Saudade. Θα μπορούσε απλά να οριστεί ως η νοσταλγία των αναμνήσεων, αλλά αξίζει μία ανάλυση. Έχεις συλλογιστεί ποτέ, ότι το σύνολο αναμνήσεων που έχεις βιώσει με ένα άτομο και όλες αυτές οι μαγικές στιγμές που μοιράστηκες μαζί του, ίσως δεν πρόκειται να επιστρέψουν στην επιφάνεια της ζωής σου;
Η σκέψη αυτή που στην γλώσσα μας την αναλύουμε περιφραστικά, περιγράφεται τέλεια με αυτήν την ιδιαίτερη πορτογαλική λέξη. Το συναίσθημα της ψυχικής πληρότητας και της πλήρως εξισορροπημένης διασύνδεσης ανάμεσα στις δύο υπάρξεις, είναι πλέον απολεσμένο στον χρόνο. Ανακαλώντας μέσα σου τη κάθε στιγμή, αποσπάσαι συνεχώς από το παρόν και προσκολλάσαι εκεί, εκεί που πραγματικά ένοιωσες αγάπη, εκεί που προσέφερες και σου προσφέρθηκε αυτό το θείο δώρο. Γνωρίζοντας όμως ότι όλο αυτό το αμάλγαμα συναισθημάτων σε έχει καθορίσει ως ανθρώπινη οντότητα, θα έπρεπε να σε κινητοποιήσει να προσθέσεις μία θετική πινελιά στον μονότονα μαύρο καμβά της καθημερινότητάς σου.
Εάν το συλλογιστείς αυτός ο καμβάς είναι μία ανάμειξη όλων των χρωμάτων της ζωής, της ποικιλίας δηλαδή των συναισθημάτων, μιας και το μαύρο καθορίζεται από την απορρόφηση όλων των χρωματισμών. Άρα, το μόνο που πρέπει να κάνεις, είναι να κρατήσεις τα χρώματα του καμβά που δίνουν ως σύνολο μεγαλύτερη λάμψη στην ψυχή σου, τα συναισθήματα δηλαδή που προσδίδουν την αγαλλίαση και την ηρεμία στην ύπαρξη σου.
Οτιδήποτε μπορείς να αναβιώσεις από τις στιγμές που περάσατε μαζί μπορεί να παρομοιαστεί με ένα βιβλίο, το οποίο καλό είναι να ξεφυλλίζεις σε αραιά χρονικά διαστήματα, άσχετα εάν γνωρίζεις το τέλος του, για να αντιληφθείς ότι απέκτησες όλη την απαραίτητη γνώση για την διαμόρφωση και βελτίωση του ίδιου σου του εαυτού. Ως αποτέλεσμα θα μπορείς πλέον να πορευτείς στην εύρεση του επόμενου σημαντικού κεφαλαίου της ζωής σου, εκεί όπου θα συναντήσεις ένα άτομο, μέσα από το οποίο πολύ πιθανώς να αναδυθεί μία παρόμοια κατάσταση νοσταλγίας, μόλις το χάσεις.
Ωστόσο, το γεγονός αυτό θα πρέπει απλώς να σου δώσει κίνητρο να ζήσεις και την παραμικρή στιγμή στο έπακρον, διότι συνιστούμε συναισθηματικά όντα και δεν θα έπρεπε απλώς να μένουμε στις λέξεις, ανθρώπινες δηλαδή εφευρέσεις που περιπλέκουν την απλότητα του είναι μας. Συγκράτησε απλώς εκείνη τη γλυκιά νοσταλγία, χωρίς κάποιο επιπρόσθετο αρνητικό βάρος και βάδιζε σταδιακά και με σιγουριά στο επόμενο μονοπάτι.