Σαντορίνη, ένα νησί που μόνο στο άκουσμα του, νομίζεις πως έπιασες παράδεισο! Ένας επίγειος παράδεισος με το πιο πολυδιαφημισμένο ηλιοβασίλεμα, και το ξεχωριστό του τοπίο λόγω του ηφαιστείου, με χρώματα και εικόνες που δεν μοιάζουν με άλλα νησιά.
Για έναν ταξιδιώτη που έχει γυρίσει αρκετά μέρη στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όταν πλησιάζει στο λιμάνι της Σαντορίνης, νιώθει πως αν θέλει να κρυφτεί η ψυχή του στην γη, μόνο μέσα σε αυτά τα χώματα, δεν θα αισθάνεται φυλακισμένη. Κόκκινο ζωντανό σαν της καρδιάς του, καφέ ξεκάθαρο σαν το δέρμα του κάτω από τον καυτό ήλιο κι ένα μπλε στη βάση του νησιού σαν τις φλέβες του, να καθρεφτίζει κάθε όνειρο που θέλει να κυλίσει μέσα του μέχρι να βγει αληθινό.
Με το που αράζει όμως το καράβι και πατάς το πόδι σου στο λιμάνι, νομίζεις πως κατέβηκες σε κάποια πρωτόγονη, χώρα, μισογκρεμισμένη από ισχυρό σεισμό! Ένα λιμάνι μισοσπασμένο, ένας χώρο αναμονής με προδιαγραφές τριτοκοσμικής χώρας, γύρω τίγκα αμάξια, πούλμαν, βανάκια, ταξί, παρκαρισμένα άναρχα και τους λιμενικούς να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να βάλουν το μπάχαλο σε τάξη! 
Όσες φορές ταξιδεύω για Σαντορίνη με πλοίο, θέλω να ρωτήσω πώς αισθάνεται όταν φτάνει στο λιμάνι ο τουρίστας, που έχει κάνει κράτηση για δωμάτιο, το λιγότερο 300€ τη βραδιά, μα η αλήθεια είναι πως ντρέπομαι να το κάνω!
Όσο για το ναυάγιο του Sea Diamond που παραμένει βυθισμένο στον βυθό της Σαντορίνης, είναι λυπηρό 11 χρόνια μετά, να υπάρχει ακόμη, μια τοξική εστία μόλυνσης εις γνώσιν των φορέων και ασχέτως αν ο Άρειος Πάγος το 2016 είχε ζητήσει την άμεση ανέλκυση του πλοίου! 
Δεν επιθυμώ να χαλάσω την μαγεία του ταξιδιού αυτού, αγαπώ τη Σαντορίνη! Πρόθεσή μου είναι να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι, μήπως και ευαισθητοποιηθούν οι αρχές απέναντι σε αυτά τα σοβαρά θέματα!
Και λέω μήπως, γιατί οι κάτοικοι της Σαντορίνης, επανειλημμένα έχουν ζητήσει από τις αρχές να πάρουν θέση απέναντι στα προβλήματα του νησιού τους, πόσο μάλλον όταν οι άνθρωποι αυτοί ζουν τις οικογένειές τους από τον τουρισμό, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τώρα!
Δυστυχώς, παρόμοια κατάσταση, αντικρίζει και ο τουρίστας που φτάνει στη Σαντορίνη με αεροπλάνο! Ένα αεροδρόμιο με αίθουσες που δεν αρκούν για να εξυπηρετήσουν τόσο κόσμο, ένα αεροδρόμιο που σου δίνει την εντύπωση πως ήρθες σε λάθος μέρος!
Το φοβερό είναι ότι μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να σωθεί ένα εκκλησάκι και να σχεδιαστεί ένα αεροδρόμιο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην γκρεμιστεί! Αυτό είναι το εκκλησάκι της Αγ. Παρασκευής, το οποίο και λειτουργεί μία φορά το χρόνο στις 26/7 την ημέρα του εορτασμού της Αγίας!
Η Σαντορίνη είναι ένα νησί με ετερόκλητες αντιθέσεις, αφού το κομμάτι που κοιτά την Καλντέρα, Φηροστεφάνι, Ημεροβίγλι, Οία, είναι ασφυκτικά και πανέμορφα κυκλαδίτικα χτισμένο, μα νομίζεις πως αν ένα ακόμη κτίσμα προστεθεί, θα καταρρεύσει όλη η πλαγιά!
Αντιθέτως στην πίσω πλευρά του νησιού Καμάρι, Μεσαριά, Περίβολος, Περίσσα, Κολούμπο, αφενός η δόμηση είναι άναρχη, αφετέρου το τοπίο αποκτά μια πιο άγρια και ξερή ομορφιά.
Αυτό που αγαπώ στη Σαντορίνη είναι που όσο κιαν ο άνθρωπος προσπαθεί να την τιθασεύσει, τόσο εκείνη αντιστέκεται και κρατά ένα κομμάτι δικό της άγριο απαίδευτο! Λες κι εκεί ο χρόνος σταμάτησε, λες και οι Θεοί χάρισαν ένα κομμάτι γης στο απόλυτο κενό, εκεί που δεν μπορεί να ζήσει άνθρωπος…
Αγγίζοντας τη γη της, είτε πλάι στην θάλασσα, είτε στην ξηρά, νιώθεις μια δύναμη να σε έλκει μέσα της, μια ανεξήγητη ενέργεια να τρυπά τα πόδια και τα χέρια σου και να δονεί κάθε σου κύτταρο! Μια αμφίδρομη επικοινωνία ανθρώπου και γης! Ξυπνά καθετί αρχέγονο μέσα σου, οδηγώντας σε σε απόκρυφες σκέψεις, σε ανησυχίες κι ερωτήματα σαν ένα κοιμισμένο ηφαίστειο που μαζεύει, μαζεύει υλικό από τον πυρήνα της γης και τη στιγμή που δεν χωρά άλλο, εκρήγνυται! Σαν σταθείς μόνος σε σιωπή και επικοινωνήσεις αυτή τη διαδρομή μεταξύ της γης και της σάρκας σου, όλη σου η ζωή βγαίνει στην επιφάνεια…
Η γη της Σαντορίνης, μια φαινομενικά άγονη γη, γεννά το πιο γλυκό κρασί, αυτό της Θείας Κοινωνίας, το γνωστό ΝΑΜΑ και πολλές άλλες ποικιλίες κρασιών που βραβεύονται κάθε χρόνο!
Τα αμπέλια της είναι τα μοναδικά που κλαδεύονται στρογγυλά, λόγω των αέρηδων, ονομάζονται κουλούρες, και είναι λίγοι αυτοί που ξέρουν να τα κλαδεύουν με αυτό τον τρόπο! Λόγω της έλλειψης νερού, η κίσσηρη ή αλλιώς ελαφρόπετρα είναι το ηφαιστειογενές πέτρωμα που βοηθά στην απορρόφηση και κατακράτηση της υγρασίας στο χώμα. Επίσης οι ντόπιοι βάφουν πέτρες λευκές και τις βάζουν διάσπαρτες στα κτήματά τους για να μαζεύουν την πρωινή δροσιά. Στη Σαντορίνη καλλιεργούν ντομάτες, κατσούνια (τοπική ποικιλία για αγγουράκια), οι λευκές μελιτζάνες, κάπαρη και φάβα η οποία δυστυχώς λόγω της έντονης ξηρασίας, σύντομα, λένε οι ντόπιοι πως δεν θα ξαναφυτρώσει…
Η Σαντορίνη είναι ένα νησί που μπορεί να καλύψει δύο είδη τουριστών. Τον τουρίστα που θέλει να αράξει σε μία ξαπλώστρα και να μην κουνηθεί από εκεί, αφού τα έχει όλα στο χέρι με την καλύτερη θέα, και στον τουρίστα που αναζητά νέες εμπειρίες, σε ένα τοπίο που θυμίζει εποχές εκατομμύρια χρόνια πίσω!
Να περπατήσεις το νησί όπου κιαν βρίσκεις μονοπάτι να σε οδηγεί προς την θάλασσα, κάθε διαδρομή μια κατάβαση στον χρόνο γεμάτη ηφαιστειακά χρώματα και υλικά, που σαν τα αγγίξεις νιώθεις την δύναμη τη λάβας μέσα σου! Κάθε διαδρομή μια εκκλησιά, ένας θρύλος, μια κρυμμένη ιστορία από Σαντορινιάς γιαγιάς το στόμα!
Γι’ αυτά και άλλα πόσα θα σου πω, για ένα νησί με κρυφές ομορφιές που περιμένουν να τις ανακαλύψεις…
…συνεχίζεται…