Ρουτίνα: Σπάζοντας τον Αλγόριθμο της Πλήξης

Ρουτίνα: Σπάζοντας τον Αλγόριθμο της Πλήξης

Το πιο ενοχλητικό με την καθημερινότητα είναι ότι υπάρχει κάθε μέρα… Grégoire Lacroix

Η ρουτίνα έχει κατακτήσει μια σημαντική θέση στη ζωή μας. Καθημερινά, επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα. Ξυπνάμε την ίδια ώρα κάθε πρωί, τρώμε το ίδιο πρωινό, ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο για την δουλειά μας με το ίδιο μεταφορικό μέσο, πέφτουμε στην ίδια κίνηση, συναντούμε τους ίδιους συναδέλφους, συχνάζουμε στα ίδια μέρη για φαγητό, αναλωνόμαστε στα ίδια θέματα συζήτησης, επιστρέφουμε την ίδια ώρα στο σπίτι, πέφτουμε για ύπνο. Ακολουθούμε πιστά τον κανόνα της συνήθειας. Η επαναληψιμότητα της καθημερινότητας μας, μας παρέχει μια φυσική και ακούραστη λύση, μια ευέλικτη ζώνη ασφάλειας και ένα ευδιάκριτο σημείο αναφοράς για τις καθημερινές μας ασχολίες.

Οι μέρες περνούν, ακολουθούν η μια την άλλη χωρίς κάτι να αλλάζει, χωρίς κάτι να διαφέρει, χωρίς να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον ή κάποια αλλαγή, απλά περνούν, δημιουργώντας μέσα μας μια βαθιά μονοτονία και ένα αίσθημα βαρεμάρας. Επιλέγουμε μηχανικά κάθε μέρα το ήδη γνωστό μοντέλο, αυτό που γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε, χωρίς να παρεκκλίνουμε από αυτό. Με αυτόν τον τρόπο όμως, αφαιρούμε από τον εαυτό μας την επιλογή να αποφασίσει ο ίδιος πως θα ζήσει την κάθε στιγμή. Κάθε πρωί το ξυπνητήρι χτυπά και η ρουτίνα μας καλωσορίζει. Τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα, βιαζόμαστε να φτάσουμε κάπου – στο σχολείο, στο γραφείο, στην υπηρεσία, στο νοσοκομείο – επαναλαμβάνουμε μηχανικά, σχεδόν ασυνείδητα όλα όσα έχουμε να κάνουμε.

Είμαστε άνθρωποι της συνήθειας. Βάζουμε τα πράγματα στον αυτόματο πιλότο και αφήνουμε την εκπλήρωση των καθημερινών πρέπει να μας οδηγεί. Το ερώτημα είναι προς τα που; Που θέλουμε να φτάσουμε όταν δεν γνωρίζουμε συνειδητά που βρισκόμαστε; Συνεχώς βιαζόμαστε να κάνουμε πράγματα, να αφιερώσουμε χρόνο σε κάποιον, να επιτύχουμε επαγγελματικά, να ανέλθουμε οικονομικά και κοινωνικά, να ερωτευτούμε, να κάνουμε οικογένεια, να συνδεθούμε με άλλους ανθρώπους, να ανακαλύψουμε το σκοπό της ζωής μας. Όμως, λησμονούμε ότι μέσα σ’ αυτό το καθημερινό και επαναλαμβανόμενο κυνηγητό χρειάζεται να είμαστε παρόντες και συνειδητοί, για να φτάσουμε στον προορισμό μας, που δεν είναι άλλος από το τώρα.

Ο χρόνος μας φθείρει όταν δεν είμαστε συνειδητά παρόντες στη στιγμή. Η ρουτίνα οδηγεί με μαθητική ακρίβεια στον αργό θάνατο, στην ολοκληρωτική φθορά και στην παρακμή των σχέσεων, των ονείρων, των στόχων, αλλά και του ίδιου μας του εαυτού. Η μη γνώση της συνειδητής παρουσίας μας στο τώρα μας απομακρύνει από τα πραγματικά μας θέλω.

Η παράδοση στην ολοκληρωτική ρουτίνα και στην επανάληψη των καθημερινών μας συνηθειών αποτελεί μια φυλακή για όσους δεν είμαστε πρόθυμοι να βγούμε από τη ζώνη άνεσης μας. Παγιδευμένοι στο τελετουργικό της επαναλαμβανόμενης ρουτίνας, αρνούμαστε να είμαστε συνειδητοί στην πραγματικότητα που οι ίδιοι έχουμε επιλέξει και προσπαθούμε μάταια να καλύψουμε την πλήξη και την αδιαφορία που αισθανόμαστε. Γιατί αυτό αισθανόμαστε. Το παρήγορο είναι ότι δεν είμαστε μόνοι σε όλο αυτό. Αν παρατηρήσουμε τους ανθρώπους γύρω μας θα δούμε πόσο πολύ πλήττουν, πόσο βαριούνται στην ζωή τους, στην δουλειά τους, στη σχέση τους, στις συναναστροφές τους. Πλήττουν τόσο πολύ στην καθημερινότητα τους που απλά επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια χωρίς διακοπή, ακολουθώντας μια μηχανική επανάληψη στα πάντα, ώσπου στο τέλος παραιτούνται και πεθαίνουν. Δεν έχουν κανένα κίνητρο για δημιουργία, για αλλαγή, για εξέλιξη. Δεν έχουν ούτε την επιθυμία και την δύναμη να αναζητήσουν κάτι άλλο, μια νέα περιπέτεια, έναν διαφορετικό άνθρωπο, μια ευκαιρία να δοκιμάσουν κάτι άγνωστο.

Η προσκόλληση στο οικείο και στο συνηθισμένο αποτελεί την αιτία που οι περισσότεροι άνθρωποι εγκλωβιζόμαστε στην καθημερινή ρουτίνα και αδυνατούμε να βγούμε από το νοητικό και το ψυχολογικό αδιέξοδο που μας δημιουργεί. Το κλειδί για να ξεφύγουμε από τη πλήξη της καθημερινής ρουτίνας είναι να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά μας ενοχλεί στην πραγματικότητα που ζούμε και να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε. Για να αποφύγουμε αυτήν την πληκτική επαναλαμβανόμενη ρουτίνα θα πρέπει να γίνουμε συνειδητοί στην κάθε στιγμή, να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και δράσης, να αφήσουμε πίσω τα πρέπει, να βγούμε από την ζώνη ασφαλείας και να αποκτήσουμε δραστηριότητες που διεγείρουν τον εγκέφαλο μας. Είναι σημαντικό να αναζητήσουμε τους τρόπους και τα μέσα που θα μας κάνουν χαρούμενους και ευτυχισμένους και θα μας κινητοποιήσουν για να δώσουμε ποιοτικό χρόνο στον εαυτό μας. Ο χρόνος που θα αφιερώσουμε εν τέλει στον εαυτό μας θα μας βγάλει από την άγνοια και την πλήξη της επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας.

0 0 votes
Article Rating
Παρακολούθησε τις απαντήσεις
Ενημέρωσε με για
guest
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments