Ποτέ να μη χάνεις την ελπίδα!
Οι εσωτερικές συγκρούσεις αποδεκατίζουν τον εαυτό.
Ακροβατείς σε ένα τεντωμένο σχοινί. Αν σπάσει, θα πέσεις κάτω.
Με το ένα πόδι είσαι εδώ και με το άλλο είσαι εκεί.
Δοκιμάζεις τα όριά σου, τις αντοχές σου.
Συγκρούεσαι ανάμεσα στην εικόνα και την ουσία σου.
Νομίζεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις όλα.
Μπορείς;
Αποφασίζεις να οριοθετήσεις το χρόνο για να ελαφρύνεις το βάρος.
Λες μέχρι τότε θα είναι αυτή η κατάσταση.
Αρχίζεις έτσι να μετράς αντίστροφα κι αυτό σε ανακουφίζει.
Κάθε μέρα που περνά, το βάρος σου γίνεται λιγότερο.
Κάθε μέρα που περνά ακούς όλο και περισσότερο την καρδιά σου, όχι το νου σου.
Ο νους εύκολα σε αιχμαλωτίζει σε σκέψεις μίζερες, αρνητικές, μαύρες που σου παίρνουν την ενέργεια και την ενέργεια να συνεχίσεις.
Η καρδιά όμως είναι στραμμένη στο στόχο και ότι και να συμβαίνει τώρα, γνωρίζει πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Έτσι να το βλέπεις. Έτσι να προχωράς.
Το βλέμμα σου να είναι ευθυγραμμισμένο σε αυτό που σε ζωντανεύει, αυτό που είναι για σένα!
Να το πιστεύεις! Να μην παραιτείσαι.
Ποτέ να μη το βάζεις κάτω. Κι αν το κάνεις, να είναι για λίγο. Τόσο όσο για να βιώσεις το συναίσθημα.
Ποτέ όμως να μη χάνεις την ελπίδα!