτρέπεται για τα γύρω super – markets, για τα αρτοποιεία, για οποιοδήποτε κατάστημα με σφολιατοειδή. Εγώ θέλω να πουλάω αυτά που υπάρχουν στην λίστα, αλλά, αν και η φύλαξη στα σχολεία πρέπει να είναι ιδιαιτέρως αυστηρή, τα παιδιά, στα διαλείμματα βγαίνουν έξω και ψωνίζουν, αυτά που δεν επιτρέπονται.
- Και τι λέει η λίστα ότι πρέπει να πουλάτε;
- Φρυγανιές, άσπρο γάλα, γιαούρτι, ταχίνι, αριάνι…
- Μπλιαχ! Ποιος τα σύνταξε ολ’ αυτά; Ποιο παιδί θα έρθει στις 9 το πρωί και θα σας ζητήσει αριάνι;
- Ξέρετε, προσπάθησα πολλές φορές ν’ ακολουθήσω τη λίστα. Οι έλεγχοι διάφορων υπηρεσιών είναι συχνότατοι και τα πρόστιμα τσουχτερά, αλλά τα παιδιά απαξίωναν τα προϊόντα και κρατούσαν τα χρήματα τους για να τα πάρουν απ’ έξω.
Επιπροσθέτως, πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος, πως εμείς παίρνουμε ένα κυλικείο με δημοπρασία: αυτός που θα δώσει τα περισσότερα χρήματα, ανά μαθητή, το χρόνο, αυτός θα κρατήσει το κυλικείο. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Πως κάθε χρόνο δίνουμε στο σχολείο χιλιάδες ευρώ, χρήματα τα οποία πηγαίνουν για τις ανάγκες των παιδιών.
Σε πόσες σκέψεις μπήκα…
Πόσα πράγματα έμαθα…
Η χαμογελαστή κυρία (μεταξύ μας, πρέπει αν σας πως, πως όλα στο χώρο άστραφταν από την καθαριότητα!) μου είπε κάτι ακόμα τη στιγμή που έφευγα:
- Θέλω να ξέρουν οι μαμάδες που βάζουν κολατσιό από το σπίτι στα παιδιά τους, πως και ’γω παίρνω τα τρόφιμα του κυλικείου από ’κει που ψωνίζουν και αυτές, πως έχω πολλές γνώσεις πάνω στο παιδί και την τροφή που του δίνω, γιατί κάνω κάθε χρόνο σεμινάρια του ΕΦΕΤ. Γιατί είμαι επαγγελματίας και δε θέλω να εκτεθώ, όπως κάνει και αυτή στη δουλειά της και τέλος, θέλω να της πω, πως έχω και ’γω παιδιά και εγγόνια…
Εγώ πήρα το μάθημά μου, καλοί μου αναγνώστες.
Εσείς;